Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata mc.) w następujących przypadkach: leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez, mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane, mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia schorzeń sercowo-naczyniowych, jako dodatek do leczenia statynami, jeżeli stężenia trójglicerydów oraz cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane.

Dawka 100 mg. Pacjenci powinni stosować odpowiednią dietę i inne zalecane niefarmakologiczne metody leczenia hiperlipidemii. Należy kontrolować stężenie lipidów w surowicy, aby sprawdzić skuteczność leczenia. Jeśli oczekiwany wynik nie zostanie osiągnięty po kilku (np. 3) m-cach leczenia powinno zostać zastosowane dodatkowe lub inne leczenie. Dorośli. Zalecana dawka to 3 kaps./dobę podczas głównego posiłku, w jednej lub kilku dawkach podzielonych. Jeśli stężenie cholesterolu mimo stosowania diety pozostaje powyżej 4 g/l, dawka początkowa może wynosić 4 kaps./dobę. Należy stosować dawkę początkową do momentu unormowania się stężenia cholesterolu w surowicy. Gdy stężenie cholesterolu jest stałe, można zalecić dawkę 2 kaps./dobę, pod warunkiem, że stężenie cholesterolu będzie badane co 3 m-ce. Jeżeli stężenie lipidów ponownie się zwiększy, należy powrócić do dawki 3 kaps./dobę. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Zaleca się zwykle stosowaną dawkę, z wyjątkiem pacjentów z upośledzeniem czynności nerek, u których szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego (eGFR) wynosi <60 ml/min/1,73 m². Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy stosować fenofibratu w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności nerek, definiowanych jako eGFR <30 ml/min/1,73 m². Jeśli wartość współczynnika eGFR wynosi pomiędzy 30 a 59 ml/min/1,73 m², dawka fenofibratu nie powinna być większa niż 100 mg w tradycyjnej postaci lub 67 mg w postaci zmikronizowanej, raz/dobę. Jeżeli podczas obserwacji pacjenta wartość współczynnika eGFR trwale zmniejszy się do <30 ml/min/1,73 m², należy odstawić fenofibrat. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Brak danych klinicznych dotyczących pacjentów ze współistniejącą niewydolnością wątroby. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność fenofibratu u dzieci nie zostały dotychczas ustalone. Brak dostępnych danych. Dlatego nie zaleca się stosowania fenofibratu u pacjentów poniżej 18 lat. Dawka 200 mg. Pacjenci powinni stosować odpowiednią dietę i inne zalecane niefarmakologiczne metody leczenia hiperlipidemii. Należy kontrolować stężenie lipidów w surowicy, aby sprawdzić skuteczność leczenia. Jeśli oczekiwany wynik nie zostanie osiągnięty po kilku (np. 3) m-cach leczenia, powinno zostać zastosowane dodatkowe lub inne leczenie. Dorośli. Zalecana dawka to 1 kaps. 200 mg raz/dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można zwiększyć do 1 kaps. 267 mg raz/dobę lub 4 kaps. 100 mg raz/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65). Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Zaleca się zwykle stosowaną dawkę, z wyjątkiem pacjentów z upośledzeniem czynności nerek, u których szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego (eGFR) wynosi <60 ml/min/1,73 m². Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy stosować fenofibratu w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności nerek, definiowanych jako eGFR <30 ml/min/1,73 m². Jeśli wartość współczynnika eGFR wynosi pomiędzy 30 a 59 ml/min/1,73 m², dawka fenofibratu nie powinna być większa niż 100 mg w tradycyjnej postaci lub 67 mg w postaci zmikronizowanej, raz/dobę. Jeżeli podczas obserwacji pacjenta wartość współczynnika eGFR trwale zmniejszy się do <30 ml/min/1,73 m², należy odstawić fenofibrat. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością wątroby produkt leczniczy 200 nie jest zalecany ze względu na brak danych klinicznych dotyczących tej grupy. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność fenofibratu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostały dotychczas ustalone. Brak dostępnych danych. Dlatego nie zaleca się stosowania fenofibratu u pacjentów poniżej 18 lat.

Kaps. należy połknąć w całości w trakcie posiłku.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, niewydolność wątroby (w tym żółciowa marskość wątroby oraz niewyjaśnione przedłużające się zaburzenia funkcji wątroby), stwierdzona choroba pęcherzyka żółciowego, ciężka niewydolność nerek (szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego <30 ml/min/1,73 m² ), uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu, przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyłączeniem ostrego zapalenia trzustki spowodowanego ciężką hipertrójglicerydemią.

Wtórne przyczyny hiperlipidemii takie, jak: niekontrolowana cukrzyca typu 2, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z zastojem żółci, alkoholizm, powinny być odpowiednio leczone przed rozpoczęciem terapii fenofibratem. Wtórne przyczyny hipercholesterolemii związane z leczeniem farmakologicznym dotyczą stosowania diuretyków, leków beta-adrenolitycznych, estrogenów, progestagenów, złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych, leków immunosupresyjnych i inhibitorów proteazy. W takich przypadkach należy ustalić, czy hiperlipidemia ma przyczyny pierwotne czy wtórne (ewentualny wzrost stężenia lipidów spowodowany przez wymienione produkty lecznicze). Jak w przypadku innych środków zmniejszających stężenie lipidów, możliwe jest zwiększenie aktywności aminotransferaz u niektórych pacjentów. W większości przypadków jest ono niewielkie, przemijające i bezobjawowe. Przez pierwsze 12 m-cy podawania leku zaleca się monitorowanie aktywności aminotransferaz co 3 m-ce, następnie okresowo. Należy zwrócić uwagę na pacjentów, u których aktywność aminotransferaz zwiększyła się i odstawić produkt leczniczy, jeżeli aktywność AspAT (SGOT) i AlAT (SGPT) zwiększy się powyżej wartości 3-krotnego górnego limitu wartości uznanych za prawidłowe. Jeśli pojawią się symptomy wskazujące na zapalenie wątroby (np. żółtaczka lub świąd) i zostaną potwierdzone przez testy laboratoryjne, leczenie fenofibratem należy przerwać. Zgłaszano przypadki zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat. Wystąpienie zapalenia trzustki może być wynikiem braku skutecznego leczenia u pacjentów z ciężką hipertrójglicerydemią, bezpośredniego wpływu produktu leczniczego lub może być spowodowane wtórnie przez tworzenie się kamieni w drogach żółciowych lub złogów zatykających przewód żółciowy wspólny. Po podaniu fibratów i innych leków zmniejszających stężenie lipidów donoszono o działaniu toksycznym na mięśnie, w tym rzadkich przypadkach rabdomiolizy z uszkodzeniem nerek lub bez. Częstość występowania tych zaburzeń zwiększa się u pacjentów z hipoalbuminemią i współistniejącą niewydolnością nerek. U pacjentów, u których istnieją czynniki predestynujące do miopatii i/lub rozpadu mięśni prążkowanych, w tym: wiek powyżej 70 lat, osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni, zaburzenia czynności nerek, niedoczynność tarczycy i alkoholizm, możliwość wystąpienia rozpadu mięśni prążkowanych jest większa. Należy bardzo dokładnie ocenić stosunek ryzyka i korzyści leczenia u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia. Działanie toksyczne na mięśnie należy podejrzewać u pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe, u których występuje zapalenie, kurcze, osłabienie mięśni i/lub znaczny wzrost aktywności kinazy kreatynowej (aktywność CK 5 razy powyżej normy). W takim przypadku leczenie fenofibratem należy przerwać. Ryzyko działania toksycznego na mięśnie może się zwiększyć, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG–CoA, zwłaszcza jeśli poprzednio występowały choroby mięśni. W związku z tym leczenie skojarzone fenofibratem i statyną lub innym fibratem należy stosować wyłącznie u pacjentów z ciężką, mieszaną dyslipidemią i dużym ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej, u których nie występowały wcześniej choroby mięśni. Leczenie skojarzone należy stosować z dużą ostrożnością i u pacjentów należy monitorować działanie toksyczne na mięśnie. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek produkt leczniczy należy stosować ostrożnie. Należy dostosować dawkę u pacjentów, u których szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego wynosi od 30 do 59 ml/min/1,73 m². Zgłaszano odwracalne zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy u pacjentów przyjmujących fenofibrat w monoterapii oraz jednocześnie ze statynami. Zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy utrzymywało się na ogół na stałym poziomie, bez dalszych wzrostów stężenia kreatyniny w surowicy podczas długotrwałej terapii, a ponadto powracało do wartości wyjściowych po odstawieniu leczenia. W badaniach klinicznych u 10% pacjentów przyjmujących jednocześnie fenofibrat i symwastatynę wystąpiło zwiększenie stężenia kreatyniny o ponad 30 µmol/l w porównaniu do wartości wyjściowych, natomiast w grupie otrzymującej wyłącznie symwastatynę odsetek ten wynosił 4,4%. Istotne klinicznie zwiększenie stężenia kreatyniny do wartości >200 µmol/l wystąpiło u 0,3% pacjentów stosujących leczenie skojarzone. Leczenie powinno być przerwane w przypadku zwiększenia stężenia kreatyniny powyżej 50% GGN (górna granica normy). Zaleca się wykonanie pomiaru stężenia kreatyniny w czasie pierwszych trzech miesięcy po rozpoczęciu leczenia, a następnie okresowo w trakcie leczenia (zalecana dawka. Dawkowanie i sposób podawania). Produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub wpływ ten jest nieistotny.

Fenofibrat nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych i może zwiększyć ryzyko krwawień. Należy zmniejszyć dawkę doustnych leków przeciwzakrzepowych o około jedną trzecią na początku leczenia i następnie stopniowo dostosować dawkę, jeśli to konieczne, monitorując wskaźnik INR (ang. International Normalised Ratio). Zgłoszono wystąpienie kilku ciężkich przypadków odwracalnej niewydolności nerek w czasie równoczesnego podawania fenofibratu i cyklosporyny. Czynność nerek u tych pacjentów musi być ściśle monitorowana, a leczenie fenofibratem należy przerwać, gdy wystąpi znacząca zmiana wyników badań laboratoryjnych. Ryzyko ciężkiego toksycznego działania na mięśnie wzrasta jeśli fenofibrat jest stosowany w połączeniu z inhibitorami reduktazy HMG-CoA lub innymi fibratami. Tego rodzaju leczenie powinno być stosowane z ostrożnością, a pacjent powinien być monitorowany w kierunku objawów toksycznego działania na mięśnie. Obecnie nie ma dowodów na to, że fenofibrat wpływa na farmakokinetykę symwastatyny. Zgłoszono wystąpienie kilku przypadków odwracalnego, paradoksalnego zmniejszenia stężenia frakcji HDL cholesterolu podczas równoczesnego przyjmowania fenofibratu i glitazonów. Z tego powodu zaleca się kontrolę cholesterolu HDL, gdy leki te są stosowane łącznie i zaprzestanie leczenia jednym z nich gdy stężenie cholesterolu HDL jest zbyt niskie. Z badań in vitro na ludzkich mikrosomach wątroby wynika, że fenofibrat i kwas fenofibrynowy nie są inhibitorami izoform CYP3A4, CYP2D6, CYP2E1 lub CYP1A2 cytochromu (CYP) P-450. W stężeniu terapeutycznym są słabymi inhibitorami CYP2C19 i CYP2A6 i słabymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP2C9. Pacjenci leczeni fenofibratem i lekami metabolizowanymi przez CYP2C19, CYP2A6 i zwłaszcza CYP2C9 z wąskim wskaźnikiem terapeutycznym powinni być uważnie monitorowani i jeśli jest to konieczne należy dostosować dawkę leku. Podobnie jak w przypadku innych fibratów, fenofibrat indukuje wielofunkcyjny układ oksydaz frakcji mikrosomalnej uczestniczących w metabolizmie kwasów tłuszczowych u gryzoni i może wchodzić w interakcje z lekami metabolizowanymi przez te enzymy.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Działanie embriotoksyczne wystąpiło po dawkach równoważnych z dawką toksyczną dla matki. Potencjalne ryzyko stosowania u ludzi nie jest znane. Dlatego u kobiet w ciąży produkt leczniczy należy stosować po dokładnym ocenieniu korzyści i ryzyka. Brak jest danych o przenikaniu fenofibratu i jego metabolitów do mleka matki. Wpływ na dziecko karmione piersią nie może być wykluczony. W związku z tym nie należy stosować produktu leczniczego u kobiet karmiących piersią.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby białych krwinek. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) bóle głowy. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) choroba zakrzepowozatorowa (zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich*). Zaburzenia żołądka i jelit: (często) objawy przedmiotowe i podmiotowe ze strony żołądka i jelit (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka i wzdęcia z oddawaniem wiatrów); (niezbyt często) zapalenie trzustki*. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz; (niezbyt często) kamica żółciowe; (rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) nadwrażliwośc skóry (np. wysypka, świąd, pokrzywka); (rzadko) łysienie, nadwrażliwość na światło. Zaburzenia mięśniowo – szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) zaburzenia mięśni (np. mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni). Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia potencji. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (rzadko) zwiększenie stężenia mocznika we krwi. (*- szczegóły patrz ChPL). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: rabdomioliza. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: śródmiąższowa choroba płuc. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: żółtaczka, powikłania kamicy żółciowej (np. zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych, kolka żółciowa). Zmęczenie: zawroty głowy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: ciężkie reakcje skórne (np. rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczno-rozpływna martwica naskórka).

Raportowano bardzo rzadkie przypadki przedawkowania fenofibratu. W większości przypadków nie występowały objawy przedawkowania. Brak swoistej odtrutki. Jeśli podejrzewa się przedawkowanie, należy je leczyć objawowo i zastosować leczenie podtrzymujące, jeśli jest to konieczne. Fenofibrat nie może być usunięty na drodze hemodializy.

Fenofibrat jest pochodną kwasu fibrynowego, którego działanie modyfikujące gospodarkę lipidową u ludzi odbywa się poprzez aktywację receptorów jądrowych typu α (PPARα , ang. Peroxisome Proliferator Activated Receptor typeα ). Poprzez aktywację PPARα fenofibrat zwiększa lipolizę i eliminację aterogennych cząstek bogatych w trójglicerydy z surowicy wskutek aktywacji lipazy lipoproteinowej i zmniejszenia wytwarzania apolipoproteiny CIII. Aktywacja PPARα prowadzi również do zwiększenia syntezy apolipoprotein AI i AII. Wykazano, że fibraty mogą łagodzić epizody choroby niedokrwiennej serca, jednakże nie wykazano, że obniżają one niezależną od przyczyny śmiertelność przy stosowaniu w pierwotnej i wtórnej profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych.

1 kaps. zawiera 200 mg fenofibratu mikronizowanego.