Fresenius Medical Care Deutschland GmbH

multiBic z potasem 2; -3; -4 mmol/l

Dostępne dawki:

roztw. do hemofiltracji 2 wor. dwukomorowe 5 l - 100%
roztw. do hemofiltracji 2 wor. dwukomorowe 5 l - 100%
roztw. do hemofiltracji 2 wor. dwukomorowe 5 l - 100%

Ostrzeżenia:

Alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
Laktacja
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Opis:

Wskazania
Do stosowania u pacjentów z ostrą niewydolnością nerek, wymagających ciągłej hemofiltracji.
Dawkowanie
Ciągła terapia nerkozastępcza, wraz z przepisaniem tego produktu leczniczego, powinna być przeprowadzana pod kierunkiem lekarza, posiadającego doświadczenie w leczeniu tą metodą. W ostrym uszkodzeniu nerek u osób dorosłych, o mc. 70 kg, odpowiedni dla usunięcia produktów przemiany materii jest zabieg ciągły, z dawką 2000 ml/h roztw., zależnie od stanu metabolicznego pacjenta. Dawka powinna być dostosowana do wielkości ciała pacjenta. U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek dawka roztw. powinna wynosić co najmniej 1/3 ciężaru ciała na zabieg, przy stosowaniu 3 zabiegów/tydz., o ile nie jest wskazane klinicznie inne dawkowanie. Wymagane może być zwiększenie objętości stosowanej w ciągu tyg. lub rozdzielenie tej objętości tyg. na więcej niż 3 zabiegi/tydz. W leczeniu ostrych zatruć dawka i czas trwania hemodializy, hemofiltracji lub hemodiafiltracji zależy od rodzaju toksyny, jej stężenia oraz ciężkości objawów klinicznych i wymaga decyzji klinicznej w zależności od stanu konkretnego pacjenta. Maks. zalecana dawka wynosi 75 l/dobę. Dzieci i młodzież. Dotychczas nie określono jeszcze bezpieczeństwa i skuteczności roztw. u dzieci.
Przeciwwskazania
Hipokaliemia.Hiperkaliemia. Zasadowica metaboliczna. Przeciwwskazania zależne od hemofiltracji, związane z samą procedurą techniczną: niewydolność nerek ze zwiększonym katabolizmem w przypadkach, gdy objawów mocznicy nie można dłużej usuwać za pomocą hemofiltracji; niewystarczający przepływ krwi w dostępie naczyniowym; jeśli istnieje duże ryzyko krwotoku w wyniku systemowej antykoagulacji.
Interakcje
Uzupełnianie elektrolitów, odżywianie pozajelitowe oraz inne infuzje zazwyczaj podawane w intensywnej terapii mają wpływ na skład surowicy oraz gospodarkę płynami u pacjenta. Należy to uwzględniać zalecając leczenie hemofiltracją. Zabieg hemofiltracji może zmniejszać stężenie leków we krwi, zwłaszcza leków w małym stopniu wiążących się z białkami, o małej objętości dystrybucji, o masie cząsteczkowej poniżej granicy zatrzymywania stosowanego hemofiltra (cut-off), a także leków adsorbowanych na hemofiltrze. Może być konieczne odpowiednie dostosowanie dawek takich leków. Toksyczne skutki działania glikozydów naparstnicy mogą być maskowane przez hiperkaliemię, hipermagnezemię oraz hipokalcemię. Zmiana stężeń elektrolitów poprzez hemofiltrację może ujawnić objawy przedmiotowe i podmiotowe zatrucia glikozydami naparstnicy, np. zaburzenia rytmu serca.
Ciąża i laktacja
Obecnie brak doświadczenia klinicznego. Roztwór substytucyjny buforowany wodorowęglanem wolno stosować tylko po rozważeniu możliwego ryzyka i korzyści dla matki i dziecka.
Działania niepożądane
Objawy niepożądane, takie jak nudności, wymioty, skurcze mięśni, obniżenie lub zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, mogą być następstwem samej metody leczenia lub być wywołane przez roztwór substytucyjny. W większości przypadków tolerancja roztworów do hemofiltracji buforowanych wodorowęglanem jest dobra. Można jednak spodziewać się następujących możliwych działań niepożądanych: przewodnienie lub odwodnienie, zaburzenia gospodarki elektrolitowej (np. hipokaliemia), hipofosfatemia, hiperglikemia oraz zasadowica metaboliczna.
Przedawkowanie
Podczas stosowania zalecanego dawkowania nie odnotowano sytuacji zagrożenia dla pacjenta; ponadto, w każdej chwili można przerwać podawanie roztworu. W przypadku niedokładnego obliczenia i monitorowania równowagi płynów może dojść do przewodnienia lub odwodnienia z towarzyszącymi reakcjami ze strony układu krążenia. Mogą one polegać na zmianach ciśnienia tętniczego, centralnego ciśnienia żylnego, częstości akcji serca oraz ciśnienia w tętnicy płucnej. W wyniku przewodnienia może dojść do zastoinowej niewydolności serca i/lub zastoju płucnego. W przypadku przewodnienia należy zwiększyć ultrafiltrację oraz zmniejszyć szybkość wlewu i objętość podawanego roztworu substytucyjnego. W przypadku znacznego odwodnienia konieczne jest zmniejszenie lub przerwanie ultrafiltracji oraz odpowiednie zwiększenie objętości wlewu płynu substytucyjnego. Przedawkowanie może prowadzić do zaburzeń stężenia elektrolitów oraz równowagi kwasowo-zasadowej, np. może wystąpić przedawkowanie wodorowęglanu, jeśli poda się we wlewie nadmierną objętość roztworu substytucyjnego. Mogłoby to doprowadzić do wystąpienia zasadowicy metabolicznej, zmniejszenia stężenia jonów wapnia lub tężyczki.
Działanie
W trakcie ciągłej hemofiltracji następuje poprzez ultrafiltrację usunięcie z krwi wody i rozpuszczonych substancji, takich jak toksyny mocznicowe, elektrolity oraz wodorowęglany. Ultrafiltrat zastępowany jest roztworem substytucyjnym (roztworem do hemofiltracji) o zbilansowanym stężeniu elektrolitów i buforów. Gotowy do użycia roztwór do hemofiltracji jest roztworem substytucyjnym buforowanym wodorowęglanem, do stosowania dożylnego podczas leczenia ostrej niewydolności nerek wszelkiego pochodzenia metodą ciągłej hemofiltracji.
Skład
Teoretyczna osmolarność: 292 mosm/l. pH 7,40.

Nasz serwis to aktualne i rzetelne źródło informacji na temat bezpłatnych leków dla seniora. Adresujemy go do wszystkich, zainteresowanych programem 65+, zarówno do pacjentów i ich opiekunów, jak i lekarzy oraz farmaceutów. Ustawa o darmowych lekach dla seniora wywołuje wiele pytań i wątpliwości. Będziemy regularnie informować o wszelkich nowościach, zachęcamy więc do częstego odwiedzania naszej strony.

W serwisie znaleźć można wszystkie bezpłatne leki, które wymienione są na ogłaszanej przez Ministerstwo Zdrowia liście „S”. Informacje są na bieżąco aktualizowane - obowiązkowo co 2 miesiące, po opublikowaniu przez resort zdrowia najnowszego wykazu darmowych leków dla pacjentów powyżej 65 roku życia.

Wybranego produktu szukać można zarówno na podstawie jego nazwy, jak i schorzenia, w leczeniu którego jest wskazany. Opis leku uwzględnia kompletne dane na jego temat, takie jak m.in. skład, dawka, przeciwwskazania, działania niepożądane, środki ostrożności czy interakcje.

O programie leki 65+

Od września 2016 roku osoby, które ukończyły 75. rok życia, mogą nieodpłatnie uzyskać leki znajdujące się w zakładce D obwieszczenia refundacyjnego. Z tej możliwości korzysta średnio 1,2 mln seniorów miesięcznie, a od teraz krąg uprawnionych się powiększy - program zmienia bowiem swoją formułę z 75+ na 65+. Co istotne, nie mają znaczenia dochody seniorów ani ich status materialny. Jedynym kryterium, kwalifikującym do skorzystania z darmowego leku, jest wiek, weryfikowany na podstawie numeru PESEL.

Lista bezpłatnych leków dla seniora uwzględnia przede wszystkim te produkty, które wiążą się z leczeniem chorób wieku podeszłego. Jest ona aktualizowana co 2 miesiące, tak jak lista wszystkich leków refundowanych. Za darmo seniorzy otrzymają leki stosowane w terapii schorzeń sercowo-naczyniowych, urologicznych, układu oddechowego, pokarmowego i nerwowego, cukrzycy, osteoporozy, itp.

Aby senior mógł otrzymać receptę na darmowy lek, musi zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Bezpłatne leki mogą też wypisywać pielęgniarki POZ, które mają uprawnienia do wystawiania recept. Ustawa o darmowych lekach nie przewiduje ograniczeń, dotyczących liczby tych medykamentów przysługujących seniorowi. W każdym przypadku lekarz będzie podejmował decyzję o niezbędnej dawce czy liczbie opakowań.