Szczepionka stosowana u osób od ukończenia 9 rż. przeznaczona do profilaktyki zmian przednowotworowych narządów płciowych (szyjki macicy, sromu i pochwy) oraz raka szyjki macicy związanych przyczynowo z określonymi onkogennymi typami wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV). Preparat powinien być stosowany zgodnie z oficjalnymi zaleceniami.

Schemat szczepień jest zależny od wieku osoby szczepionej. Wiek w momencie podania pierwszej dawki dzieci 9-14 lat włącznie (jeżeli druga dawka szczepionki zostanie podana przed upływem 5. m-ca od pierwszej dawki, konieczne jest podanie trzeciej dawki szczepionki): 2 dawki każda po 0,5 ml. Druga dawka podawana w okresie 5-13 m-cy po podaniu pierwszej dawki. Osoby 15 lat i powyżej: 3 dawki każda po 0,5 ml w 0, 1 i 6 m-cu (jeśli konieczna jest elastyczność schematu szczepienia, druga dawka może zostać podana w okresie 1-2,5 m-ca po podaniu pierwszej dawki, a trzecia dawka w okresie 5-12 m-cy po podaniu pierwszej dawki). Konieczność podania dawki przypominającej nie została ustalona. Zaleca się, aby pacjentki, które jako pierwszą dawkę otrzymały szczepionkę Cervarix, ukończyły cykl szczepienia przy użyciu szczepionki Cervarix. Dzieci (w wieku <9 lat). Nie zaleca się stosowania szczepionki u dzieci w wieku poniżej 9 lat, z uwagi na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i immunogenności u pacjentów z tej grupy wiekowej.

Preparat jest przeznaczony do wstrzykiwań domięśniowych w okolicę mięśnia naramiennego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Podanie szczepionki należy odroczyć u osób będących w okresie ostrych, ciężkich chorób gorączkowych. Jednak obecność łagodnej infekcji, takiej jak przeziębienie, nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia.

Podobnie jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych w postaci wstrzyknięć, należy zapewnić możliwość właściwego leczenia i odpowiedni nadzór medyczny na wypadek rzadko występujących reakcji anafilaktycznych po podaniu szczepionki. Utrata przytomności (omdlenie) może wystąpić po podaniu lub nawet przed podaniem szczepionki, szczególnie u nastolatków, jako reakcja psychogenna na ukłucie igłą. Mogą temu towarzyszyć objawy neurologiczne, takie jak przemijające zaburzenia widzenia, parestezje oraz toniczno-kloniczne ruchy kończyn podczas odzyskiwania przytomności. Ważne jest zachowanie odpowiednich procedur, aby uniknąć urazów podczas omdleń. Szczepionki w żadnym przypadku nie wolno podawać donaczyniowo ani śródskórnie. Nie są dostępne dane na temat podawania podskórnego szczepionki. Podobnie jak w przypadku innych szczepionek podawanych domięśniowo, szczepionkę należy podawać ostrożnie pacjentkom z małopłytkowością lub z jakimikolwiek zaburzeniami krzepnięcia, ponieważ może u nich wystąpić krwawienie po podaniu domięśniowym. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych szczepionek, może się zdarzyć, że nie wszyscy szczepieni uzyskają ochronną odpowiedź immunologiczną. Szczepionka będzie chronić tylko przed chorobami wywołanymi przez HPV typu 16 i 18 i w pewnym stopniu przed chorobami wywołanymi przez inne określone onkogenne typy HPV. Z tego powodu należy nadal stosować odpowiednie środki ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą płciową. Preparat jest stosowany tylko jako metoda profilaktyki i nie ma wpływu na aktywne infekcje wirusem HPV ani na rozwinięte już choroby. Nie wykazano, aby szczepionka wykazywała działanie lecznicze. Nie zaleca się zatem stosowania szczepionki w celu leczenia raka szyjki macicy lub śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy (ang.: cervical intraepithelial neoplasia). Nie zaleca się też stosowania szczepionki w celu zapobiegania rozwojowi innych istniejących zmian chorobowych o ustalonym związku z zakażeniem HPV lub występujących już infekcji spowodowanych zarówno przez objęte szczepionką jak i inne, nie zawarte w szczepionce typy HPV. Szczepienie nie zastępuje regularnych badań cytologicznych szyjki macicy. W związku z tym, iż żadna szczepionka nie jest w 100% skuteczna oraz z uwagi na fakt, że szczepionka nie zapewni ochrony przed wszystkimi typami HPV lub działania przeciw istniejącym zakażeniom wirusem HPV, regularne badania cytologiczne szyjki macicy w dalszym ciągu mają zasadnicze znaczenie i należy je wykonywać zgodnie z oficjalnymi zaleceniami. Nie ustalono dokładnie czasu utrzymywania się ochrony zapewnianej przez szczepionkę. Konieczność i czas podania dawki (dawek) przypominającej nie zostały dotąd ustalone. Z wyjątkiem przypadków zastosowania u kobiet z bezobjawowym zakażeniem ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), dla których istnieją ograniczone dane dotyczące immunogenności, nie są dostępne dane na temat stosowania szczepionki u osób z obniżoną odpornością, takich jak pacjentki otrzymujące leki immunosupresyjne. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych szczepionek, może się zdarzyć, że nie wszystkie zaszczepione pacjentki z tej grupy uzyskają ochronną odpowiedź immunologiczną. Nie ma aktualnie danych dotyczących bezpieczeństwa, immunogenności lub skuteczności, które pozwalałyby na wymienne zastosowanie szczepionki i innych szczepionek przeciw HPV. Nie przeprowadzono badań nad wpływem preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

We wszystkich badaniach klinicznych wyłączano z badania pacjentki, które otrzymały immunoglobuliny lub produkty krwiopochodne w okresie 3 m-cy przed podaniem pierwszej dawki szczepionki. Szczepionka może być podawana jednocześnie z dawką przypominającą skojarzonej szczepionki zawierającej antygeny błonicy, tężca i krztuśca (bezkomórkowej) z lub bez antygenów poliomyelitis (szczepionka inaktywowana) (szczepionki dTpa i dTpa-IPV). Jednoczesne podanie tych szczepionek nie powoduje żadnego klinicznie istotnego zaburzenia odpowiedzi immunologicznej na którykolwiek z antygenów zawartych w szczepionkach. Po podaniu skojarzonej szczepionki dTpa-IPV, a następnie w odstępie miesiąca szczepionki, występowała tendencja do uzyskiwania niższych średnich geometrycznych mian przeciwciał (GMT) przeciw HPV-16 i HPV-18 niż po podaniu samej szczepionki. Znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest znane. Szczepionka może być podawana jednocześnie ze skojarzoną szczepionką przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A (inaktywowaną) i typu B (rDNA) - szczepionka Twinrix lub ze szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (rDNA) - szczepionka Engerix B. Jednoczesne podanie szczepionek Cervarix i Twinrix nie wykazało klinicznie istotnego wpływu na wytwarzanie przeciwciał przeciwko wirusowi HPV oraz antygenowi wzw typu A. Średnie geometryczne stężeń przeciwciał anty-HBs były znacząco niższe w przypadku jednoczesnego podania szczepionek. Znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest jednak znane, gdyż wskaźniki seroprotekcji nie uległy zmianie. W przypadku jednoczesnego zastosowania dwóch szczepionek, odsetek osób, które osiągnęły poziomy anty-HBs ≥10mIU/ml wynosił 98,3% wobec 100% w przypadku podania tylko szczepionki Twinrix. Podobne wyniki obserwowano po jednoczesnym podaniu szczepionek Cervarix i Engerix B, gdzie 97% osób osiągnęło poziomy przeciwciał anty-HBs ≥10mIU/ml, w porównaniu do 100% osób w przypadku podania tylko szczepionki Engerix B. Jeżeli preparat ma być podany równocześnie z inną szczepionką w postaci wstrzyknięcia, szczepionki należy zawsze podawać w różne miejsca ciała. W badaniach skuteczności klinicznej około 60% kobiet otrzymujących preparat stosowało hormonalne środki antykoncepcyjne. Brak jest przesłanek wskazujących, że stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych ma wpływ na skuteczność szczepionki. Podobnie jak w przypadku innych szczepionek, można przypuszczać, że u pacjentek otrzymujących leczenie immunosupresyjne, może nie dochodzić do uzyskania wystarczającej odpowiedzi immunologicznej na szczepienie.

Nie przeprowadzono badań ukierunkowanych na podawanie szczepionki kobietom w ciąży. Dane dotyczące kobiet w ciąży, uzyskane z rejestrów ciążowych, badań epidemiologicznych oraz na skutek nieumyślnej ekspozycji podczas badań klinicznych, są niewystarczające aby stwierdzić, czy podanie szczepionki wpływa na ryzyko wystąpienia niekorzystnych wyników ciąży, w tym poronień samoistnych. Jednakże w trakcie badań klinicznych zgłoszono 10 476 przypadki ciąży, z czego 5387 przypadków u kobiet otrzymujących szczepionkę. Ogółem, odsetek kobiet w ciąży, u których wystąpiły określone zdarzenia (np. urodzenie zdrowego dziecka, urodzenie dziecka z wadami wrodzonymi, poród przedwczesny oraz samoistne poronienie) był podobny w obu grupach. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie ani pośrednie szkodliwe działanie szczepionki na płodność, przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania szczepionki w czasie ciąży. Kobietom w ciąży oraz starającym się zajść w ciążę zaleca się odroczenie lub przerwanie szczepienia do czasu zakończenia ciąży. W badaniach klinicznych nie oceniano wpływu szczepionki, stosowanej u matek, na niemowlęta karmione piersią. Preparat może być stosowany w okresie karmienia piersią wyłącznie, gdy potencjalne korzyści z jego stosowania przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu na płodność.

W badaniach klinicznych, które objęły dziewczęta i kobiety w wieku 10-72 lat (w tej grupie 79,2% było w wieku 10-25 lat w momencie włączenia do badania), szczepionkę podano 16142 kobietom, a 13 811 kobiet stanowiło grupę kontrolną. Uczestniczki badania były objęte obserwacją pod kątem ciężkich zdarzeń niepożądanych przez cały czas trwania badania. We wcześniej zdefiniowanej podgrupie osób (8 130 otrzymujących szczepionkę i 5 786 z grupy kontrolnej) obserwacja pod kątem zdarzeń niepożądanych była prowadzona przez 30 dni po każdym wstrzyknięciu. Najczęstszym działaniem niepożądanym obserwowanym po podaniu szczepionki był ból w miejscu wstrzyknięcia, który wystąpił po podaniu 78% wszystkich dawek. Większość tych reakcji wykazywała nasilenie od łagodnego do umiarkowanego i nie utrzymywała się długo. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenie górnych dróg oddechowych. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, w tym nudności, wymioty, biegunka i ból brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) swędzenie/świąd, wysypka, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśniowe; (często) bóle stawowe. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcje w miejscu podania w tym ból, zaczerwienienie, obrzęk, zmęczenie; (często) gorączka (≥38°C); (niezbyt często) inne reakcje w miejscu podania takie jak stwardnienie, miejscowe parestezje. U kobiet z przebytą lub obecną infekcją HPV, jak również u uczestniczek, u których nie stwierdzono obecności DNA onkogennych typów wirusa HPV lub u uczestniczek seronegatywnych pod względem obecności przeciwciał przeciw HPV-16 i HPV-18, zaobserwowano podobny profil bezpieczeństwa. Ponieważ podane poniżej działania niepożądane pochodzą ze spontanicznych zgłoszeń, nie jest możliwa rzetelna ocena częstości ich występowania. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: limfadenopatia. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje alergiczne (w tym reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne), obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: utrata przytomności lub wazowagalna odpowiedź na szczepienie, której czasami mogą towarzyszyć ruchy toniczno-kloniczne.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania.

Preparat jest niezakaźną, rekombinowaną szczepionką z adiuwantem, sporządzoną z wysoce oczyszczonych cząstek wirusopodobnych (virus-like particles - VLP) głównego białka L1 kapsydu onkogennych typów 16 i 18 wirusa HPV. Ponieważ cząstki VLP nie zawierają wirusowego DNA, nie mogą zakażać komórek, namnażać się ani wywoływać choroby. W badaniach na zwierzętach wykazano, że skuteczność szczepionek opartych na cząstkach VLP białka L1 w znacznej mierze związana jest z rozwojem humoralnej odpowiedzi immunologicznej.

1 dawka (0,5 ml) zawiera po 20 µg białka L1 wirusa brodawczaka ludzkiego typu 16 i typu 18.