Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania doustnego w leczeniu łagodnej i umiarkowanej choroby Gauchera typu I u pacjentów dorosłych. Produkt leczniczy może być stosowany wyłącznie w leczeniu pacjentów, u których nie może być prowadzona enzymatyczna terapia zastępcza. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w leczeniu postępujących objawów neurologicznych u pacjentów dorosłych oraz u dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C.

Leczenie powinno być prowadzone przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów z chorobą Gauchera lub chorobą Niemanna-Picka typu C. Dawkowanie w chorobie Gauchera typu I. Dorośli. Zalecana dawka początkowa w leczeniu pacjentów dorosłych z chorobą Gauchera typu I wynosi 100 mg 3x/dobę. U niektórych pacjentów, z powodu biegunki, konieczne może być tymczasowe zmniejszenie dawki do 100 mg 1-2x/dobę. Dzieci i młodzież. Nie ustalono skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży z chorobą Gauchera typu 1 w wieku 0-17 lat. Brak dostępnych danych. Dawkowanie w chorobie Niemanna-Picka typu C. Dorośli. Zalecana dawka w leczeniu pacjentów dorosłych z chorobą Niemanna-Picka typu C wynosi 200 mg 3x/dobę. Dzieci i młodzież. Zalecana dawka w leczeniu młodzieży (w wieku 12 lat i powyżej) z chorobą Niemanna-Picka typu C wynosi 200 mg 3x/dobę. Dawkowanie u pacjentów w wieku poniżej 12 lat należy ustalić w zależności od pc. Pc. >1,25 m²: 200 mg 3x/dobę; pc. > 0,88-1,25 m²: 200 mg 2x/dobę; pc. >0,73-0,88 m²: 100 mg 3x/dobę; pc. >0,47-0,73 m²: 100 mg 2x/dobę; pc. ≤0,47 m²: 100 mg raz/dobę. U niektórych pacjentów, konieczne może być tymczasowe zmniejszenie dawki z powodu biegunki. Skuteczność leczenia produktem leczniczym należy regularnie oceniać u każdego pacjenta. Doświadczenie związane ze stosowaniem produktu leczniczego u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C w wieku poniżej 4 lat jest ograniczone. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma doświadczenia w stosowaniu produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 70 lat. Zaburzenia czynności nerek. Dane farmakokinetyczne wskazują na zwiększoną ogólnoustrojową ekspozycję na miglustat u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. U pacjentów, u których Cl_Cr w przeliczeniu na pc. wynosi 50-70 ml/min/1,73 m², leczenie rozpoczyna się od podania dawki 100 mg 2x/dobę u pacjentów z chorobą Gauchera typu I oraz 200 mg 2x/dobę (u pacjentów w wieku poniżej 12 lat w przeliczeniu na pc.) u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. U pacjentów, u których Cl_Cr w przeliczeniu na pc. wynosi 30-50 ml/min/1,73 m² pc., leczenie rozpoczyna się od podania dawki 100 mg raz/dobę u pacjentów z chorobą Gauchera typu I oraz dawki 100 mg 2x/dobę (u pacjentów w wieku poniżej 12 lat w przeliczeniu na pc.) u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr poniżej 30 ml/min/1,73 m² pc.). Zaburzenia czynności wątroby. Nie przeprowadzono oceny produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Produkt leczniczy można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U około 37% pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 oraz 58% pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C, uczestniczących w badaniach klinicznych zanotowano drżenie w trakcie leczenia. Tego rodzaju drżenie w przypadku choroby Gauchera typu I opisano jako nadmierne drżenie fizjologiczne rąk. Drżenie zazwyczaj rozpoczyna się w 1-szym m-cu i w wielu przypadkach ustępuje między 1. a 3. m-cem leczenia. Zmniejszenie dawki zwykle w ciągu kilku dni może złagodzić drżenie, lecz czasami konieczne może być przerwanie leczenia. Zdarzenia związane z przewodem pokarmowym, głównie biegunkę, obserwowano u ponad 80% pacjentów na początku leczenia lub okresowo w trakcie leczenia. Etiologia biegunki jest najprawdopodobniej związana z jelitowym hamowaniem aktywności disacharydaz, takich jak sacharaza-izomaltaza w obrębie przewodu pokarmowego prowadząc do zmniejszenia wchłaniania disacharydów z pokarmu. Z obserwacji klinicznych wynika, że wywołane przez miglustat działania dotyczące układu pokarmowego ustępowały po indywidualnej zmianie diety (np. zmniejszenie spożycia sacharozy, laktozy i innych węglowodanów), zażywaniu produktu leczniczego pomiędzy posiłkami i/lub po podaniu leków przeciwbiegunkowych, np. loperamidu. U niektórych pacjentów konieczne może być przejściowe zmniejszenie dawki. U pacjentów z przewlekłą biegunką lub innego rodzaju uporczywymi objawami ze strony przewodu pokarmowego, u których opisane postępowanie nie przyniosło poprawy, należy przeprowadzić diagnostykę zgodnie z zasadami praktyki klinicznej. Nie prowadzono badań produktu leczniczego u pacjentów, u których w przeszłości rozpoznano ciężkie choroby przewodu pokarmowego, w tym chorobę zapalną jelita grubego. Mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję w czasie zażywania produktu leczniczego. Badania na szczurach wykazały, że miglustat wywiera szkodliwy wpływ na spermatogenezę i właściwości spermy oraz zmniejsza płodność. Do czasu uzyskania dalszych informacji, partnerzy kobiet planujących ciążę powinni zaprzestać przyjmowania produktu leczniczego i stosować skuteczną antykoncepcję przez następne 3 m-ce. Z powodu ograniczonego doświadczenia, produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Istnieje ścisła zależność między czynnością nerek, a klirensem miglustatu. Ekspozycja na miglustat znacznie zwiększa się u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Niewystarczające obecnie doświadczenie kliniczne nie pozwala na określenie zalecanego dawkowania dla tych pacjentów. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr poniżej 30 ml/min/1,73 m² pc.). Mimo że nie przeprowadzono żadnych bezpośrednich porównań z enzymatyczną terapią zastępczą (ETZ) w terapii nieleczonych wcześniej pacjentów z chorobą Gauchera typu I, nie ma dowodu na przewagę tak skuteczności, jak i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego nad enzymatyczną terapią zastępczą. Enzymatyczna terapia zastępcza to standardowy sposób opieki nad pacjentami, którzy wymagają leczenia w chorobie Gauchera typu I. Nie przeprowadzono konkretnych badań skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężką postacią choroby Gauchera. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wit. B₁₂ w związku z często występującym niedoborem wit. B₁₂ u pacjentów z chorobą Gauchera typu 1. Zgłaszano przypadki neuropatii obwodowej u pacjentów leczonych produktem leczniczym z równocześnie występującymi stanami, takimi jak niedobór wit. B₁₂ i monoklonalna gammopatia lub bez takich stanów. Neuropatia obwodowa wydaje się występować częściej u pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 w porównaniu do populacji ogólnej. U wszystkich pacjentów należy wykonać ocenę neurologiczną przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie leczenia. U pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 zaleca się monitorowanie liczby płytek krwi. U pacjentów z chorobą Gauchera typu 1, u których zmieniono leczenie ETZ na produkt leczniczy zaobserwowano niewielkie zmniejszenie liczby płytek krwi niezwiązane z występowaniem krwawień. Skuteczność leczenia objawów neurologicznych produktem leczniczym u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C powinna być badana regularnie, np. co 6 m-cy; kontynuacja leczenia powinna być ponownie zatwierdzona po upływie co najmniej 1 roku leczenia produktem leczniczym. U niektórych pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C leczonych produktem leczniczym zaobserwowano niewielkie zmniejszenie liczby płytek krwi niezwiązane z występowaniem krwawień. Liczba płytek krwi u 40-50% pacjentów biorących udział w badaniu klinicznym była mniejsza na początku badania niż dolna granica normy. U takich pacjentów zaleca się monitorowanie liczby płytek krwi. U niektórych dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C we wczesnej fazie leczenia miglustatem zaobserwowano mniejsze tempo wzrostu, które może towarzyszyć lub następować po zmniejszonym przyroście mc. Należy monitorować wzrost dzieci i młodzieży leczonych produktem leczniczym. W przypadku kontynuowania leczenia należy ponownie poddać indywidualnej ocenie stosunek korzyści do ryzyka. Produkt leczniczy wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Często obserwowanym działaniem niepożądanym są zawroty głowy i pacjenci, u których występują zawroty głowy, nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Ograniczone dane sugerują, że jednoczesne podawanie produktów leczniczych i imiglucerazy w ramach enzymatycznej terapii zastępczej pacjentom z chorobą Gauchera typu I może powodować zmniejszoną ekspozycję na miglustat (w czasie badania w małych grupach równoległych zaobserwowano zmniejszenie wartości C_max o około 22% i wartości AUC o ok. 14%). To badanie wskazało również, że produkt leczniczy nie wywiera żadnego wpływu lub wywiera ograniczony wpływ na farmakokinetykę imiglucerazy.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania miglustatu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, w tym dystocję. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Miglustat przenika przez barierę łożyskową i nie należy go stosować w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy miglustat jest wydzielany z mlekiem kobiet. Produktu leczniczego nie należy przyjmować w czasie karmienia piersią. Badania na szczurach wykazują niekorzystne działania miglustatu na parametry nasienia (ruchliwość i morfologię) prowadzące do zmniejszenia płodności. Dopóki nie będą dostępne dodatkowe informacje, zaleca się, aby mężczyźni planujący posiadanie potomstwa przerwali przyjmowanie produktu leczniczego i stosowali niezawodne metody antykoncepcyjne przez kolejne 3 m-ce. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować środki antykoncepcyjne. Mężczyźni powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne podczas stosowania produktu leczniczego.

Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi zgłaszanymi w badaniach klinicznych produktu leczniczego były: biegunka, wzdęcia, ból brzucha, zmniejszenie mc. i drgawki. Najczęściej zgłaszanym ciężkim działaniem niepożądanym podczas leczenia produktem leczniczym w badaniach klinicznych była neuropatia obwodowa. W 11 badaniach klinicznych w różnych wskazaniach 247 pacjentów było leczonych produktem leczniczym w dawkach 50-200 mg 3x/dobę, średnio przez okres 2,1 roku. Spośród tych pacjentów 132 miało chorobę Gauchera typu I, natomiast 40 chorobę Niemanna-Picka typu C. Działania niepożądane na ogół były nasilone w stopniu łagodnym do umiarkowanego i występowały z podobną częstością w poszczególnych wskazaniach i badanych dawkach. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) małopłytkowość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszenie mc., zmniejszenie apetytu. Zaburzenia psychiczne: (często) depresja, bezsenność, osłabienie libido. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) drżenie; (często) neuropatia obwodowa, ataksja, niepamięć, parestezje, niedoczulica, ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, bóle brzucha; (często) nudności, wymioty, wzdęcia brzucha/dyskomfort, zaparcie, niestrawność. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) skurcze mięśni, osłabienie mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, astenia, dreszcze i złe samopoczucie. Badania diagnostyczne: (często) nieprawidłowe wyniki badań przewodzenia nerwowego. U 55% pacjentów zgłaszano zmniejszenie mc. Najczęściej było ono obserwowane pomiędzy 6. i 12. m-cem. Produkt leczniczy badano we wskazaniach, w których niektóre zdarzenia zgłaszano jako działania niepożądane, takie jak neurologiczne i neuropsychologiczne objawy przedmiotowe/podmiotowe, zaburzenia czynności poznawczych i małopłytkowość, mogą być również spowodowane chorobą podstawową.

Nie zidentyfikowano ostrych objawów przedawkowania. W czasie badań klinicznych produkt leczniczy podawano w dawkach do 3000 mg/dobę przez okres do 6 m-cy pacjentom zakażonym wirusem HIV. Zaobserwowane działania niepożądane to: granulocytopenia, zawroty głowy oraz parestezja. Leukopenię i neutropenię zaobserwowano także w podobnej grupie pacjentów, którym podawano dawkę 800 mg/dobę lub większą. W razie przedawkowania zaleca się ogólną opiekę medyczną.

Choroba Gauchera jest wrodzonym zaburzeniem metabolicznym, spowodowanym przez niemożność rozkładu glukozyloceramidu, co powoduje jego odkładanie się w lizosomach i wielonarządowe zmiany chorobowe. Miglustat jest inhibitorem syntazy glukozyloceramidu, enzymu odpowiedzialnego za pierwszy etap syntezy większości glikolipidów. In vitro syntaza glukozyloceramidu jest hamowana przez miglustat z IC₅₀ wynoszącym 20-37 µM. Dodatkowo zostało wykazane eksperymentalnie in vitro działanie hamujące nielizosomalną glikozyloceramidazę. Działanie hamujące syntazę glukozyloceramidu jest podstawą terapii polegającej na redukcji substratów w chorobie Gauchera.

1 kaps. zawiera 100 mg miglustatu.