Uogólniona kandydoza, kryptokokoza i chromoblastomikoza u dorosłych. Uogólniona kryptokokoza i chromoblastomikoza u dzieci. W leczeniu kryptokokowego zapalenia opon mózgowych i ciężkiej układowej kandydozy zaleca się leczenie skojarzone z amfoterycyną B. Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwgrzybiczych. Produkt leczniczy można stosować zarówno u pacjentów z prawidłową jak i obniżoną odpornością.

Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Jednorazowa dawka standardowa flucytozyny wynosi 25 mg/kg mc. podawana 4x/dobę. Dawka dobowa wynosi 100 mg/kg mc. Faza indukcyjna leczenia powinna trwać przez 2-4 tyg. W zakażeniach podostrych i przewlekłych trwa najczęściej dłużej. Leczenie przeciwgrzybicze (podtrzymujące) powinno być następnie kontynuowane np. przy zastosowaniu systemowych azoli przeciwgrzybiczych. W kandydozie dróg moczowych wystarcza zazwyczaj leczenie przez 7-10 dni. Podczas stosowania flucytozyny zaleca się pomiar jej stężenia we krwi i w razie potrzeby dostosowanie dawki zapewniającej maks. stężenia w surowicy w zakresie 40-60 µg/ml. W związku z ryzykiem powstawania oporności, jednocześnie z flucytozyną zwykle podaje się amfoterycynę B. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek: Cr_Cl 40-20 ml/min: przerwa pomiędzy podaniem pojedynczych dawek produktu, wynoszących 25 mg/kg mc. wynosi 12 h; Cr_Cl 20-10 ml/min: przerwa pomiędzy podaniem pojedynczych dawek produktu, wynoszących 25 mg/kg mc. wynosi 24 h; Cr_Cl poniżej 10 ml/min: przerwa pomiędzy podaniem pojedynczych dawek produktu, wynoszących 25 mg/kg mc. wynosi 12 h po podaniu pierwszej dawki oznacza się stężenie flucytozyny w surowicy. Następne dawki podaje się z taką częstotliwością, aby w surowicy utrzymywało się terapeutyczne stężenie flucytozyny wynoszące 25-50 µg/ml. Leczenie skojarzone z amfoterycyną B. Na podstawie badań eksperymentalnych ustalono, że flucytozyna z amfoterycyną B wykazuje działanie synergiczne, a co najmniej addycyjne. Również badania kliniczne potwierdziły większą skuteczność leczenia skojarzonego. Możliwe jest wówczas zmniejszenie dawki oraz działań niepożądanych amfoterycyny B, a także skrócenie czasu leczenia. Skojarzone działanie tych dwóch substancji zapobiega lub opóźnia czas wystąpienia wtórnej oporności, obserwowanej podczas stosowania flucytozyny w monoterapii. Leczenie skojarzone jest szczególnie ważne w kryptokokozie oraz w podostrych i przewlekłych zapaleniach grzybiczych (zapalenie opon mózgowych i mózgu, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie błony naczyniowej oka wywołane drożdżakami rodzaju Candida itp.). Podawanie amfoterycyny B może prowadzić do zmniejszenia Cr_Cl, a w konsekwencji zmniejszyć wydalanie flucytozyny. W takiej sytuacji należy zmodyfikować dawkę flucytozyny zgodnie ze schematem. W przypadku stosowania lipidowych form amfoterycyny B, jej dawkowanie zależy od wskazania i danego produktu leczniczego. Przy dobieraniu dawki lipidowych form amfoterycyny B należy kierować się również zapisami w ChPL tych produktów leczniczych. Dawkowanie u pacjentów dorosłych z obniżoną odpornością. U dorosłych pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności i kryptokokowym zapaleniem opon mózgowych i mózgu zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc. w czterech dawkach podzielonych, łącznie z amfoterycyną B w formie konwencjonalnej (0,7-1,0 mg/kg mc./dobę) przez minimum 2 tyg. U pacjentów po przeszczepieniu narządów i kryptokokozą mózgu zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych, łącznie z amfoterycyną B w formie liposomalnej w dawce 3-4 mg/kg mc./dobę lub amfoterycyną B w formie kompleksów lipidowych w dawce 5 mg/kg mc./dobę przez minimum 2 tyg. Dawkowanie u pacjentów pediatrycznych z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów pediatrycznych z kryptokokozą mózgu zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc w 4 dawkach podzielonych łącznie z amfoterycyną B w formie konwencjonalnej (1,0 mg/kg mc./dobę) przez minimum 2 tyg. Dawkowanie u pacjentów pediatrycznych z obniżoną odpornością. U pacjentów pediatrycznych z zespołem nabytego niedoboru odporności lub podczas terapii immunosupresyjnej po przeszczepieniu narządów i kryptokokozą zaleca się podawanie flucytozyny w dawce dobowej 100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych przez minimum 2 tyg. łącznie z amfoterycyną B. W przypadku zakażeń ośrodkowego układu nerwowego, dawki równolegle podawanej amfoterycyny B w formie liposomalnej powinny wynosić 4-6 mg/kg mc./dobę dla u pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności i 3-4 mg/kg mc./dobę u pacjentów po przeszczepieniu narządów. Flucytozyna nie jest zalecana do leczenia uogólnionej kandydozy u pacjentów pediatrycznych. W trakcie leczenia należy kontrolować obraz krwi oraz regularnie kontrolować czynność nerek w celu oceny stężenia kreatyniny i jej klirensu. Należy również brać pod uwagę typowe przeciwwskazania oraz schematy leczenia amfoterycyną B. Flucytozynę podaje się w szybkiej inf. (20-40 minut) 4x/dobę, dokładnie co 6 h.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie leków przeciwwirusowych z grupy nukleozydów, np. brywudyny, sorywudyny i ich analogów.

Przed zastosowaniem produktu oraz w czasie terapii należy u pacjenta kontrolować czynność nerek, najlepiej przez określenie klirensu endogennej kreatyniny. Jeżeli jest to konieczne, dawkę produktu należy zmieniać zgodnie z zaleceniami dotyczącymi pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów przyjmujących lek należy również kontrolować obraz krwi i czynność wątroby, początkowo codziennie, a następnie 2x/tydz. Szczególną ostrożność należy zachować, stosując lek u pacjentów z zaburzoną czynnością szpiku kostnego lub nieprawidłowościami w składzie morfotycznym krwi (kontrolowanie obrazu krwi oraz czynności nerek i wątroby jest szczególnie ważne w tej grupie pacjentów). Krew do oznaczania stężenia flucytozyny należy pobierać bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki produktu. Obliczając podaż wody i elektrolitów u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, niewydolnością serca i zaburzeniami elektrolitowymi, należy uwzględnić ilość wody oraz sodu (138 mmol/l), jakie otrzymują razem z produktem. Flucytozyna jest metabolizowana do fluorouracylu. Dehydrogenaza dihydropirymidynowa (DPD) jest enzymem pełniącym kluczową rolę w procesie metabolizowania i eliminacji fluorouracylu. Z tego powodu, jeśli lek jest stosowany u pacjentów z niedoborem DPD, występuje zwiększone ryzyko ciężkiej, ogólnoustrojowej toksyczności leku. U pacjentów, u których stwierdzono, bądź podejrzewa się wystąpienie ogólnoustrojowej toksyczności fluorouracylu, można rozważyć oznaczenie aktywności DPD. Jeśli podejrzewa się wystąpienie ogólnoustrojowego działania toksycznego leku, należy rozważyć odstawienie produktu. Należy zachować co najmniej czterotygodniowy odstęp pomiędzy zakończeniem stosowania brywudyny, sorywudyny lub ich analogów a rozpoczęciem podawania produktu. U pacjentów leczonych jednocześnie fenytoiną i produktem należy regularnie oznaczać stężenie fenytoiny w osoczu. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W przebiegu leczenia produktem może wystąpić leukopenia (zwłaszcza neutropenia połączona często z trombocytopenią), dlatego podczas równoczesnego podawania leków cytostatycznych konieczna jest uważna i częsta (nawet codzienna) kontrola obrazu krwi obwodowej. Wszystkie leki zmniejszające przesączanie kłębuszkowe powodują przedłużenie biologicznego T_0,5 flucytozyny, która jest wydalana niemal wyłącznie przez nerki. Jeśli leki te stosowane są jednocześnie z flucytozyną, należy regularnie kontrolować klirens kreatyniny i odpowiednio dostosować dawkowanie produktu. Cytostatyk arabinozyd cytozyny powoduje zanik grzybobójczego działania produktu.Roztwory zawierające flucytozynę i amfoterycynę B należy podawać w oddzielnych infuzjach z powodu niezgodności. Brywudyna, sorywudyna oraz ich analogi są silnymi inhibitorami DPD - enzymu warunkującego metabolizm fluorouracylu. Fluorouracyl jest metabolitem flucytozyny, dlatego jednoczesne stosowanie tych leków z produktem jest przeciwwskazane. U niektórych pacjentów przyjmujących jednocześnie fenytoinę i fluorouracyl (dożylnie) stwierdzono zwiększenie stężenia fenytoiny w osoczu, prowadzące do wystąpienia objawów zatrucia fenytoiną. Jest to istotne również w przypadku produktu, ponieważ flucytozyna metabolizowana jest do fluorouracylu.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania flucytozyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Produktu nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Flucytozyny nie należy stosować podczas karmienia piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Lek stosowany w zalecanych dawkach jest na ogół dobrze tolerowany przez pacjenta. Poniżej przedstawiono działania niepożądane, jakie mogą wystąpić podczas stosowania produktu. Dokładna częstość ich występowania jest nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia żołądka i jelit: przemijające nudności, wymioty i biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: przemijająca wysypka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, martwica komórek wątrobowych; w pojedynczych przypadkach obserwowano ostre uszkodzenie wątroby, mogące u wycieńczonych pacjentów prowadzić do zgonu. Zaburzenia układu nerwowego: drgawki, bóle i zawroty głowy, nadmierne uspokojenie. Zaburzenia psychiczne: omamy, uczucie splątania.Zaburzenia serca: uszkodzenie mięśnia sercowego. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje alergiczne, zespół Lyella. Badania diagnostyczne: przemijające zaburzenia aktywności enzymów wątrobowych (zależne od dawki). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zmiany w obrazie krwi obwodowej, związane z zahamowaniem czynności szpiku kostnego, głównie leukopenia i trombocytopenia oraz agranulocytoza i niedokrwistość aplastyczna - zmiany te występują głównie u pacjentów z niewydolnością nerek, u których flucytozyna może osiągać wysokie stężenia w surowicy krwi oraz u osób przyjmujących jednocześnie amfoterycynę B; w pojedynczych przypadkach zahamowanie czynności szpiku kostnego może być nieodwracalne i prowadzić do śmierci pacjentów, u których wcześniej występowało zahamowanie czynności układu odpornościowego. Należy poinformować pacjenta, że w przypadku wystąpienia następujących objawów niepożądanych: omamów, drgawek, nadmiernego uspokojenia, uczucia splątania, zażółcenia skóry, łatwego przeziębiania się i trudnego gojenia się ran, tendencji do krwawień, tworzenia się obrzęków, duszności, dużych pęcherzy na skórze, należy odstawić lek i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Nie są znane przypadki świadomego przedawkowania produktu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może dojść do względnego przedawkowania produktu, co z kolei może spowodować zwiększenie intensywności i częstotliwości występowania objawów niepożądanych - dotyczy to szczególnie zmian w obrazie krwi obwodowej. W przebiegu przewlekłego przedawkowania, gdy stężenie flucytozyny w osoczu przez dłuższy czas przekracza 100 µg/ml, mogą pojawić się również zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, nudności, wymioty) oraz zaburzenia czynności wątroby. Powyższe objawy z reguły szybko ustępują po zmniejszeniu dawki produktu lub jego odstawieniu. Nie są znane żadne specyficzne antidota. Postępowanie po przedawkowaniu obejmuje: w celu zmniejszenia wchłaniania - wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka (o ile produkt został przyjęty doustnie); w celu zwiększenia eliminacji - zapewnienie odpowiedniej podaży płynów (dożylnie), a jeśli to konieczne zastosowanie hemodializy lub dializy otrzewnowej; leczenie objawowe.

Lek działa zarówno in vitro jak i in vivo przeciwko określonym gatunkom grzybów, a zwłaszcza przeciwko drożdżakom z rodzaju Candida i gatunku Cryptococcus neoformans oraz przeciwko grzybom powodującym chromoblastomikozę. Komórki grzybów wrażliwych na flucytozynę pobierają ją aktywnie i z udziałem swoistej deaminazy cytozyny przekształcają do 5-FU. Działanie mikostatyczne jest tym silniejsze, im więcej 5-FU ulegnie wbudowaniu do kwasów rybonukleinowych komórek grzybów. W przypadku dłuższego kontaktu z komórkami drobnoustroju flucytozyna ma działanie grzybobójcze. Większość szczepów drożdżaków (w kandydozie 93%, w kryptokokozie ponad 96%) wyizolowanych w Europie od wcześniej nieleczonych pacjentów, jest wrażliwa na flucytozynę. Najniższe stężenie produktu, które hamuje wzrost mikroorganizmów wynosi 0,03-12,5 µg/ml. Podczas stosowania flucytozyny obserwowano pojawianie się oporności u szczepów grzybów pierwotnie na nią wrażliwych. W związku z tym zaleca się badanie wrażliwości na tę substancję przed leczeniem i w czasie każdej kuracji. W tym celu należy posługiwać się pożywkami całkowicie wolnymi od substancji antagonistycznych. Zalecane jest przeprowadzenie testów na krążkach z flucytozyną. Jednoczesne stosowanie flucytozyny i amfoterycyny B prowadzi do nasilenia działania obu substancji przeciw wielu patogenom, zarówno in vitro, jak i in vivo. Jest to szczególnie wyraźne w odniesieniu do drobnoustrojów mniej wrażliwych na sam produkt.

1 ml roztworu zawiera 10 mg flucytozyny.