Leczenie substytucyjne: Pierwotne niedobory odporności: wrodzona agammaglobulinemia lub hipogammaglobulinemia, pospolity zmienny niedobór odporności, ciężkie złożone niedobory odporności, zespół Wiskotta-Aldricha. Szpiczak mnogi lub przewlekła białaczka limfatyczna z ciężką wtórną hipogammaglobulinemią i nawracającymi zakażeniami. Dzieci z wrodzonym AIDS i nawracającymi zakażeniami. Modulacja odpowiedzi immunologicznej: Samoistna plamica małopłytkowa (ITP) u dorosłych i dzieci z wysokim ryzykiem krwawienia lub przed zabiegiem chirurgicznym w celu zwiększenia ilości płytek krwi. Zespół Guillain Barré. Choroba Kawasaki. Allogeniczne przeszczepienie szpiku. Produkt leczniczy może być również stosowany w: profilaktyka i leczenie zakażeń u chorych z wtórnymi zespołami odporności (przewlekła białaczka limfatyczna, AIDS, biorcy przeszczepów szpiku, leczenie immunosupresyjne, itp.). Leczenie ciężkich zakażeń bakteryjnych (posocznice) i wirusowych w skojarzeniu z leczeniem przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym. Profilaktyka – zapobieganie zakażeniom u wcześniaków i noworodków z niską wagą urodzeniową. Leczenie chorób o podłożu immunologicznym (autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, autoimmunologiczna neutropenia, małopłytkowości pochodzenia immunologicznego taka jak potransfuzyjna plamica małopłytkowa i małopłytkowość immunologiczna noworodków, przewlekła zapalna demielinizująca polinueropatia, miastenia). Wywoływanie stanu tolerancji immunologicznej u chorych na hemofilię A z krążącym antykoagulantem i u chorych z nabytym inhibitorem czynnika VIII w przebiegu innych chorób. Zapobieganie nawracającemu poronieniu samoistnemu.

Preparat do podawania dożylnego. Dawkowanie preparatu zależy od rozpoznania i stanu klinicznego chorego, dawka powinna być dobierana indywidualnie. Pierwotne niedobory odporności: jednorazowo 0,2-0,8 g/kg mc. co 3-4 tyg.; wtórne zespoły niedoboru odporności: jednorazowo 0,2-0,4 g/kg mc. co 3-4 tyg.; u biorców szpiku 0,5 g/kg mc. jednorazowo 7 dni przed zabiegiem, następnie co tydzień przez pierwsze 3 m-ce po zabiegu oraz co miesiąc przez następne 9 m-cy; samoistna plamica małopłytkowa 0,4-1 g/kg mc. przez 3-5 dni, następnie 0,4-1 g/kg mc. w odstępach 1-4 tyg.; zespół Kawasaki: 1,6-2 g/kg mc. w dawkach podzielonych przez 2-4 dni, zwykle jako dodatek do leczenia preparatami ASA; ciężkie infekcje bakteryjne (posocznice) i wirusowe: 0,4-1,0 g/kg m.c. przez 1-4 dni; zapobieganie zakażeniom wcześniaków i niemowląt z niską wagą urodzeniową 0,5-1 g/kg mc. co 1-2 tyg.; zespół Guillain-Barré: 0,4 g/kg mc. przez 5 dni, a następnie co 4 tyg.

Nie powinno się podawać u osób z niedoborem IgA (produkującym przeciwciała anty-IgA) oraz u osób, u których występują ciężkie reakcje anafilaktyczne po stosowaniu preparatów osoczopochodnych.

Preparat gammaglobuliny nie powinien być podawany z jakimkolwiek lekiem i powinien być zawsze podawany przez oddzielny zestaw infuzyjny. Sandoglobulin zmniejsza skuteczność aktywnego uodparniania, dlatego też szczepionki zawierające żywe wirusy należy podawać co najmniej po upływie 6 tyg. po podaniu gammaglobuliny. Po podaniu immunoglobuliny przejściowy wzrost biernie przenoszonych przeciwciał we krwi chorego, może doprowadzić do fałszywie dodatnich wyników testów serologicznych.

W czasie lub po przetoczeniu preparatu mogą wystąpić objawy nadwrażliwości na lek i odczyny anafilaktyczne. Do wstrząsu anafilaktycznego może dojść w przypadku zbyt szybkiego wlewu dożylnego, szczególnie u chorych z agammaglobulinemią lub ciężką hipogammaglobulinemią w przypadku pierwszego podania preparatu. Inne objawy uboczne: bóle głowy, zawroty głowy, uczucie zmęczenia, gorączka, dreszcze, poty, zaczerwienienie skóry, bóle w klatce piersiowej i w okolicy lędźwiowej, nudności, wymioty, bóle brzucha, tachykardia, wzrost lub spadek ciśnienia tętniczego. Większość z tych objawów spowodowana jest zbyt szybkim wstrzykiwaniem preparatu.

Zagęszczone immunoglobuliny uzyskuje się przez frakcjonowanie puli osocza ludzkiego za pomocą zimnego alkoholu etylowego. Metoda frakcjonowania zapewnia otrzymanie jałowego produktu wolnego od ryzyka przeniesienia wirusów (np. HBV i HIV). Podanie immunoglobuliny powoduje uzupełnienie niedoboru przeciwciał klasy IgG zmniejszając w ten sposób ryzyko zakażenia. Preparat ma także działanie o charakterze immunomodulacyjnym powodujące korzystny efekt w leczeniu chorób o podłożu immunologicznym. Po podaniu dożylnym uzyskuje się maksymalne stężenie IgG natychmiast po wstrzyknięciu. Przeciwciała obecne w preparacie posiadają takie same właściwości farmakokinetyczne jak endogenne IgG. T_0,5 wynosi około 21 dni.

Preparat zawiera immunoglobuliny (96% białka całkowitego) głównie klasy IgG w postaci monomerów lub dimerów oraz albuminę (maks. 3% białka całkowitego). Immunoglobuliny klasy IgA i IgM występują w ilościach śladowych. Preparat nie zawiera żadnych środków konserwujących.