Pomocniczo w leczeniu uzależnienia od alkoholu. Produkt jest przeznaczony dla wybranych i współpracujących pacjentów, z zastosowaniem odpowiedniego leczenia wspomagającego.

Tabl. do implantacji znajdujące się w oryginalnym opakowaniu są jałowe. Lek wszczepia się podpowięziowo, rozmieszczając gwiaździście 8-10 tabl. Zabieg można powtórzyć po 8 m-cach. Tabl. przeznaczone do wszczepienia muszą być jałowe, bez żadnych zanieczyszczeń oraz nie mogą być uszkodzone.

Nadwrażliwość na substancję czynną i tiokarbaminiany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stan upojenia alkoholowego, spożywanie napojów zawierających alkohol etylowy lub stosowanie preparatów zawierających alkohol w ciągu ostatnich 12 h przed zabiegiem. Stwierdzona niewydolność serca, choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, uprzednio przebyta niewydolność obwodowa krążenia. Zaburzenia psychiczne, psychozy (z wyjątkiem przebytych ostrych psychoz alkoholowych), próby samobójcze w wywiadach. Nie należy stosować produktów zawierających disulfiram bez świadomej zgody pacjenta.

W okresie leczenia disulfiramem obowiązuje bezwzględny zakaz spożywania napojów alkoholowych. Spożycie alkoholu w trakcie stosowania disulfiramu może powodować wystąpienie objawów zagrażających życiu. Dlatego też preparat może być stosowany wyłącznie za zgodą pacjenta oraz pod warunkiem poinformowania go o zagrożeniach związanych ze spożyciem alkoholu w czasie stosowania leku. Lek można zastosować po przeprowadzeniu bardzo dokładnego wywiadu i rozważeniu wszystkich zalet i wad takiego leczenia alkoholizmu. Objawy nietolerancji alkoholu mogą wystąpić także po zastosowaniu płynów zawierających alkohol (np. płyny do płukania jamy ustnej, sosy, ocet, syropy przeciwkaszlowe, środki rozgrzewające, płyny po goleniu i inne kosmetyki zawierające alkohol). Podczas stosowania disulfiramu należy zachować ostrożność u pacjentów z: niewydolnością nerek, wątroby, chorobami układu oddechowego lub serca, cukrzycą, padaczką. Wystąpienie reakcji disulfiramowej może pogłębić stopień zaawansowania tych chorób. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Jest mało prawdopodobne, aby preparat wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jest mało prawdopodobne, aby produkt leczniczy wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Disulfiram może powodować nasilenie działania leków przeciwzakrzepowych w wyniku hamowania ich przemian enzymatycznych. Disulfiram nasila też działanie antypiryny, fenytoiny, chlordiazepoksydu i diazepamu poprzez hamowanie ich metabolizmu. Badania przeprowadzone na zwierzętach wskazują na podobny wpływ na metabolizm petydyny, morfiny i amfetaminy. Amitryptylina i chloropromazyna mogą nasilać, a diazepam osłabiać objawy reakcji disulfiramowej. Disulfiram hamuje reakcje utleniania i wydalanie ryfampicyny przez nerki. Jednoczesne stosowanie izoniazydu i disulfiramu może wpływać na czynność OUN i wywoływać zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, drażliwość, bezsenność. Metronidazol i disulfiram stosowane jednocześnie mogą wywołać stany dezorientacji i stany psychotyczne. Nie zaleca się równoczesnego stosowania tych leków. Kontakt z organicznymi rozpuszczalnikami zawierającymi alkohol, aldehyd octowy, paraldehyd podczas stosowania disulfiramu może wywołać reakcję disulfiramową. Disulfiram może przedłużać czas działania alfentanilu.

Nie zaleca się stosowania disulfiramu w I trymestrze ciąży. Zalecając disulfiram pacjentkom w ciąży należy rozważyć stosunek korzyści z leczenia do ryzyka, biorąc pod uwagę działania niepożądane wywołane przez alkoholizm. Odnotowano rzadkie przypadki wrodzonych nieprawidłowości u niemowląt, których matki stosowały disulfiram w skojarzeniu z innymi lekami. Nie stosować podczas karmienia piersią. Nie ma danych dotyczących przenikania disulfiramu do mleka kobiecego. Nie należy stosować disulfiramu podczas karmienia piersią, zwłaszcza gdy istnieje możliwość wystąpienia interakcji z preparatami, które może przyjmować dziecko.

Może wystąpić senność, nudności, wymioty, metaliczny posmak lub smak czosnku w ustach, przemijająca impotencja, pacjent może się łatwo męczyć. W rzadkich przypadkach odnotowywano reakcje psychotyczne, w tym stany depresyjne, paranoiczne, schizofrenię, manię. Odnotowywano skórne reakcje alergiczne, zapalenie nerwów obwodowych, uszkodzenie hepatocytów.

Disulfiram wykazuje niską toksyczność. Jeśli dojdzie do przypadkowego doustnego zażycia dużej liczby tabl. do implantacji zaleca się płukanie żołądka (jeśli od przyjęcia leku nie upłynęło więcej niż 1 h) oraz obserwację pacjenta.

Disulfiram jest inhibitorem dehydrogenazy aldehydowej, enzymu przekształcającego aldehyd octowy (główny metabolit alkoholu etylowego) do kwasu octowego. W przypadku jednoczesnego zastosowania preparatu i spożycia alkoholu etylowego dochodzi do znacznego wzrostu stężenia aldehydu octowego w organizmie i wystąpienia objawów zatrucia tym związkiem. Do objawów należą: nudności, wymioty, tachykardia (uczucie kołatania serca), niedociśnienie, zawroty głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca. Stopień nasilenia objawów zależy od ilości spożytego etanolu; utrzymują się one zwykle przez 30-60 minut, a nawet przez kilka godz. W ciężkich przypadkach, gdy stężenie alkoholu we krwi przekracza 125-150 mg/100 ml mogą pojawić się: niewydolność oddechowa, zaburzenia rytmu serca, zawał serca, niewydolność krążenia, utrata przytomności, drgawki, w sporadycznych przypadkach, gdy nie zostanie udzielona pomoc -zgon. Zazwyczaj po reakcji nietolerancji na alkohol, pacjent staje się senny i może spać przez kilkanaście godzin. Opisana reakcja stanowi podstawę stosowania disulfiramu w leczeniu alkoholizmu. Podczas stosowania disulfiramu ważną rolę dla pacjenta odgrywają również inne formy terapii (np. techniki behawioralne). Skuteczność leczenia jest w takich przypadkach wyższa w porównaniu do wyników uzyskanych u osób leczonych wyłącznie farmakologicznie. Istotną rolę odgrywa również zaufanie pacjenta i personelu medycznego do leczenia disulfiramem. Przywiązywanie specjalnej wagi do tego typu leczenia, przypominanie o niebezpieczeństwach związanych z piciem alkoholu w czasie stosowania disulfiramu, podpisywanie oświadczeń o wiedzy na temat następstw wypicia alkoholu oraz regularne badania kontrolne zwiększają efektywność leczenia.

1 tabl. do implantacji zawiera 100 mg disulfiramu.