Ciężkie zakażenia wywołane przez bakterie beztlenowe (m.in. jamy brzusznej, miednicy małej, posocznica, ropnie mózgu, płuc, wątroby). Zapobiegawczo w okresie okołooperacyjnym. W zakażeniach mieszanych jest stosowany w skojarzeniu z antybiotykami aktywnymi wobec bakterii tlenowych.

Dawka metronidazolu zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia, wieku i mc. pacjenta oraz odpowiedzi klinicznej. O ile lekarz nie zaleci inaczej, zaleca się poniższe dawkowanie. Zakażenia wywołane przez bakterie beztlenowe. Dorośli i młodzież >12 lat. Pacjenci o mc. ok. 70 kg: 1500 mg metronidazolu (co odpowiada 300 ml roztw.) raz/dobę w inf. trwającej nie krócej niż 60 minut lub 500 mg metronidazolu (co odpowiada 100 ml roztw.) 3x/dobę w powolnej inf. dożylnej z szybkością 5 ml/min (co odpowiada 25 mg metronidazolu/min), co odpowiada 22,5 mg metronidazolu/kg mc./dobę. Dzieci >8 tyg. do 12 lat. Zwykle stosowana dawka to 20-30 mg/kg mc./dobę, podawane w pojedynczej dawce lub podzielone na dawki 7,5 mg/kg mc. co 8 h. Dawkowanie można zwiększyć do 40 mg/kg mc./dobę, w zależności od ciężkości zakażenia. Leczenie zwykle trwa 7 dni. Dzieci <8 tyg. 15 mg/kg mc. podawane w pojedynczej dawce raz/dobę lub podzielone na dawki 7,5 mg/kg mc., co 12 h. U noworodków <40 tyg. wieku ciążowego w 1-szym tyg. życia może dojść do kumulacji metronidazolu. Dlatego też, po kilkudniowym leczeniu zaleca się kontrolowanie stężenia metronidazolu w surowicy. Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym. Dorośli pacjenci i młodzież. 500 mg metronidazolu (co odpowiada 100 ml roztw.) w powolnej inf. dożylnej z szybkością 5 ml/min najpóźniej 1 h przed zabiegiem chirurgicznym. Dawkę 500 mg należy powtórzyć po 8 i 16 h od podania pierwszej dawki. Dzieci <12 lat. 20-30 mg/kg mc. w pojedynczej dawce podanej 1-2 h przed zabiegiem chirurgicznym. Noworodki poniżej 40 tyg. wieku ciążowego: 10 mg/kg mc. w pojedynczej dawce przed zabiegiem chirurgicznym. Zakażenia wywołane przez pierwotniaki. Rzęsistkowica wywołana przez Trichomonas vaginalis. Dorośli pacjenci i młodzież: 2000 mg w pojedynczej dawce lub 200 mg 3x/dobę przez 7 dni lub 400 mg 2x/dobę przez 5-7 dni. Dzieci <10 lat: 15-30 mg/kg.mc./dobę podzielone na 2-3 dawek podawane przez 7 dni, pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 2000 mg. Lamblioza. Dzieci >10 lat: 2000 mg raz/dobę przez 3 dni lub 400 mg 3x/dobę przez 5 dni, lub 500 mg 2x/dobę przez 7-10 dni. Dzieci 7-10 lat: 1000 mg raz/dobę przez 3 dni. Dzieci 3-7 lat: 600-800 mg raz/dobę przez 3 dni. Dzieci 1-3 lat: 500 mg raz/dobę przez 3 dni; alternatywnie 15-40 mg/kg mc./dobę podawane w 2-3 dawkach. Ameboza. Dzieci >10 lat: 400-800 mg 3x/dobę przez 5-10 dni. Dzieci 7-10 lat: 200-400 mg 3x/dobę przez 5-10 dni. Dzieci 3-7 lat: 100-200 mg 4x/dobę przez 5-10 dni. Dzieci 1-3 lat: 100-200 mg 3x/dobę przez 5-10 dni; alternatywnie 35-50 mg/kg mc./dobę podawane w 3 dawkach przez 5-10 dni dawka dobowa nie powinna przekraczać 2400 mg/dobę. Eradykacja Helicobacter pylori u dzieci i młodzieży. Jako część terapii skojarzonej w dawce 20 mg/kg mc./dobę nie przekraczającej 500 mg podawanej 2x/dobę przez 7-14 dni. Przed rozpoczęciem leczenia należy uwzględnić aktualne wytyczne dotyczące leczenia Helicobacter pylori. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek zwiększa się wydalanie metronidazolu z żółcią w kale. Zmniejszenie dawki nie jest wymagane. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby eliminacja metronidazolu jest wydłużona, dlatego też pacjenci ci powinni być uważnie monitorowani, a stężenie metronidazolu we krwi regularnie sprawdzane. Dawkę dobową produktu leczniczego należy zmniejszyć do ¹/₃ i można podawać raz/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku produkt leczniczy należy stosować ostrożnie, szczególnie w dużych dawkach, ze względu na ograniczone dane dotyczące dostosowania dawkowania. Czas trwania leczenia. Czas trwania leczenia produktem nie może przekraczać 10 dni. Leczenie może być przedłużone wyłącznie w szczególnych przypadkach, jeśli to jest bezwzględnie konieczne. W oparciu o ocenę kliniczną i bakteriologiczną, lekarz może zadecydować o przedłużeniu leczenia np.: zwalczanie zakażeń w miejscach, które nie mogą być zdrenowane lub są podatne na ponowne, endogenne zakażenia mikroorganizmami beztlenowymi z jelit, gardła lub narządów płciowych. Powtórne leczenie należy w miarę możliwości ograniczyć do szczególnych przypadków. Ograniczenie czasu trwania leczenia jest konieczne, gdyż nie można wykluczyć wpływu metronidazolu na ludzkie komórki rozrodcze oraz ze względu na zaobserwowane w badaniach na zwierzętach zwiększone występowanie niektórych rodzajów nowotworów.

Podanie dożylne. Lek należy podawać w powolnej inf. dożylnej z szybkością około 5 ml/min (maks. 100 ml w ciągu 20 minut). Możliwe jest jednoczesne, dożylne podanie metronidazolu z wybranymi antybiotykami, które muszą być podawane oddzielnie.

Nadwrażliwość na pochodne nitroimidazolu, ciąża (zwłaszcza I trymestr), okres karmienia piersią, choroby układu krwiotwórczego i OUN.

Ostrożnie podawać pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby oraz osobom w podeszłym wieku. W czasie leczenia i przez 24 h po jego zakończeniu nie wolno pić alkoholu. Roztworów do podawania dożylnego nie należy łączyć z innymi lekami. Nie zaleca się stosować dłużej niż przez 10 dni (w przypadku dłuższego stosowania konieczna jest kontrola obrazu krwi). Przy znacznych zaburzeniach hematologicznych, objawach obwodowej neuropatii lub zaburzeniach OUN lek należy odstawić. Pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby oraz osobom w podeszłym wieku podaje się mniejsze dawki.

Z alkoholem powoduje reakcję disulfiramopodobną; z disulfiramem - ostre psychozy i stany splątania. Nasila działanie i toksyczność doustnych leków przeciwkrzepliwych pochodnych warfaryny (należy zmniejszyć ich dawkę) i leków zwiotczających mięśnie. Działa synergicznie z klindamycyną, ryfampicyną, spiramycyną i tetracyklinami. Może zwiększać toksyczność fenytoiny, a jednocześnie fenytoina i fenobarbital mogą zmniejszać skuteczność metronidazolu.

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, niekiedy brak łaknienia, wymioty, rzadziej - biegunka). Przy długotrwałym leczeniu lub po dużych dawkach zaburzenia układu nerwowego (obwodowa neuropatia, napady padaczkopodobne, niekiedy osłabienie, bezsenność, zawroty głowy, depresja lub splątanie). Ponadto może wystąpić zapalenie żyły, dysuria i ciemne zabarwienie moczu, wysypka skórna, świąd, leukopenia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu i triglicerydów w krwi.

Chemioterapeutyk, pochodna 5-nitroimidazolu. Działa silnie bakteriobójczo na bakterie beztlenowe, m.in. rodzaj Bacteroides (także oporne na klindamycynę), Fusobacterium, Clostridium, Peptococcus, Campylobacter. Ponadto działa na beztlenowe pierwotniaki, jak Trichomonas vaginalis, Giardia intestinalis, Entamoeba histolytica, Blastocystis hominis, Balantidium coli. Oporność na lek występuje rzadko. T_0,5 w krwi wynosi 8-9 h. Wiązanie z białkami osocza wynosi do 20%. Łatwo przenika do tkanek i płynów ustrojowych, m.in. żółci, kości, ropni wątroby i mózgu, osiągając w nich stężenia wynoszące około 50% stężenia w krwi. Przenika szybko przez łożysko oraz do mleka matki. Jest metabolizowany w wątrobie do związków, z których większość ma znaczną aktywność biologiczną. Wydala się głównie z moczem (większość w postaci nie zmienionej, reszta jako metabolity) i częściowo z kałem.

1 ml zawiera 5 mg metronidazolu.