Produkt leczniczy w skojarzeniu z innymi przeciwretrowirusowymi produktami leczniczymi, jest wskazany do stosowania u dorosłych, wcześniej nieleczonych, pacjentów zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1), z wiremią ≤100 000 kopii/ml RNA HIV-1. Wskazanie to opiera się na analizach danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności po 48 tygodniach, pochodzących z dwóch randomizowanych, kontrolowanych badań fazy III z podwójnie ślepą próbą u wcześniej nieleczonych pacjentów oraz analizach danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności po 96 tygodniach badania fazy IIb u wcześniej nieleczonych pacjentów. Jak w przypadku innych przeciwretrowirusowych produktów leczniczych, stosując produkt należy kierować się badaniami oporności genotypowej.

Zalecaną dawką produktu leczniczego jest jedna tabletka 25 mg podawana raz/dobę. Produkt należy podawać razem z posiłkiem. Dostosowanie dawki. U pacjentów otrzymujących jednocześnie ryfabutynę należy zwiększyć dawkę produktu do 50 mg (2 tabl. po 25 mg) przyjmowanych raz/dobę. Jeśli jednoczesne podawanie ryfabutyny zostanie przerywane, należy zmniejszyć dawkę produktu do 25 mg raz/dobę. Pominięcie przyjęcia dawki. Jeśli od pominięcia dawki produktu leczniczego upłynęło nie więcej niż 12 h, pacjent powinien przyjąć produkt wraz z posiłkiem tak szybko, jak to możliwe i następnie kontynuować dawkowanie według dotychczasowego schematu. Jeśli od pominięcia dawki produktu leczniczego upłynęło więcej niż 12 h, pacjent nie powinien przyjmować pominiętej dawki, tylko kontynuować dawkowanie według dotychczasowego schematu. Jeśli pacjent zwymiotuje w ciągu 4 h od przyjęcia leku, powinien przyjąć wraz z posiłkiem jeszcze jedną tabletkę leku. Jeśli pacjent zwymiotuje po więcej niż 4 h od przyjęcia leku, nie musi przyjmować dodatkowej dawki leku, aż do następnej dawki przyjmowanej zgodnie z dotychczasowym schematem. Pacjenci w podeszłym wieku. Dane dotyczące stosowania produktu leczniczego u pacjentów w wieku >65 lat są ograniczone. Nie jest konieczna zmiana dawkowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku. W tej grupie pacjentów. należy stosować z ostrożnością. Zaburzenia czynności nerek. Badano gł. u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Nie jest konieczna modyfikacja dawki rylpiwiryny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu lekkim lub umiarkowanym. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub krańcową niewydolnością nerek, rylpiwirynę należy stosować z ostrożnością. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek, skojarzenie rylpiwiryny z silnym inhibitorem CYP3A (np. wzmacniany rytonawirem inhibitor proteazy wirusa HIV) można zastosować wyłącznie wtedy, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem. Na skutek leczenia rylpiwiryną następowało wczesne nieznaczne zwiększenie średnich stężeń kreatyniny w surowicy, które z czasem utrzymywały się na stałym poziomie i nie uważa się tego za istotne klinicznie. Zaburzenia czynności wątroby. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu lekkim lub umiarkowanym (klasa A lub B w skali Child-Pugh). U pacjentów tych nie ma konieczności modyfikacji dawki produktu leczniczego. Produkt należy stosować z ostrożnością u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Child-Pugh). Z tego powodu nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci <12 lat. Dane nie są dostępne. Ciąża. W czasie ciąży stwierdzano mniejsze ekspozycje na rylpiwirynę, dlatego należy dokładnie monitorować wiremię. Alternatywnie, należy rozważyć przestawienie na inny schematterapii przeciwretrowirusowej (ang. ART).

Lek należy podawać doustnie, raz dziennie wraz z posiłkiem. Zaleca się, aby tabletki powlekane produktu leczniczego połykać w całości, popijając wodą. Tabletek nie należy żuć ani kruszyć.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Produktu leczniczego nie należy stosować w skojarzeniu z następującymi produktami leczniczymi, gdyż może dojść do istotnego zmniejszenia stężeń rylpiwiryny w osoczu (z powodu indukcji enzymu CYP3A lub zwiększenia pH w żołądku), co może powodować utratę skuteczności produktu leczniczego- leki przeciwpadaczkowe: karbamazepina, okskarbazepina, fenobarbital, fenytoina; - leki przeciwgruźlicze: ryfabutyna, ryfampicyna, ryfapentyna; -inhibitory pompy protonowej, takie jak omeprazol, ezomeprazol, lansoprazol, pantoprazol, rabeprazol; - glikokortykosteroid deksametazon podawany ogólnie, z wyjątkiem dawki jednorazowej; - ziele dziurawca (Hypericum perforatum).

Należy poinformować pacjenta, że stosowane leczenie przeciwretrowirusowe nie powoduje wyleczenia zakażenia HIV i podczas stosowania produktu leczniczego wciąż istnieje ryzyko przeniesienia zakażenia HIV na inne osoby poprzez kontakty seksualne lub zakażoną krew. Należy kontynuować stosowanie odpowiednich środków ostrożności, aby zapobiec przeniesieniu HIV. Niepowodzenie wirusologiczne i rozwój oporności: nie badano produktu leczniczego u pacjentów wcześniej poddawanych bez powodzenia jakiemukolwiek innemu leczeniu przeciwretrowirusowemu. W zbiorczej analizie badań fazy III, u leczonych produktem leczniczym pacjentów z początkową wiremią > 100 000 kopii/ml RNA HIV-1 występowało większe ryzyko niepowodzenia wirusologicznego (15,1% leku vs. 6,3% efawirenz) niż u pacjentów z początkową wiremią ≤100 000 kopii/ml RNA HIV-1 (3,8% leku vs. 3,3% efawirenz). U pacjentów z początkową wiremią > 100 000 kopii/ml RNA HIV-1, u których nie powiodło się leczenie przeciwwirusowe, częściej występowała oporność związana z leczeniem nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NNRTI). Oporność na lamiwudynę lub emtrycytabinę wystąpiła u większej liczby pacjentów z niepowodzeniem wirusologicznym wśród leczonych produktem leczniczym niż wśród leczonych efawirenzem. Jak podczas stosowania innych przeciwretrowirusowych produktów leczniczych, stosując lek należy kierować się badaniami oporności. Zaburzenia sercowo-naczyniowe: podczas stosowania rylpiwiryny w dawkach większych od terapeutycznych (75 mg i 300 mg raz/dobę) stwierdzano wydłużenie odstępu QTc w zapisie EKG. Stosowanie produktu leczniczego w zalecanej dawce 25 mg raz/dobę nie wiąże się z istotnym klinicznie wpływem na odstęp QTc. Lek należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z produktami leczniczymi o znanym ryzyku wywoływania torsade de pointes. Zmiana rozmieszczenia tkanki tłuszczowej: skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe (CART, ang. combination antiretroviral therapy) u pacjentów zakażonych wirusem HIV jest związane ze zmianą rozmieszczenia tkanki tłuszczowej (lipodystrofia). Odległe następstwa tych zmian nie są obecnie znane. Wiedza o ich mechanizmach jest niekompletna. Związek między stłuszczeniem narządowym a inhibitorami proteazy (PI) i między nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NRTI) a lipoatrofią jest hipotetyczny. Zwiększone ryzyko lipodystrofii jest związane z czynnikami osobniczymi, takimi jak podeszły wiek i z czynnikami związanymi z lekami, takimi jak długość prowadzonego leczenia przeciwretrowirusowego i związanymi z nim zaburzeniami metabolicznymi. Badanie kliniczne powinno także obejmować ocenę fizykalnych objawów zmian rozmieszczenia tkanki tłuszczowej. Zespół reaktywacji immunologicznej: u pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem immunologicznym w czasie rozpoczynania złożonej terapii przeciwretrowirusowej (CART) wystąpić może reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne, powodująca wystąpienie ciężkich objawów klinicznych lub nasilenie objawów. Zwykle reakcje tego typu obserwowane są w ciągu kilku pierwszych tyg. lub m-cy od rozpoczęcia CART. Typowymi przykładami są: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i/lub miejscowe zakażenia prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii. Wszystkie objawy stanu zapalnego są wskazaniem do przeprowadzenia badania i zastosowania w razie konieczności odpowiedniego leczenia. Ważne informacje o niektórych składnikach produktu leczniczego: lek zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie przeprowadzano badań wpływu produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U niektórych pacjentów stosujących stwierdzano zmęczenie, zawroty głowy i senność, co należy wziąć pod uwagę podczas oceny zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn przez pacjenta.

Produkty lecznicze wpływające na całkowity wpływ rylpiwiryny na organizm: rylpiwiryna jest metabolizowana głównie z udziałem cytochromu P450 (CYP)3A. Produkty lecznicze, które indukują lub hamują aktywność CYP3A mogą wpływać na klirens rylpiwiryny. Podczas jednoczesnego podawania produktu leczniczego i produktów leczniczych, które indukują CYP3A stwierdzano zmniejszenie stężeń rylpiwiryny w osoczu, co może zmniejszyć działanie terapeutyczne produktu leczniczego.Podczas jednoczesnego podawania produktu leczniczego i produktów leczniczych, które hamują CYP3A stwierdzano zwiększenie stężeń rylpiwiryny w osoczu. Jednoczesne podawanie produktu leczniczego i produktów leczniczych, które zwiększają pH może powodować zmniejszenie stężeń rylpiwiryny w osoczu, co może zmniejszyć działanie terapeutyczne produktu leczniczego.Produkty lecznicze, na które wpływa zastosowanie rylpiwiryny- jest mało prawdopodobne, by w dawce 25 mg raz/dobę wpływał istotnie klinicznie na całkowity wpływ na organizm produktów leczniczych metabolizowanych przez enzymy CYP. Rylpiwiryna hamuje in vitro glikoproteinę-P. Znaczenie kliniczne tego działania jest nieznane.Lek może hamować jelitową glikoproteinę-P i działanie produktów leczniczych transportowanych w jelitach przez glikoproteinę-P, takich jak dabigatran. Może to prowadzić do zwiększenia stężeń tych produktów leczniczych w osoczu. Rylpiwiryna hamuje czynne wydzielanie kreatyniny w kanalikach nerkowych. W ten sam sposób może zwiększać się całkowity wpływ metforminy na organizm. Należy szczególnie obserwować pacjentów podczas rozpoczynania lub przerywania jednoczesnego podawania rylpiwiryny i metforminy. Interakcje między rylpiwiryną i podawanymi jednocześnie produktami leczniczymi przedstawiają się następująco: -dydanozyna 400 mg raz/dobę- nie jest konieczna modyfikacja dawki. Dydanozynę należy podawać co najmniej 2h przed podaniem lub 4h po podaniu produktu; -inhibitory proteazy (PI) w skojarzeniu z małymi dawkami rytonawiru (darunawir + rytonawir 800 mg + 100 mg raz/dobę, lopinawir + rytonawir 400 mg + 100 mg dwa razy/dobę, inne wzmacniane inhibitory proteazy -atazanawir + rytonawir, fosamprenawir + rytonawir, sakwinawir + rytonawir, typranawir + rytonawir)- jednoczesne podawanie produktu leczniczego ze wzmocnionymi rytonawirem inhibitorami proteazy powoduje zwiększenie stężeń osoczowych rylpiwiryny lecz nie jest konieczna modyfikacja dawki. Nie należy podawać produktu leczniczego w skojarzeniu z lekami, takimi jak: karbamazepina, okskarbazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfabutyna 300 mg raz/dobę, ryfampicyna 600 mg raz/dobę, ryfapentyna, inhibitory pompy protonowej (omeprazol 20 mg raz/dobę, lansoprazol, rabeprazol, pantoprazol, ezomeprazol, ziele dziurawca Hypericum perforatum), gdyż może nastąpić utrata działania terapeutycznego produktu leczniczego.Nie jest konieczna modyfikacja dawki przy produktach, takich jak: fumaran dizoproksylu tenofowiru 300 mg raz/dobę, inne NRTI (abakawir, emtrycytabina, lamiwudyna, stawudyna i zydowudyna), niewzmacniane inhibitory proteazy (atazanawir, fosamprenawir, indynawir, nelfinawir), marawirok, raltegrawir, rybawiryna, flukonazol, itrakonazol, posakonazol, worykonazol, paracetamol 500 mg pojedyncza dawka, etynyloestradiol 0,035 mg raz/dobę, noretysteron 1 mg raz/dobę, atorwastatyna40 mg raz/dobę, syldenafil 50 mg pojedyncza dawka, wardenafil, tadalafil, ketokonazol 400 mg raz/dobę. Nie zaleca się skojarzonego podawania produktu leczniczego z innymi NNRTI (delawirdyna, efawirenz, etrawiryna, newirapina). Jednoczesne podawanie produktu leczniczego ze wzmocnionymi rytonawirem inhibitorami proteazy(darunawir + rytonawir 800 mg + 100 mg raz/dobę, lopinawir + rytonawir 400 mg + 100 mg dwa razy/dobę) powoduje zwiększenie stężeń osoczowych rylpiwiryny, lecz nie jest konieczna modyfikacja dawki. Przy antybiotykach (klarytromycyna, erytromycyna, troleandomycyna) jeśli to możliwe, należy rozważyć zastosowanie alternatywnego leczenia np. azytromycyną. Nie zaleca się skojarzonego podawania produktu leczniczego z deksametazonem podawanym układowo (z wyjątkiem jednorazowego podania), gdyż może nastąpić utrata działania terapeutycznego produktu leczniczego. Należy rozważyć zastosowanie alternatywnego leczenia, szczególnie podczas długotrwałej terapii. Należy zachować szczególną ostrożność podczas skojarzonego podawania produktu leczniczego z antagonistami receptora-H₂ (famotydyna w dawce 40 mg raz/dobę przyjętej 12h przed rylpiwiryną, 2h przed rylpiwiryną oraz 4h po rylpiwirynie, cymetydyna, nizatydyna, ranitydyna). Można stosować tylko te leki z grupy antagonistów receptora-H₂, które mogą być podawane raz/dobę. Należy stosować dokładny schemat dawkowania z podawaniem antagonisty receptora-H₂ co najmniej 12h przed i 4h po podaniu produktu leczniczego. Należy zachować szczególną ostrożność podczas skojarzonego podawania produktu leczniczego z lekami zobojętniającymi (tlenek glinu lub magnezu, węglan wapnia). Leki zobojętniające należy podawać wyłącznie co najmniej 2h przed lub co najmniej 4h po zastosowaniu produktu leczniczego. Nie jest konieczna modyfikacja dawki na początku podawania metadonu (60-100 mg raz/dobę, dawkowanie indywidualne) w skojarzeniu z produktem leczniczym. Jednakże zaleca się obserwację kliniczną, gdyż może być konieczna modyfikacja leczenia podtrzymującego metadonem u niektórych pacjentów. Zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny. Należy zachować ostrożność podczas skojarzonego podawania produktu leczniczego z dabigatranem. Przy stosowaniu metforminy zaleca się szczególną obserwację pacjenta podczas rozpoczynania i kończenia skojarzonego podawania leków. Produkty lecznicze wydłużające odstęp QT: dostępne są ograniczone dane dotyczące możliwych interakcji farmakodynamicznych pomiędzy rylpiwiryną a produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QTc w EKG. W badaniu u zdrowych osób zastosowane większe niż terapeutyczna dawki rylpiwiryny (75 mg raz/dobę i 300 mg raz/dobę) powodowały wydłużenie odstępu QTc w EKG. Lek należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z produktami leczniczymi o znanym ryzyku wywoływania częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes.

Ciąża: brak wystarczających i dobrze kontrolowanych badań farmakokinetyki produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały brak szkodliwego wpływu na reprodukcję i ograniczone przenikanie przez łożysko. Nie wiadomo czy u kobiet w ciąży przenika przez łożysko. Nie wykazano teratogenności rylpiwiryny u szczurów i królików. Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Karmienie piersią: nie wiadomo czy rylpiwiryna przenika do mleka ludzkiego. Preparat przenika do mleka u szczurów. Z powodu zarówno możliwości przeniesienia HIV, jak i możliwości wystąpienia objawów niepożądanych u karmionego piersią dziecka, należy pouczyć matkę, aby nie karmiła piersią podczas stosowania produktu leczniczego. Płodność: brak danych dotyczących wpływu rylpiwiryny na płodność u ludzi. Nie stwierdzono w badaniach na zwierzętach istotnego klinicznie wpływu na płodność.

Występujące bardzo często: zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (na czczo), zwiększenie stężenia cholesterolu LDL, ból głowy, nudności, zwiększona aktywność amylazy trzustkowej, zwiększona aktywność aminotransferaz; często: zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie apetytu, zwiększenie stężenia trójglicerydów (na czczo), niezwykłe sny, bezsenność, depresja, zaburzenia snu, nastrój depresyjny, zawroty głowy, senność, ból brzucha, wymioty, zwiększona aktywność lipazy, dyskomfort w jamie brzusznej, suchość w ustach, zwiększone stężenie bilirubiny, wysypka, zmęczenie; niezbyt często: zespół reaktywacji immunologicznej. Opis wybranych działań niepożądanych: lipodystrofia- u pacjentów zakażonych HIV skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe wiązało się ze zmianami rozmieszczenia tkanki tłuszczowej (lipodystrofia), w tym z zanikiem podskórnej tkanki tłuszczowej obwodowej i twarzy, zwiększeniem masy tłuszczu w jamie brzusznej i otłuszczeniem narządów trzewnych, rozrostem piersi oraz nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy grzbietowo-szyjnej (bawoli kark). Zespół reaktywacji immunologicznej: u pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem immunologicznym w czasie rozpoczynania skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego (CART), wystąpić może reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne (zespół reaktywacji immunologicznej). Pacjenci ze współistniejącym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B i (lub) C: u otrzymujących lek pacjentów jednocześnie zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B lub C, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych występowała częściej niż u otrzymujących pacjentów bez współistniejącego zakażenia. Ta obserwacja dotyczy także grupy otrzymującej efawirenz. Całkowite działanie farmakokinetyczne rylpiwiryny na organizm u pacjentów ze współistniejącym zakażeniem był podobny jak u pacjentów bez współistniejącego zakażenia.

Nie ma swoistego antidotum w przypadku przedawkowania produktu leczniczego.Doświadczenia dotyczące przedawkowania produktu leczniczego u ludzi są ograniczone. Leczenie przedawkowania produktu leczniczego polega na zastosowaniu ogólnego leczenia podtrzymującego czynności życiowe, w tym monitorowania objawów czynności życiowych i EKG (odstęp QT), oraz na obserwacji stanu klinicznego pacjenta. Podanie węgla aktywowanego również może pomóc w usunięciu niewchłoniętej substancji czynnej. Ponieważ rylpiwiryna w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza, nie jest prawdopodobne, aby zastosowanie dializoterapii mogło w sposób istotny wpłynąć na usunięcie substancji czynnej z organizmu.

Rylpiwiryna jest diarylopirymidynowym nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy (NNRTI) wirusa HIV-1. Działanie rylpiwiryny polega na niekompetycyjnym hamowaniu odwrotnej transkryptazy (RT) wirusa HIV-1. Rylpiwiryna nie hamuje polimeraz α44 β i γ ludzkiego DNA komórkowego.

1 tabl. powlekana zawiera 25 mg rylpiwiryny (w postaci chlorowodorku).