Lek jest wskazany w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Fabry’ego (niedobór α-galaktozydazy A).

Leczenie produktem leczniczym powinien prowadzić lekarz z doświadczeniem w leczeniu pacjentów z chorobą Fabry’ego lub innymi dziedzicznymi chorobami metabolicznymi. Lek jest podawany w dawce 0,2 mg/kg mc., co drugi tydz., we wlewach dożylnych trwających około 40 min. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów w wieku powyżej 65 lat i obecnie nie można ustalić sposobu dawkowania u tych pacjentów, gdyż nie zbadano bezpieczeństwa i skuteczności leku w tych grupach chorych. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Obecność rozległego uszkodzenia nerek (eGFR <60 ml/min.) może ograniczać odpowiedź nerek na enzymatyczną terapię zastępczą. Dostępne dane dotyczące dializowanych pacjentów lub pacjentów po transplantacji nerek są ograniczone. Nie zaleca się modyfikacji dawki. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku od 0 do 6 lat. Aktualnie dostępne dane patrz ChPL, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania. Podczas badań klinicznych prowadzonych u dzieci (w wieku 7-18 lat), które otrzymywały produkt leczniczy w dawce 0,2 mg/kg mc., nie wystąpiły nieoczekiwane zdarzenia dotyczące bezpieczeństwa stosowania.

Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL.Podawać roztwór we wlewie przez okres 40 min. używając dostępu dożylnego z filtrem. Nie podawać preparatu jednocześnie z innymi lekami przez ten sam dostęp dożylny.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U 13,7% dorosłych pacjentów leczonych preparatem podczas badań klinicznych występowały objawy nadwrażliwości typu alergicznego związane z wlewem. U czterech z 17 (23,5%) pacjentów pediatrycznych w wieku >7 lat włączonych do badań klinicznych wystąpiła co najmniej jedna reakcja związana z inf. w trakcie okresu leczenia obejmującego 4,5 roku (średni czas trwania leczenia wynosi około 4 lat). U trzech z 8 (37,5%) pacjentów pediatrycznych w wieku <7 lat wystąpiła co najmniej jedna reakcja związana z inf. w trakcie średniego okresu obserwacji wynoszącego 4,2 roku. Najczęstszymi objawami były dreszcze, ból głowy, nudności, gorączka, zaczerwienienie twarzy i zmęczenie. Poważne reakcje na wlew występowały niezbyt często: zgłaszano objawy takie jak gorączka, dreszcze, częstoskurcz, wysypka, nudności/wymioty, obrzęk angioneurotyczny z uczuciem ucisku w gardle, świst oddechowy i opuchnięcie języka. Inne objawy związane z wlewem mogą obejmować zawroty głowy i nadmierne pocenie się. Przegląd zdarzeń sercowych wykazał, że reakcje infuzyjne mogą wiązać się ze stresem hemodynamicznym uruchamiającym zdarzenia sercowe u pacjentów z istniejącymi wcześniej sercowymi objawami choroby Fabry’ego. Początek występowania objawów związanych z inf. miał miejsce najczęściej 2-4 m-ące po rozpoczęciu leczenia preparatem, jednak sporadycznie zgłaszano również późniejszy początek występowania objawów (po roku). Objawy zmniejszały się wraz z upływem czasu. Jeśli wystąpią łagodne lub umiarkowane odczyny w trakcie wlewu, należy natychmiast podjąć odpowiednie postępowanie. Wlew można chwilowo przerwać (5-10 min.) aż do ustąpienia objawów, po czym można go ponownie podawać. Łagodne i przemijające objawy mogą nie wymagać leczenia lub przerwania wlewu. Ponadto podanie doustnie lub dożylnie przed rozpoczęciem podawania preparatu środków przeciwhistaminowych i/lub kortykosteroidów na 1-24 h przed wlewem może zapobiec wystąpieniu objawów w przypadkach, w których konieczne było leczenie objawowe. Podobnie jak po podaniu innych dożylnych preparatów zawierających białko, mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości typu alergicznego. Jeśli wystąpią ciężkie objawy typu alergicznego lub anafilaktycznego, należy natychmiast przerwać podawanie preparatu i podjąć odpowiednie leczenie. Należy przestrzegać aktualnych standardów medycznych leczenia w nagłych przypadkach. Podobnie jak w przypadkach innych produktów leczniczych zawierających białko, u pacjentów mogą pojawić się przeciwciała IgG przeciwko tym białkom. U około 24 % mężczyzn leczonych preparatem zaobserwowano niskie miano powstających przeciwciał IgG. Na podstawie ograniczonych danych stwierdzono, że ten odsetek jest mniejszy (7%) w populacji dzieci i młodzieży płci męskiej. Przeciwciała IgG powstały po około 3-12 m-cach leczenia. Po 12 m-cach do 54 m-cy terapii preparatem u 17 % pacjentów nadal wykrywano przeciwciała. Natomiast u 7 % pacjentów, u których wykryto przeciwciała wykazano wytworzenie się tolerancji immunologicznej, na podstawie zniknięcia mian przeciwciał IgG w czasie leczenia. U pozostałych 76% pacjentów nie wykrywano przeciwciał przez cały okres leczenia. U pacjentów pediatrycznych w wieku >7 lat u 1 na 16 pacjentów płci męskiej w trakcie trwania badania stwierdzono obecność przeciwciał klasy IgG przeciwko agalzydazie alfa. W przypadku tego pacjenta nie wykryto nasilenia działań niepożądanych. U pacjentów pediatrycznych w wieku <7 lat u 0 na 7 pacjentów płci męskiej stwierdzono obecność przeciwciał klasy IgG przeciwko α-agalzydazie. U żadnego pacjenta leczonego preparatem nie wykryto przeciwciał IgE. W przypadku ciężkiego uszkodzenia nerek odpowiedź nerek na enzymatyczną terapię zastępczą może być ograniczona, prawdopodobnie w wyniku nieodwracalnych zmian patologicznych w nerkach. W takich wypadkach upośledzenie funkcji nerek utrzymuje się w przewidywanych granicach naturalnej progresji choroby. Lek nie ma wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparat nie może być stosowany z chlorochiną, amiodaronem, benzochiną lub gentamycyną, gdyż substancje te potencjalnie hamują aktywność wewnątrzkomórkowej α-galaktozydazy. α-galaktozydaza A, będąc sama enzymem, najprawdopodobniej nie będzie wchodzić w interakcje poprzez układ enzymatyczny cytochromu P450. W badaniach klinicznych leków przeciw bólom neuropatycznym (takich jak karbamazepina, fenytoina, gabapentyna) podawanych jednocześnie z α-galaktozydazą A nie zaobserwowano objawów interakcji.

Dostępne są bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu w czasie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój zarodka i/lub płodu narażonego na działanie preparatu podczas organogenezy. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka ludzkiego. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom ciężarnym lub karmiącym.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) obrzęki obwodowe. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy, zaburzenia smaku, ból neuropatyczny, drżenie, hipersomnia, niedoczulica, parestezja; (niezbyt często) omamy węchowe. Zaburzenia oka: (często) pogorszony odruch rogówki, wzmożone łzawienie. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) szum w uszach, nasilony szum w uszach. Zaburzenia serca: (często) częstoskurcz, kołatanie serca; (nieznana) arytmie serca (migotanie przedsionków, dodatkowe skurcze komorowe, tachyarytmia), choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) zaczerwienienie; (często) nadciśnienie; (nieznana) niedociśnienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, chrypka, zespół cieśni gardłowej, duszność, zapalenie nosogardzieli, zapalenie gardła, nasilona wydzielina w gardle, wyciek wodnisty z nosa; (niezbyt często) zmniejszone nasycenie tlenem. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, biegunka, wymioty, bóle brzucha/dyskomfort. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) trądzik, wysypka rumieniowa, świąd, wyprysk, sinica marmurkowata; (niezbyt często) obrzęk angioneurotyczny, wysypka; (nieznana) nadmierne pocenie się. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: (często) uczucie dyskomfortu w obrębie mięśni i kośćca, bóle mięśniowe, ból pleców, bóle kończyn, obrzęk obwodowy, ból stawów, obrzęki stawów; (niezbyt często) uczucie ciężkości. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) dreszcze, gorączka, ból i dyskomfort, zmęczenie; (często) nasilenie zmęczenia, uczucie gorąca, uczucie zimna, astenia, bóle w klatce piersiowej, uczucie ucisku w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, wysypka w miejscu podania, złe samopoczucie. Reakcje związane z infuzją zgłaszane po wprowadzeniu preparatu do obrotu mogą również obejmować zdarzenia dotyczące serca, takie jak arytmie serca (migotanie przedsionków, dodatkowe komorowe skurcze serca, tachyarytmia), choroba niedokrwienna serca i niewydolność krążenia u pacjentów z chorobą Fabry’ego obejmującą struktury serca. Objawy związane z inf. mogą obejmować również zawroty głowy, nadmierne pocenie się i niedociśnienie. Najczęściej występowały łagodne działania niepożądane związane z infuzją, które głównie obejmowały dreszcze, gorączka, nagłe zaczerwienienie, ból głowy, nudności i duszności. Niepożądane działania związane ze stosowaniem leku zgłaszane u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek w wywiadzie były podobne do objawów zgłaszanych u ogólnej populacji pacjentów. Działania niepożądane obserwowane w populacji pediatrycznej (dzieci i młodzież) były zasadniczo podobne do działań niepożądanych obserwowanych u dorosłych. Jednak częściej występowały reakcje związane z inf. (gorączka, duszność, ból w klatce piersiowej) i nasilenie bólu.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania.

Choroba Fabry’ego jest zaburzeniem polegającym na spichrzaniu glikosfingolipidów, spowodowanym niedoborem aktywności enzymu lizosomalnego α-galaktozydazy A, co prowadzi do kumulacji globotriaozyloceramidu (oznaczonego symbolem Gb3 lub GL-3, zwanego również triheksozydem ceramidu (CTH)), substratu glikosfingolipidowego dla α-galaktozydazy A. α-galzydaza katalizuje hydrolizę Gb3, odszczepiając końcową resztę galaktozy od cząsteczki. Leczenie enzymem spowodowało zmniejszenie gromadzenia się Gb3 w wielu typach komórek, w tym w komórkach śródbłonka i śródmiąższowych. Agalzydaza alfa została wytworzona w hodowli komórek ludzkich, aby zapewnić profil glikozylacji u ludzi, który wpływa na wychwyt przez receptory fosforanu-6-mannozy na powierzchni komórek docelowych.

1 ml konc. do sporz. roztw. do inf. zawiera 1 mg α-agalzydazy.