Produkt leczniczy stosowany jest w leczeniu płaskonabłonkowego raka in situ pęcherza moczowego (łac. Carcinoma in situ CIS) oraz jako leczenie uzupełniające po przezcewkowym wycięciu (ang. Transurethral resection TUR) pierwotnego ogniska lub wznowy raka brodawczakowatego nabłonka pęcherza moczowego w stadium T_A (stopień I2 lub 3) lub w stadium T₁ (stopień 1, 2 lub 3). Preparat zaleca się w stadium T_A stopnia 1 raka brodawczakowatego, tylko wtedy, kiedy istnieje bardzo duże ryzyko nawrotu.

Po rekonstytucji i rozcieńczeniu, zawartość 1 fiol. produktu jest podawana za pomocą cewnika do pęcherza moczowego. Rozpoczęcie leczenia. Produkt podaje się zazwyczaj dopęcherzowo raz/tydz. przez 6 tyg. Podczas stosowania produktu jako leczenia uzupełniającego po przezcewkowej resekcji (TUR) powierzchownego raka pęcherza moczowego, leczenie produktem należy rozpocząć pomiędzy 10-15 dniem po wykonaniu TUR. Nie należy rozpoczynać leczenia produktem do czasu całkowitego zagojenia się uszkodzeń błon śluzowych po TUR. Leczenie podtrzymujące. Schemat leczenia polega na cotyg. podawaniu produktu w ciągu 3 kolejnych tyg. w m-cach 3, 6 i 12 od rozpoczęcia leczenia. Konieczność zachowania leczenia podtrzymującego co 6 m-cy po upływie 1-szego roku leczenia, powinna być oceniana na podstawie cech guza i odpowiedzi klinicznej.

Do pęcherza moczowego należy wprowadzić cewnik przez cewkę moczową i całkowicie opróżnić pęcherz. Strzykawkę o pojemności 50 ml, zawierającą zawiesinę preparatu, należy połączyć z cewnikiem i wprowadzić zawiesinę do pęcherza. Po wprowadzeniu zawiesiny do pęcherza należy usunąć cewnik. Zawiesina musi pozostawać we wnętrzu pęcherza moczowego przez 2 h po wprowadzeniu. W tym okresie należy dołożyć wszelkich starań, aby wprowadzona zawiesina miała odpowiedni kontakt z całą powierzchnią błony śluzowej pęcherza. W związku z tym nie należy pacjenta unieruchamiać lub, w przypadku pacjentów leżących, powinno się ich przekładać z pozycji na wznak na brzuch i odwrotnie, co 15 minut. Po 2 h utrzymywania zawiesiny w pęcherzu, należy polecić pacjentowi oddanie moczu w pozycji siedzącej. Przez 6 h od zakończenia podawania leku oddawać mocz w pozycji siedzącej. Za każdym razem przed spłukaniem toalety wlać do niej dwa kubki wybielacza i odczekać 15 minut przed spłukaniem wody. Uwaga: pacjentom nie wolno przyjmować żadnych płynów w okresie 4 h poprzedzających podanie produktu, ani też w czasie, gdy zawiesina pozostaje w pęcherzu po podaniu (2 h).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zakażenia dróg moczowych. W tych przypadkach należy przerwać leczenie preparatem aż do uzyskania ujemnego wyniku hodowli bakterii z moczu oraz odstawienia antybiotyku i/lub środków odkażających mocz. Makroskopowy krwiomocz. W tych przypadkach należy przerwać leczenie preparatem aż do wyleczenia lub ustąpienia krwiomoczu. Klinicznie objawowa, czynna gruźlica. Czynna gruźlica powinna być wykluczona u osób z dodatnią próbą tuberkulinową przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Leczenie produktami przeciwgruźliczymi, jak streptomycyna, kwas paraaminosalicylowy (PAS), izoniazyd (INH), ryfampicyna i etambutol. Upośledzenie odpowiedzi immunologicznej, niezależnie od tego, czy jest wrodzone, wywołane chorobą, lekami lub inną metodą leczenia. Pozytywny wynik badania serologicznego w kierunku HIV. Ciąża i okres karmienia piersią.

Przed pierwszym podaniem preparatu należy wykonać próbę tuberkulinową. Jeżeli jej wynik jest dodatni, dopęcherzowe stosowanie preparatu jest przeciwwskazane jedynie wówczas, gdy istnieją dodatkowe kliniczne dowody czynnego zakażenia gruźlicą. Uszkodzenie śluzówki cewki moczowej lub pęcherza podczas cewnikowania lub z innych powodów może ułatwić ogólnoustrojowe zakażenie BCG. Zalecane jest opóźnienie podawania preparatu u takich pacjentów do momentu wygojenia uszkodzonej błony śluzowej. U pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka zakażeniem HIV, przed rozpoczęciem leczenia zalecane jest wykonanie odpowiednich badań w kierunku HIV. Pacjentów należy monitorować pod względem objawów ogólnoustrojowego zakażenia BCG i objawów toksyczności po każdym podaniu dopęcherzowym. Preparatu nie należy podawać dożylnie, podskórnie ani domięśniowo. Mając na względzie bezpieczeństwo partnera seksualnego, zalecane jest powstrzymywanie się od współżycia w okresie tyg. po zastosowaniu preparatu lub stosowanie prezerwatywy. Stosowanie preparatu może dawać pozytywny wynik podskórnego testu tuberkulinowego u pacjentów wrażliwych na tuberkulinę. Rozpuszczanie, przygotowanie i podawanie zawiesiny należy przeprowadzać w warunkach aseptycznych. Należy unikać możliwości skażenia Tice BCG, do którego może dojść podczas rozlania zawiesiny. Każda rozlana objętość zawiesiny powinna być usunięta poprzez przykrycie papierowym ręcznikiem nasączonym środkiem dezynfekującym, na co najmniej 10 minut. Wszystkie zużyte sprzęty i materiały powinny być traktowane jako zagrożenie biologiczne. Przypadkowa ekspozycja może wystąpić poprzez samowszczepienie, na drodze ekspozycji skórnej, przez otwartą ranę lub inhalację bądź połknięcie zawiesiny. U zdrowych osób ekspozycja na preparat nie powinna wywoływać znaczących niepożądanych zmian w stanie zdrowia. Jednakże, w przypadku podejrzenia przypadkowego samowszczepienia, zaleca się niezwłoczne wykonanie podskórnego testu tuberkulinowego i powtórzenie po 6 tyg. w celu oznaczenia odczynu skórnego. Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparat jest wrażliwy na działanie większości antybiotyków, a zwłaszcza na działanie chemioterapeutyków rutynowo stosowanych w leczeniu gruźlicy, jak streptomycyna, kwas paraaminosalicylowy (PAS), izoniazyd (INH), ryfampicyna i etambutol. Współistniejące stosowanie antybiotyków może mieć wpływ na przeciwnowotworowe działanie preparatu. Jeżeli pacjent leczony jest antybiotykiem, to należy rozważyć opóźnienie (lub odroczenie) podania preparatu do pęcherza moczowego do czasu zakończenia antybiotykoterapii. Stosowanie leków immunosupresyjnych, hamujących produkcję komórek szpiku kostnego, radioterapia mogą zaburzać działanie przeciwnowotworowe preparatu, dlatego nie należy łączyć tych metod terapii z podawaniem leku.

Stosowanie preparatu w leczeniu raka pęcherza jest przeciwwskazane u kobiet w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią.

Działania niepożądane związane z podawaniem preparatu do pęcherza moczowego są zazwyczaj łagodne i przemijające. Wydaje się, że toksyczność i działania niepożądane są w sposób bezpośredni powiązane z łączną dawką CFU bakterii BCG, podawaną podczas kolejnych wlewów. U około 90% pacjentów występują objawy miejscowego podrażnienia pęcherza moczowego. Bardzo często występują częstomocz i bolesne lub trudne oddawanie moczu. Zapalenie pęcherza oraz reakcje zapalne (ziarniniaki) występujące na błonie śluzowej pęcherza moczowego po podaniu BCG, powodujące występowanie tych objawów, mogą być zasadniczą częścią przeciwnowotworowej aktywności BCG. Objawy te w większości przypadków ustępują w ciągu 1-2 dni po podaniu leku, a zapalenie pęcherza nie wymaga leczenia. Podczas leczenia podtrzymującego BCG objawy zapalenia pęcherza moczowego mogą być bardziej zaznaczone i trwać dłużej. W takich przypadkach, gdy nasilenie występujących objawów jest znaczne, do momentu ich ustąpienia zastosować można izoniazyd (300 mg/dobę) oraz środki przeciwbólowe. Również często obserwuje się złe samopoczucie, niewielką lub umiarkowaną gorączkę i/lub objawy grypopodobne. Objawy te występują zazwyczaj w ciągu 4 godzin po podaniu i utrzymują się przez 24-48 h. Gorączka powyżej 39°C ustępuje zazwyczaj w ciągu 24-48 h, jeżeli zastosowano środki przeciwgorączkowe (zalecany paracetamol) i płyny. Jednakże często niemożliwe jest odróżnienie tych reakcji gorączkowych od wczesnego ogólnoustrojowego zakażenia BCG i wskazane może być rozpoczęcie leczenia przeciwgruźliczego. W przypadku gorączki powyżej 39°C, która pomimo leczenia przeciwgorączkowego nie ustąpiła w ciągu 12 h należy rozważyć ogólnoustrojowe zakażenie BCG wymagające klinicznego potwierdzenia testami diagnostycznymi i leczenia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo często) zapalenie pęcherza, bolesne i trudne oddawanie moczu, częstomocz, krwiomoc; (często) nietrzymanie moczu, nagłe parcie na mocz, nieprawidłowe wyniki badania moczu; (niezbyt często) zwężenie pęcherza, ropomocz, zatrzymanie moczu, niedrożność moczowodów; (bardzo rzadko) ostra niewydolność nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) objawy grypopodobne, gorączka, złe samopoczucie, zmęczenie; (często) dreszcze; (bardzo rzadko) ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, ziarniniak. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenia dróg moczowych; (niezbyt często) zakażenia gruźlicze; (bardzo rzadko) zapalenie gardła, zapalenie jąder, zespół Reitera, gruźlica toczniowa. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość; (niezbyt często) niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość; (bardzo rzadko) uogólnione powiększenie węzłów chłonnych. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) zapalenie płuc; (rzadko) kaszel; (bardzo rzadko) zapalenie oskrzeli, duszność, katar. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka; (bardzo rzadko) niestrawność, wzdęcia. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, zapalenie stawów, ból mięśni; (bardzo rzadko) ból pleców. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypki, wykwity skórne, osutki NEC; (bardzo rzadko) łysienie, nadmierne pocenie się. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) podwyższenie stężenia enzymów wątrobowych; (bardzo rzadko) podwyższenie poziomu swoistego antygenu dla gruczołu krokowego, zmniejszenie mc. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) zapalenie najądrzy; (bardzo rzadko) zapalenie żołędzi i napletka, zapalenie gruczołu krokowego, dyskomfort sromu i pochwy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) anoreksja. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) stan dezorientacji. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) zawroty głowy, upośledzenie czucia, przeczulica dotykowa, parestezje, senność, ból głowy, wzmożone napięcie, nerwobóle. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) niedociśnienie. Ogólnoustrojowe zakażenie gruźlicą w wyniku urazowego cewnikowania, perforacji pęcherza moczowego lub wczesnego podania BCG po rozległej przezcewkowej resekcji (TUR) powierzchniowego raka pęcherza moczowego. Te ogólnoustrojowe zakażenia mogą objawiać się początkowo zapaleniem płuc, zapaleniem wątroby i/lub cytopenią, pojawiającymi się po okresie gorączki i złego samopoczucia, ze stopniowym nasileniem objawów. Pacjentów z objawami ogólnoustrojowego zakażenia BCG spowodowanego zastosowaną terapią należy w odpowiedni sposób leczyć środkami tuberkulostatycznymi z zastosowaniem schematów leczenia przewidzianych dla zakażenia gruźlicą. W tych przypadkach dalsze leczenie produktem leczniczym jest przeciwwskazane.

Do przedawkowania dochodzi w sytuacjach, w których we wlewie podanym do pęcherza moczowego zastosowana zostanie zawartość więcej niż jednej fiolki preparatu. W przypadku przedawkowania należy dokładnie badać pacjenta pod kątem występowania objawów ogólnoustrojowego zakażenia BCG oraz, jeżeli jest to konieczne, zastosować leczenie środkami przeciwgruźliczymi.

Preparat jest lekiem immunostymulującym o działaniu przeciwnowotworowym. Mechanizm działania leku nie jest znany. Wyniki badań wskazują na czynną niespecyficzna odpowiedź immunologiczną. Bakterie BCG wywołują zapalną miejscową odpowiedź związaną z różnorodnością komórek immunologicznych jak makrofagi, naturalne komórki cytotoksyczne i komórki T.

1 fiolka zawiera: żywe atenuowane prątki BCG (Bacillus Calmette-Guerin), podszczep TICE 2-8 x 10⁸ CFU. Po odtworzeniu w 50 ml soli fizjologicznej zawiesina zawiera 0,4-1,6 x 10⁷ CFU/ml.