Produkt jest wskazany w monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z zaawansowanym lub z przerzutami rakiem przejściowokomórkowym dróg moczowych po niepowodzeniu wcześniejszej terapii pochodnymi platyny. Skuteczność i bezpieczeństwo winfluniny nie zostało określone u pacjentów ze stanem sprawności (PS) ≥2.

Leczenie winfluniną powinno być rozpoczynane przez lekarza posiadającego doświadczenie w prowadzeniu chemioterapii przeciwnowotworowej i być ograniczone do ośrodków wyspecjalizowanych w podawaniu cytotoksycznej chemioterapii. Przed rozpoczęciem każdego cyklu leczenia należy przeprowadzić pełne badanie morfologiczne krwi w celu oznaczenia bezwzględnej liczby neutrofilów (ang. ANC), płytek krwi i hemoglobiny jako, że neutropenia, trombocytopenia i niedokrwistość są często występującymi działaniami niepożądanymi po podaniu winfluniny. Zalecane dawkowanie to 320 mg/m² pc. winfluniny we wlewie dożylnym trwającym 20 min., co 3 tyg. W przypadku kiedy stan sprawności (ang. PS) wg WHO/ECOG wynosi 1 lub PS wynosi 0 i wcześniej naświetlano miednicę, leczenie należy rozpocząć od dawki 280 mg/m². W przypadku niewystępowania jakiejkolwiek toksyczności hematologicznej w pierwszym cyklu leczenia powodującej opóźnienie leczenia lub zmniejszenie dawki, dawkę można zwiększyć do 320 mg/m², co 3 tyg. w kolejnych cyklach. Zalecane równoczesne podawanie innych leków. W celu zapobiegania zaparciu, zaleca się podawanie środków przeczyszczających i stosowanie odpowiedniej diety, w tym nawadniania doustnego od 1. do 5. lub 7. dnia po każdym podaniu winfluniny. Opóźnienie lub przerwanie podawania dawki z powodu toksyczności. Opóźnienie podawania dawki w kolejnych cyklach z powodu toksyczności: neutropenia (ANC <1 000 /mm³) lub trombocytopenia (płytki krwi <100 000/mm³): leczenie należy odroczyć do czasu uzyskania poprawy (ANC ≥1 000/mm³ oraz płytki krwi ≥100 000/mm³) oraz dostosować dawkę w razie konieczności, jeśli poprawa nie nastąpiła w ciągu 2 tyg., leczenie należy przerwać; toksyczność narządowa: umiarkowana, ciężka lub zagrażająca życiu: leczenie należy odroczyć do czasu odzyskania umiarkowanej toksyczności lub jej braku, lub do uzyskania początkowego stanu pacjenta oraz w razie konieczności dostosować dawkę, jeśli poprawa nie nastąpiła w ciągu 2 tyg., leczenie należy przerwać; niedokrwienie mięśnia sercowego u pacjentów z zawałem serca lub dławicą piersiową w wywiadzie: przerwać leczenie. Dostosowanie dawki w zależności od toksyczności, szczegóły patrz ChPL. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Badanie I fazy dotyczące farmakokinetyki oraz tolerancji u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zostało zakończone. Farmakokinetyka winfluniny nie zmienia się u tych pacjentów, jednak zalecane dawki, związane głównie ze zmianami parametrów biologicznych wątroby (γ-glutamylotransferazy (GGT), aminotransferazy, bilirubina), po podaniu winfluniny są następujące: dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów: z czasem protrombinowym >70% prawidłowej wartości (PW) oraz wykazujących przynajmniej jedno z następujących kryteriów: [Górna Granica Normy (GGN) 2 podawana raz/3 tyg. u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (Child-Pugh stopnia A) lub u pacjentów z czasem protrombinowym ≥60% PW oraz 1,5 x GGN GGN i/lub GGT >5 x GGN]. Zalecana dawka winfluniny wynosi 200 mg/m² podawana raz/3 tyg. u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (Child-Pugh stopnia B) lub u pacjentów z czasem protrombinowym ≥50% PW oraz stężeniem bilirubiny >3 x GGN i z aminotransferazami >GGN oraz GGT >GGN. Winflunina nie była badana u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (Child-Pugh stopnia C), ani u pacjentów z czasem protrombinowym <50% PW, ani u pacjentów ze stężeniem bilirubiny >5 x GGN, ani z wyizolowanymi aminotransferazami >2,5 x GGN (≥5 x GGN wyłącznie w przypadku wystąpienia przerzutów do wątroby) lub z aktywnością GGT >15 x GGN. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. W badaniach klinicznych, uczestniczyli pacjenci z Cr_Cl >60 ml/min. Stosowano u nich zalecane dawki. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (40 ml/min ≤Cr_Cl ≤60 ml/min) zalecana dawka wynosi 280 mg/m² raz/3 tyg. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (20 ml/min ≤Cr_Cl <40 ml/min) zalecana dawka wynosi 250 mg/m² raz/3 tyg. W przypadku wystąpienia toksyczności, w dalszych cyklach leczenia dawkę należy dostosować, szczegóły patrz ChPL. Pacjenci w podesz.ym wieku (≥75 lat). Nie ma potrzeby dostosowywania dawek u pacjentów w wieku poniżej 75 lat. U pacjentów w wieku co najmniej 75 lat zaleca się następujące dostosowanie dawek: u pacjentów w wieku co najmniej 75 lat, ale poniżej 80 lat, winfluninę podaje się w dawce 280 mg/m² co 3 tyg. U pacjentów w wieku 80 lat i powyżej winfluninę podaje się w dawce 250 mg/m² co 3 tyg. W przypadku wystąpienia toksyczności, w dalszych cyklach leczenia dawkę należy dostosować, szczegóły patrz ChPL. Dzieci i młodzież. Nie ma wskazań do stosowania produktu leczniczego u dzieci.

Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego należy rozcieńczyć przed podaniem. Produkt służy wyłącznie do jednorazowego użycia. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL. Lek należy podawać wyłącznie dożylnie. Lek należy podawać w 20 minutowym wlewie dożylnym. Nie należy podawać produktu leczniczego w szybkim bolusie dożylnym. Produkt można podawać zarówno z wkłucia do żył obwodowych, jak i z dostępu centralnego. W przypadku podawania wlewu do żyły obwodowej, winflunina może powodować podrażnienie żyły. W przypadku drobnych lub stwardniałych żył, obrzęku limfatycznego lub ostatnio wykonywanego nakłucia tej samej żyły, korzystniejsze może być podawanie produktu przy użyciu centralnego cewnika żylnego. Aby zapobiec wynaczynieniu, przed rozpoczęciem podawania wlewu, należy upewnić się, że igła została prawidłowo umieszczona w świetle żyły. W celu przepłukania żyły, po podaniu produktu leczniczego w postaci rozcieńczonej, należy zawsze podać co najmniej taką samą objętość roztw. do infuzji 9 mg/mL (0,9%) chlorku sodu lub 50 mg/mL (5%) glukozy. Szczegółowe informacje dotyczące podawania, patrz ChPL.

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne alkaloidy Vinca lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostatnio przebyte (w ostatnich 2 tygodniach) lub obecne ciężkie zakażenie. Początkowa bezwzględna liczba neutrofilów (ANC) <1500/mm³ dla pierwszego podania, początkowa ANC <1000/mm³ dla kolejnych podań. Płytki krwi <100000/mm³. Laktacja.

Brak danych dotyczących stosowania winfluniny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały embriotoksyczność i teratogenność. Na podstawie wyników badań na zwierzętach i działania farmakologicznego produktu leczniczego, istnieje potencjalne ryzyko rozwoju wad zarodka i płodu. Nie należy stosować winfluniny w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia, powinna zostać poinformowana o ryzyku dla nienarodzonego dziecka i być dokładnie monitorowana. Należy rozważyć poradę genetyczną. Zaleca się również doradztwo genetyczne w przypadku pacjentek pragnących mieć dzieci po zakończeniu terapii. Należy doradzić przechowanie próbki nasienia przed rozpoczęciem leczenia ze względu na możliwość wystąpienia nieodwracalnej niepłodności związanej z leczeniem winfluniną. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety powinni stosować odpowiednie metody antykoncepcji przez 3 miesiące po zakończeniu terapii. Nie wiadomo czy winflunina lub jej metabolity wydzielane są do mleka ludzkiego. Ze względu na możliwość bardzo szkodliwego wpływu na niemowlęta, karmienie piersią podczas terapii winfluniną jest przeciwwskazane.

Głównym nasilonym działaniem niepożądanym związanym z przedawkowaniem winfluniny jest mielosupresja z ryzykiem ciężkiego zakażenia. Nie ma antidotum w przypadku przedawkowania winfluniny. W przypadku przedawkowania pacjent powinien znajdować się na specjalistycznym oddziale. Należy dokładnie monitorować funkcje życiowe. Należy także podjąć inne odpowiednie działania jak przetaczanie krwi, podawanie antybiotyków i czynników wzrostu.

Winflunina wiążąc się z tubuliną w miejscu lub blisko miejsc wiązania alkaloidów Vinca hamuje jej polimeryzację w mikrotubule, zaburza dynamikę mikrotubuli, powoduje postępujące hamowanie tworzenia wrzeciona mitotycznego i w efekcie zatrzymanie mitozy komórek oraz obumarcie komórki przez apoptozę. In vivo winflunina wykazuje silne działanie przeciwnowotworowe w stosunku do licznych modeli ludzkiego raka u myszy, zarówno w zakresie wydłużenia czasu przeżycia jak i zahamowania wzrostu nowotworu.

1 ml koncentratu zawiera 25 mg winfluniny (w postaci winfluniny wodorowinianu).