Stada Arzneimittel AG

Orofar® Junior

ICD10:

BRAK DANYCH

Dostępne dawki:

tabl. do ssania 1 mg+ 1 mg 24 szt. 17,62 100%

Ostrzeżenia:

Alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
Grejpfrut
Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.
Laktacja
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Opis:

Wskazania
Infekcje gardła; infekcje jamy ustnej (stany zapalne dziąseł, zakażenia i owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej - afty); ból gardła towarzyszący przeziębieniom, zapaleniu gardła, zapaleniu krtani; pomocniczo może być stosowany w leczeniu zapalenia migdałków (angina). Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci powyżej 6 lat.
Dawkowanie
Dorośli. Ssać powoli 1 tabl. co 2-3 h. W przypadku nasilonej infekcji dawkę można zwiększyć do 1 tabl., co 1-2 h. Nie należy przyjmować więcej niż 10 tabl./dobę. W przypadku leczenia aft należy pozwolić tabl. rozpuszczać się powoli, w pobliżu miejsca zmienionego chorobowo. Dzieci w wieku powyżej 6 lat. Dzieci w wieku powyżej 6 lat nie powinny przyjmować więcej niż 6 tabl./dobę. Nie należy stosować produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 6 lat, gdyż leki miejscowo znieczulające mogą powodować przemijające zaburzenia połykania i zwiększać ryzyko zachłyśnięcia. Tabl. nie należy żuć ani połykać. Dzieci i młodzież. Produktu nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Osoby starsze. Brak danych dotyczących stosowania produktu u osób starszych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chlorek benzoksoniowy i inne czwartorzędowe sole amoniowe. Nadwrażliwość na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na lidokainy chlorowodorek lub inne substancje miejscowo znieczulające z grupy amidów.
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności
W przypadku gdy bólowi gardła towarzyszy wysoka gorączka, poważne trudności w przełykaniu lub objawy nie ulegają poprawie lub utrzymują się przez dłużej niż 3 dni należy skonsultować się z lekarzem. Nie stosować u osób z tendencją do zachłystywania, zwłaszcza u osób w wieku powyżej 60 lat. Produktu leczniczego nie należy stosować bezpośrednio przed ani w trakcie jedzenia lub picia. Zawarta w produkcie lidokaina może powodować przemijające zdrętwienie w jamie ustnej i gardle i utrudniać przełykanie. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z ranami i uszkodzeniami błony śluzowej. Produktu nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Ze względu na zawartość sorbitolu (E420), produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy. Produktu nie należy stosować dłużej niż 7 dni bez konsultacji z lekarzem.
Interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Ze względu na bardzo małe wchłanianie ogólnoustrojowe nie należy spodziewać się wystąpienia interacji. Lidokaina teoretycznie może wchodzić w interakcje z innymi jednocześnie stosowanymi lekami, np. z innymi lekami przeciwarytmicznymi. Ze względu na małe dawki zawarte w produkcie, nie należy spodziewać się wystąpienia interakcji.
Ciąża i laktacja
Bezpieczeństwo stosowania produktu w czasie ciąży nie zostało ustalone. Badania przeprowadzone na zwierzętach z zastosowaniem benzoksoniowego chlorku i lidokainy chlorowodorku osobno i/lub w połączeniu nie wykazały działania teratogennego, feto- i embriotoksycznego. Ze względu na brak danych z badań klinicznych dotyczących wpływu substancji czynnych na płód, nie należy stosować produktu w okresie ciąży, chyba, że jest to bezwzględnie konieczne. Benzoksoniowy chlorek: nie wiadomo czy benzoksoniowy chlorek przenika do mleka kobiecego, jednak za względu na małą absorbcję i bardzo małą biodostępność substancji, ilość dostępna dla dziecka byłaby nie istotna. Lidokainy chlorowodorek: niewielkie ilości lidokainy przenikają do mleka kobiecego, jednak po zastosowaniu dawek terapeutycznych potencjalne zagrożenie dla dziecka jest mało prawdopodobne. W czasie karmienia piersią preparat należy stosować ostrożnie i wówczas gdy jest to bezwzględnie konieczne. Nie ma dostępnych danych dotyczących wpływu produktu na płodność. Badania toksycznego wpływu na reprodukcję przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu benzoksoniowego chlorku i lidokainy chlorowodorku stosowanych osobno lub w połączeniu na płodność. Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Działania niepożądane
Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) nadwrażliwość (obejmująca obrzęk twarzy, ust, języka i gardła). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (Często) dyskomfort w jamie ustnej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) wysypka, świąd. Dzieci. Należy spodziewać się, że częstość, rodzaj oraz nasilenie występowania działań niepożądanych u dzieci będzie taka sama jak u dorosłych.
Przedawkowanie
Benzoksoniowy chlorek. Podobnie jak w przypadku innych czwartorzędowych soli amoniowych, połknięcie dużej ilości chlorku benzoksoniowego może spowodować wymioty i nudności. Leczenie przedawkowania jest objawowe, w razie konieczności należy podać środki łagodzące. Należy unikać prowokowania wymiotów i płukania żołądka. Zaleca się natychmiastowe podanie mleka lub białek jaj zmieszanych z wodą. Nie należy pić alkoholu, ponieważ zwiększa on wchłanianie chlorku benzoksoniowego. Lidokainy chlorowodorek. Do zatrucia lidokainą dochodzi głownie podczas niewłaściwego podawania dożylnego. Wywiera ono silne działanie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) oraz układ sercowo-naczyniowy, takie jak: niedociśnienie, asystolia, bradykardia, bezdech, drgawki, śpiączka, zatrzymanie akcji serca, zatrzymanie czynności oddechowej i śmierć. Przedawkowanie wywołane doustnym podaniem roztworu do stosowania zewnętrznego jest mniej prawdopodobne ze względu na dużą ilość roztworu, którą należałoby przyjąć oraz silny efekt pierwszego przejścia lidokainy. Pomimo, że biodostępność lidokainy podawanej doustnie jest mała, połknięcie jej może spowodować wystąpienie znacznej toksyczności. Po połknięciu lepkich roztworów zawierających lidokainę, jak również 4 % roztworu lidokainy do płukania gardła odnotowano jej wpływ na OUN w postaci drgawek i śmierci u dzieci i dorosłych. Leczenie zatrucia lidokainą jest objawowe i obejmuje kontrolę czynności układu krążenia i oddechowego oraz drgawek. Wszyscy pacjenci którzy przypadkowo lub celowo zażyli duże ilości produktu leczniczego powinni niezwłocznie udać się do lekarza lub na oddział toksykologii w celu oceny zagrożenia.
Działanie
Benzoksoniowy chlorek. Chlorek benzoksoniowy jest czwartorzędową solą amoniową o właściwościach bakteriostatycznych i bakteriobójczych w stosunku do bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Działa skutecznie zwłaszcza wobec bakterii odpowiedzialnych za infekcje jamy ustnej i gardła oraz uczestniczących w tworzeniu płytki nazębnej. Chlorek benzoksoniowy wywiera także działanie grzybobójcze i słabe przeciwwirusowe wobec wirusów posiadających otoczkę lipidową, takich jak wirusy grypy, paragrypy oraz herpeswirusy. Jest on kationowo czynnym środkiem antyseptycznym, posiadającym właściwości powierzchniowo czynne, co zapewnia preparatowi dobrą penetrację. Lidokaina. Jest środkiem miejscowo znieczulającym. Łagodzi ból gardła oraz spowodowany infekcją, ból towarzyszący przełykaniu. Preparat stosuje się w stanach zapalnych gardła oraz jamy ustnej.
Skład
1 tabl. zawiera 1 mg benzoksoniowego chlorku i 1 mg lidokainy chlorowodorku.

Nasz serwis to aktualne i rzetelne źródło informacji na temat bezpłatnych leków dla seniora. Adresujemy go do wszystkich, zainteresowanych programem 65+, zarówno do pacjentów i ich opiekunów, jak i lekarzy oraz farmaceutów. Ustawa o darmowych lekach dla seniora wywołuje wiele pytań i wątpliwości. Będziemy regularnie informować o wszelkich nowościach, zachęcamy więc do częstego odwiedzania naszej strony.

W serwisie znaleźć można wszystkie bezpłatne leki, które wymienione są na ogłaszanej przez Ministerstwo Zdrowia liście „S”. Informacje są na bieżąco aktualizowane - obowiązkowo co 2 miesiące, po opublikowaniu przez resort zdrowia najnowszego wykazu darmowych leków dla pacjentów powyżej 65 roku życia.

Wybranego produktu szukać można zarówno na podstawie jego nazwy, jak i schorzenia, w leczeniu którego jest wskazany. Opis leku uwzględnia kompletne dane na jego temat, takie jak m.in. skład, dawka, przeciwwskazania, działania niepożądane, środki ostrożności czy interakcje.

O programie leki 65+

Od września 2016 roku osoby, które ukończyły 75. rok życia, mogą nieodpłatnie uzyskać leki znajdujące się w zakładce D obwieszczenia refundacyjnego. Z tej możliwości korzysta średnio 1,2 mln seniorów miesięcznie, a od teraz krąg uprawnionych się powiększy - program zmienia bowiem swoją formułę z 75+ na 65+. Co istotne, nie mają znaczenia dochody seniorów ani ich status materialny. Jedynym kryterium, kwalifikującym do skorzystania z darmowego leku, jest wiek, weryfikowany na podstawie numeru PESEL.

Lista bezpłatnych leków dla seniora uwzględnia przede wszystkim te produkty, które wiążą się z leczeniem chorób wieku podeszłego. Jest ona aktualizowana co 2 miesiące, tak jak lista wszystkich leków refundowanych. Za darmo seniorzy otrzymają leki stosowane w terapii schorzeń sercowo-naczyniowych, urologicznych, układu oddechowego, pokarmowego i nerwowego, cukrzycy, osteoporozy, itp.

Aby senior mógł otrzymać receptę na darmowy lek, musi zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Bezpłatne leki mogą też wypisywać pielęgniarki POZ, które mają uprawnienia do wystawiania recept. Ustawa o darmowych lekach nie przewiduje ograniczeń, dotyczących liczby tych medykamentów przysługujących seniorowi. W każdym przypadku lekarz będzie podejmował decyzję o niezbędnej dawce czy liczbie opakowań.