Leczenie ostrej objawowej hipokalcemii u osób dorosłych, dzieci i młodzieży. Leczenie ostrej, ciężkiej hiperkaliemii z lub bez zmian w EKG u osób dorosłych, dzieci i młodzieży. Leczenie hiperkaliemii ma na celu zmniejszenie pobudliwości komórek mięśnia sercowego (działanie kardioprotekcyjne) i tym samym zapobieganie arytmii, a NIE obniżenie stężenia potasu w surowicy. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa spowodowana ciężką hiperkaliemią u osób dorosłych, dzieci i młodzieży. Stosowanie wapnia należy wprowadzić WYŁĄCZNIE w przypadku udokumentowanej ciężkiej hiperkaliemii i NIE należy go stosować rutynowo podczas zatrzymania krążenia u osób dorosłych, dzieci i młodzieży.

Leczenie ostrej, objawowej hipokalcemii. Prawidłowe stężenie wapnia w osoczu mieści się w zakresie 2,25-2,75 mmol lub 4,5-5,5 mEq/l u osób dorosłych. Leczenie powinno mieć na celu przywrócenie lub utrzymanie tego stężenia. Podczas leczenia należy ściśle monitorować stężenie wapnia w osoczu. Dorośli. Powolne wstrzyknięcie dożylne lub inf. u pacjentów z prawidłową czynnością nerek: 10-20 ml produktu (co odpowiada 2,2-4,4 mmol wapnia), można podawać w postaci nierozcieńczonej jako powolne wstrzyknięcie dożylne trwające przez 10 minut, monitorując stężenie wapnia w osoczu i EKG lub 10-20 ml produktu (co odpowiada 2,2-4,4 mmol wapnia), można rozcieńczyć w 50-100 ml roztw. glukozy 5% lub chlorku sodu 0,9% i podawać w powolnym wlewie dożylnym trwającym przez 10 minut, monitorując stężenie wapnia w osoczu i EKG. W razie potrzeby dawkę można powtórzyć w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Kolejne dawki należy dostosować do aktualnego stężenia wapnia w osoczu. Nie zaleca się podawania więcej niż 50 ml produktu w okresie 24 h, ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu. Dzieci i młodzież. Podczas podawania konieczne jest ścisłe monitorowanie stężenia wapnia w osoczu i EKG, aż do uzyskania prawidłowego stężenia wapnia. Ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu zaleca się stosowanie nie więcej niż 1 ml/kg mc. produktu (co odpowiada 0,22 mmol wapnia) w okresie 24 h u noworodków i dzieci >1 m-ca do 17 lat. Dawka powinna zostać dobrana indywidualnie zgodnie z zalecanym zakresem dawkowania, w zależności od stężenia wapnia w osoczu, nasilenia objawów hipokalcemii i maksymalnych limitów ekspozycji na glin. Produkt leczniczy można podawać jako powolne wstrzyknięcie dożylne lub powolny wlew dożylny. Natychmiastowa korekta ostrej, objawowej hipokalcemii poprzez podanie powolnego wstrzyknięcia dożylnego. Noworodki. Dawka jednorazowa 1 ml/kg mc. produktu (co odpowiada 0,22 mmol wapnia) może zostać podana w postaci nierozcieńczonej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5-10 minut. Wykazano, iż niższe dawki 0,5 ml/kg mc. produktu (co odpowiada 0,11 mmol wapnia) są również skuteczne w łagodzeniu objawów hipokalcemii. Dawka może zostać rozcieńczona w stosunku 1:1 lub 1:5 w roztworze glukozy 5%, a szybkość podawania nie powinna przekroczyć 0,22 mmol wapnia/minutę. Dzieci i młodzież (>1 m-ca do 17 lat). Dawka jednorazowa 0,3-0,6 ml/kg mc. (co odpowiada 0,07-0,13 mmol wapnia) podana w postaci nierozcieńczonej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5-10 minut. Schemat dawkowania należy następnie indywidualnie dostosować w zależności od aktualnego stężenia wapnia w osoczu i nasilenia objawów hipokalcemii, przy maks. dawce dobowej wynoszącej 1 ml/kg mc. (co odpowiada 0,22 mmol wapnia). Dawka może zostać rozcieńczona w stosunku 1:5 w roztw. glukozy 5% lub chlorku sodu 0,9%, a szybkość podawania nie powinna przekraczać 0,22 mmol wapnia/minutę. Natychmiastowa korekta ostrej, objawowej hipokalcemii poprzez podanie powolnej ciągłej inf. (szybkość podawania dostosowana w zależności od stężenia wapnia w osoczu i nasilenia objawów hipokalcemii). Noworodki. Początkowo 0,2-0,3 ml/kg mc./h produktu (co odpowiada 0,04-0,07 mmol wapnia), rozcieńczonego w stosunku 1:10 w roztw. chlorku sodu 0,9% lub glukozy 5%. Wykazano, iż niższa początkowa szybkość wlewu wynosząca 0,1 ml/kg mc./h produktu (co odpowiada 0,02 mmol wapnia) jest skuteczna w korygowaniu stężenia wapnia w osoczu. Szybkość inf. należy dostosować następnie w zależności od stężenia wapnia w osoczu i nasilenia objawów hipokalcemii. Dzieci i młodzież (> 1 m-ca do 17 lat). Początkowo 0,08 ml/kg mc./h produktu (co odpowiada 0,02 mmol wapnia), rozcieńczonego w stosunku 1:10 w roztw. chlorku sodu 0,9% lub glukozy 5%. Szybkość wlewu należy dostosować następnie w zależności od stężenia wapnia w osoczu i nasilenia objawów hipokalcemii. Leczenie ostrej, ciężkiej hiperkaliemii z lub bez zmian w EKG. Podawanie wapnia w przypadku ciężkiej hiperkaliemii ma na celu zapobieganie rozwojowi ciężkich zaburzeń rytmu serca, podczas gdy podawanie innych substancji ma na celu zmniejszenie stężenia potasu. Dorośli. Stężenie potasu w osoczu >6,5 mmol/l z lub bez nieprawidłowościami w EKG: 10 ml produktu (odpowiadające 2,2 mmol wapnia), można podawać w postaci nierozcieńczonej jako powolne wstrzyknięcie dożylne trwające 5-10 minut. W razie potrzeby dawkę można powtórzyć w odstępach 5 lub 10 minutowych, aż do uzyskania poprawy zapisu EKG. Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent przyjmuje glikozydy nasercowe, wtedy produkt należy podawać powoli (w 100 ml 5% glukozy przez 20 minut). Szybkie podanie wapnia może przyspieszyć toksyczne działanie digoksyny na mięsień sercowy, dlatego należy również rozważyć inne metody, np. hemodializę, po konsultacji ze specjalistami. Nie zaleca się podawania więcej niż 50 ml produktu w okresie 24 h, ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu. Dzieci i młodzież. Ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu zaleca się stosowanie nie więcej niż 1 ml/kg mc. produktu (co odpowiada 0,22 mmol wapnia) w okresie 24 h u noworodków i dzieci >1 m-ca do 17 lat. Jeśli dziecko otrzymuje glikozydy nasercowe lub podejrzewa się zatrucie digoksyną, produkt należy podawać wolniej, przez 30 minut. Wapń może zwiększać toksyczność digoksyny na mięsień sercowym nawet przy prawidłowym stężeniu digoksyny. Noworodki. Dawka 0,5 ml/kg mc. produktu (odpowiadająca 0,11 mmol wapnia) może zostać podana w postaci nierozcieńczonej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5-10 minut. Jeśli to możliwe, dawkę należy podać przez wkłucie centralne. W przypadku braku wkłucia centralnego, dawkę należy rozcieńczyć chlorkiem sodu 0,9% do 5-krotnej objętości (np. 0,5 ml/kg/dawkę rozcieńczyć do 2,5 ml/kg/dawkę). Dawkę można powtórzyć, jeśli zmiany w EKG utrzymują się po 5-10 minutach od podania pierwszej dawki, przy czym maks. całkowita dawka dobowa wynosi 1 ml/kg mc. (co odpowiada 0,22 mmol wapnia). Dzieci i młodzież (>1 m-ca do 17 lat). Dawka 0,5 ml/kg mc. produktu (odpowiadająca 0,11 mmol wapnia) może zostać podana w postaci rozcieńczonej w 50 ml chlorku sodu 0,9% przez 10 minut. Dawkę można powtórzyć, jeśli zmiany w EKG utrzymują się po 5-10 minutach od podania pierwszej dawki, przy czym maks. całkowita dawka dobowa wynosi 1 ml/kg mc. (co odpowiada 0,22 mmol wapnia). Dzieciom o mc. ≥20 kg można podać maks. zalecaną dawkę 20 ml produktu (co odpowiada 4,4 mmol wapnia). Resuscytacja krążeniowo-oddechowa/zatrzymanie akcji serca z powodu hiperkaliemii. Dorośli. 30 ml produktu (co odpowiada 6,36 mmol wapnia), można podawać w postaci nierozcieńczonej jako szybkie wstrzyknięcie dożylne. Dzieci i młodzież. Ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu zaleca się stosowanie nie więcej niż 1 ml/kg mc. produktu (co odpowiada 0,22 mmol wapnia) w okresie 24 h u noworodków i dzieci >1 m-ca do 17 la. Dawka 0,6 ml/kg mc. produktu (odpowiadająca 0,13 mmol wapnia) może zostać podana w postaci nierozcieńczonej w postaci powolnego wstrzyknięcia dożylnego/podania w ciągu 10-20 sekund, jeśli to możliwe przez wkłucie centralne. Dawkę w razie potrzeby można powtórzyć i dostosować do aktualnego stężenia wapnia. Pacjenci w podeszłym wieku. Chociaż nie ma dowodów, by podeszły wiek bezpośrednio wpływał na tolerancję produktu, jednak czynniki związane niekiedy ze starzeniem się, takie jak zaburzenia czynności nerek i uboga dieta, mogą pośrednio wpływać na tolerancję i mogą wymagać zmniejszenia dawki. Czynność nerek pogarsza się z wiekiem i przed przepisaniem tego produktu pacjentom w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę, że produkt jest przeciwwskazany w powtarzającym się lub długotrwałym leczeniu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek występuje zwiększone ryzyko hiperkalcemii. W przypadku stanu niedoboru wapnia wymagającego szybkiego uzupełnienia (krótkotrwałe stosowanie) produkt należy podawać stopniowo i przy ścisłym monitorowaniu stężenia wapnia w osoczu aż do uzyskania pożądanego efektu, ponieważ u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek można go osiągnąć przy mniejszej ilości wapnia. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek i niewydolnością nerek powinny być dostępne odpowiednie metody oczyszczania krwi (tj. hemodializa lub dializa otrzewnowa). Produkt jest przeciwskazany w powtarzającym się lub długotrwałym leczeniu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ze względu na ryzyko kumulacji i toksyczności glinu. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Czynność wątroby nie wpływa na dostępność zjonizowanego wapnia po dożylnym podaniu wapnia glukonianu. Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczne.

Powolne wstrzyknięcie dożylne i/lub inf. Szybkość podawania dożylnego nie powinna przekraczać 0,45 mmol wapnia/minutę u osób dorosłych oraz 0,22 mmol wapnia/minutę jako bolus u dzieci. W przypadku wlewu ciągłego należy dostosować szybkość podawania w zależności od stężenia wapnia w osoczu i nasilenia objawów hipokalcemii. W przypadku postępowania w ostrej ciężkiej hiperkaliemii dawkę i szybkość podawania należy dostosowywać w zależności od zapisu EKG. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, szczegóły patrz ChPL. Pacjent powinien pozostawać w pozycji leżącej oraz należy go uważnie obserwować podczas podawania. Monitorowanie powinno obejmować wapń w osoczu i EKG. Z uwagi, iż podanie pozanaczyniowe może prowadzić do ciężkich obrażeń skóry, w tym martwicy tkanek, należy zapewnić odpowiedni dostęp dożylny. W przypadku łagodnych objawów hipokalcemii zaleca się doustną suplementację wapnia. Po zastosowaniu terapii dożylnej w przypadku ostrej objawowej hipokalcemii, jeśli jest to wskazane, należy podać doustną suplementację wapnia, np. w przypadkach niedoboru kalcyferolu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z hiperkalcemią (np. w nadczynności gruczołów przytarczycznych, hiperwitaminozie D, chorobie nowotworowej z odwapnieniem kości, niewydolności nerek, unieruchomieniu w wyniku osteoporozy, sarkoidozie, zespole Burnetta (zespole mleczno-alkalicznym, ang. milk-alkali syndrom)). Pacjenci z hiperkalciurią. Zatrucie glikozydami nasercowymi. Leczenie glikozydami nasercowymi. Jedynym wyjątkiem może być sytuacja, kiedy dożylne podawanie wapnia jest konieczne w leczeniu objawów ciężkiej hipokalcemii lub ostrej ciężkiej hiperkaliemii, pomimo istotnego ryzyka dla pacjenta, w przypadku, kiedy nie są dostępne bezpieczniejsze alternatywne metody leczenia i podawanie wapnia drogą doustną nie jest możliwe. Jednoczesne podawanie z ceftriaksonem: u wcześniaków do skorygowanego wieku 41 tyg. (tyg. ciąży + tyg. życia), u noworodków urodzonych o czasie (w wieku do 28 dni) ze względu na ryzyko wytrącenia soli wapniowej ceftriaksonu. Powtarzające się lub długotrwałe leczenie u dzieci (<18 lat) oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu. Produkt jest wskazany jedynie do natychmiastowej korekty ostrej, objawowej hipokalcemii. Stosowanie w całkowitym żywieniu pozajelitowym (TPN), ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu.

Należy monitorować stężenie wapnia w osoczu oraz wydalanie wapnia w przypadku pozajelitowego podawania wapnia, zwłaszcza u dzieci, w przewlekłej niewydolności nerek lub gdy istnieją dowody na tworzenie się kamieni w drogach moczowych. Jeśli stężenie wapnia w osoczu przekracza 2,75 mmol na litr lub jeśli 24-godz. wydalanie wapnia z moczem przekracza 5 mg/kg, należy natychmiast przerwać leczenie ze względu na ryzyko zaburzeń rytmu serca przy takich wartościach stężeń wapnia. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu soli wapnia oraz dokładnie ustalić wskazania u pacjentów z nefrokalcynozą, chorobami serca, sarkoidozą (choroba Boecka), u pacjentów otrzymujących adrenalinę lub u osób w podeszłym wieku. W wyjątkowych przypadkach podawania dożylnego glukonianu wapnia pacjentom otrzymującym glikozydy nasercowe konieczne jest odpowiednie monitorowanie czynności serca i dostęp do leczenia nagłych powikłań sercowych, takich jak ciężkie zaburzenia rytmu serca. Wapnia glukonian wykazuje niezgodność fizyczną w wieloma substancjami. Należy zatem zachować ostrożność, aby uniknąć zmieszania wapnia glukonianu i niezgodnych leków w zestawach do podawania lub w układzie krążenia po oddzielnym podaniu. Poważne powikłania, w tym zgony, wystąpiły po mikrokrystalizacji nierozpuszczalnych soli wapnia w organizmie po oddzielnym podaniu roztworów niezgodnych fizycznie lub roztworów do całkowitego żywienia pozajelitowego zawierających wapń i fosforan. Wapnia glukonian NIGDY nie należy podawać w tym samym czasie lub w tym samym wlewie, co sodu wodorowęglan, ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu. Zaburzenia czynności nerek mogą być związane z hiperkalcemią i wtórną nadczynnością przytarczyc. Dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wapń można podawać pozajelitowo tylko po dokładnej ocenie wskazania oraz łącznie z monitorowniem równowagi fosforanowo-wapniową. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i niewydolnością nerek powinny być dostępne odpowiednie metody oczyszczania krwi (tj. hemodializa lub dializa otrzewnowa), ze względu na zwiększone ryzyko hiperkalcemii. Opisywano śmiertelne przypadki u wcześniaków i noworodków urodzonych o czasie <1 m-ca w wyniku reakcji wytrącenia soli wapniowej ceftriaksonu w płucach i nerkach. Przynajmniej 1 z nich otrzymał ceftriakson i wapń w odstępie czasu i w osobnych wlewach dożylnych. W dostępnych danych naukowych nie ma doniesień o potwierdzonym wytrącaniu wewnątrznaczyniowym u pacjentów innych niż noworodki, leczonych ceftriaksonem i roztw. zawierającymi wapń lub innymi produktami zawierającymi wapń. Badania in vitro wykazały, że u noworodków występuje zwiększone ryzyko wytrącenia soli wapniowej ceftriaksonu, w porównaniu z innymi grupami wiekowymi. Nie wolno mieszać ani podawać ceftriaksonu jednocześnie z jakimikolwiek roztw. dożylnymi zawierającymi wapń, nawet przy użyciu oddzielnych zestawów dostępu dożylnego lub w różnych miejscach wlewu u wszystkich pacjentów. Jednakże u pacjentów >28 dni ceftriakson i roztw. zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeśli stosuje się zestawy dostępu dożylnego w różnych miejscach podania lub jeśli zestawy dostępu dożylnego zostaną wymieniane albo dokładnie przepłukane między inf. fizjologicznym roztw. soli, aby uniknąć wytracania. W przypadku hipowolemii należy unikać następujących po sobie wlewów ceftriaksonu i produktów zawierających wapń. Glukonian wapnia może wypłukiwać tlenek glinu ze szkła ampułkowego. Zwiększona zawartość glinu może prowadzić do ryzyka związanego z toksycznością glinu, takiego jak niekorzystny wpływ na mineralizację kości i rozwój neurologiczny (mózg i układ nerwowy), szczególnie u pacjentów bardziej wrażliwych, takich jak osoby z zaburzeniami czynności nerek i dzieci (<18 lat). Przeciwwskazane jest powtarzające się lub długotrwałe leczenie produktem u dzieci (<18 lat) i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, lub w celu przygotowania całkowitego żywienia pozajelitowego (TPN), ze względu na ryzyko narażenia na działanie glinu. Produkt jest wskazany jedynie do natychmiastowej korekty ostrej, objawowej hipokalcemii. Nie zaleca się podawania więcej niż 50 ml produktu w okresie 24 h u osób dorosłych. Nie zaleca się podawania więcej niż 1 ml/kg mc. produktu w okresie 24 h u noworodków i dzieci >1 m-ca do 17 lat. Biorąc pod uwagę zawartość glinu w 1 amp. (mierzoną pod koniec okresu ważności) i uwzględniając aktualną wiedzę, nie można wykluczyć, że narażanie na glin (przy podaniu większej liczby amp. niż zalecana) może przyczynić się do przyszłej całkowitej ekspozycji na glin (ze środowiska, wody pitnej i żywności) oraz potencjalnej toksyczność u pacjentów. Jako objawy ostrej hiperkalcemii wynikającej z przedawkowania dożylnego lub zbyt szybkiego wstrzyknięcia dożylnego mogą wystąpić działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i inne działania ogólnoustrojowe. Ich występowanie i częstość są bezpośrednio związane z szybkością podawania i podawaną dawką. Roztw. zawierające wapń należy podawać powoli, aby zminimalizować rozszerzenie naczyń obwodowych i zwolnienie akcji serca. Należy kontrolować tętno i EKG podczas wstrzykiwań dożylnych, ponieważ może wystąpić bradykardia z rozszerzeniem naczyń lub arytmia, gdy podaje się wapń zbyt szybko. Należy monitorować stężenie wapnia w osoczu oraz wydalanie z moczem w przypadku podawania pozajelitowego dużych dawek wapnia. Sole wapnia są drażniące dla tkanek. Zaczerwienienie skóry, pieczenie lub ból podczas wstrzykiwania dożylnego może wskazywać na przypadkowe wstrzyknięcie pozanaczyniowe, które może prowadzić do martwicy tkanek. Należy systematycznie kontrolować miejsce wlewu, aby upewnić się, że nie nastąpiło wynaczynienie. Pacjentów otrzymujących sole wapnia należy uważnie monitorować, aby zapewnić utrzymywanie prawidłowej równowagi wapnia bez powstawania zwapnień w tkankach miękkich. Należy unikać przyjmowania dużych dawek wit. D. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn: nie dotyczy.

Działanie digoksyny i innych glikozydów nasercowych może być nasilane przez wapń, co może prowadzić do poważnej toksyczności. Dlatego dożylne podawanie produktów zawierających wapń pacjentom leczonym glikozydami nasercowymi jest przeciwwskazane. Jedynym wyjątkiem może być podawanie dożylne wapnia niezbędne w leczeniu ciężkich objawów hipokalcemii lub w ostrej ciężkiej hiperkaliemii, pomimo istotnego ryzyka dla pacjenta, w przypadku kiedy nie są dostępne bezpieczniejsze alternatywne metody leczenia i nie jest możliwe podawanie wapnia drogą doustną. Jednoczesne podawanie wapnia i adrenaliny osłabia jej działanie β-adrenergiczne u pacjentów po operacji serca. Wapń i magnez działają wzajemnie antagonistycznie. Wapń może osłabiać działanie antagonistów wapnia (blokerów kanału wapniowego). Jednoczesne stosowanie z diuretykami tiazydowymi może wywoływać hiperkalcemię, ponieważ te produkty lecznicze zmniejszają wydalanie wapnia przez nerki.

Wapń przenika przez łożysko, a jego stężenie we krwi płodu jest wyższe niż we krwi matki. Produktu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia tym produktem. Należy dokładnie obliczyć podawaną dawkę oraz regularnie sprawdzać stężenie wapnia w osoczu, aby uniknąć hiperkalcemii, która może być szkodliwa dla płodu. Wapń przenika do mleka kobiecego. Należy o tym pamiętać podczas podawania wapnia kobietom karmiącym piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie produktu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety. Brak dostępnych danych.

Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia, arytmia, zatrzymanie akcji serca, omdlenia. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) niedociśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń, zapaść krążeniowa (prawdopodobnie śmiertelna), rumieńce, zakrzepica żył głębokich. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) nudności, wymioty. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) ciężkie, a w niektórych przypadkach śmiertelne działania niepożądane po dożylnym podaniu ceftriaksonu i soli wapnia u wcześniaków i noworodków urodzonych o czasie (w wieku < 28 dni); (nieznana) zwapnienia w tkankach, w tym ablacja i martwica skóry powstałe w wyniku wynaczynienia, działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i inne ogólnoustrojowe, uczucie gorąca, pocenie się. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (nieznana) zatrucie glinem: niedokrwistość mikrocytarna, osteopenia, złamania, krzywica, upośledzona mineralizacja kości (zmniejszona masa kostna i zawartość minerałów), neurotoksyczność (wpływająca na rozwój mózgu i układu nerwowego) i hepatotoksyczność. Wytrącanie soli wapniowych ceftriaksonu obserwowano pośmiertnie w płucach i nerkach. Wysokie ryzyko wytrącania ceftriaksonu u noworodków wynika z małej objętości krwi i dłuższego T_0,5 ceftriaksonu w porównaniu z osobami dorosłymi. Działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i inne ogólnoustrojowe mogą wystąpić jako objawy ostrej hiperkalcemii wynikającej z przedawkowania dożylnego lub zbyt szybkiego wstrzyknięcia dożylnego. Ich występowanie i częstotliwość są bezpośrednio związane z szybkością podawania i podawaną dawką. W populacji pediatrycznej toksyczność glinu często objawia się w postaci osteopenii, złamań oraz krzywicy i zwykle występuje po m-cach lub latach leczenia, ale może pojawić się po krótszym okresie czasu u niemowląt. Noworodki są narażone na zwiększone ryzyko toksyczności glinu ze względu na czynniki anatomiczne, fizjologiczne i związane z żywieniem, które nie występują w innych grupach wiekowych. Glin może gromadzić się, prowadząc do zaawansowanego zaburzenia czynności nerek.

Objawy hiperkalcemii mogą obejmować: jadłowstręt, nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, wielomocz, polidypsję, odwodnienie, osłabienie mięśni, ból kości, zwapnienie nerek, senność, splątanie, nadciśnienie tętnicze, a w ciężkich przypadkach zaburzenia rytmu serca do zatrzymania akcji serca, i śpiączkę. W przypadku zbyt szybkiego podania dożylnego mogą wystąpić objawy hiperkalcemii, kredowy posmak, uderzenia gorąca i niedociśnienie tętnicze. Leczenie w nagłych przypadkach, odtrutki: należy przerwać dalsze podawanie wapnia. Leczenie powinno być ukierunkowane na zmniejszenie podwyższonego stężenia wapnia w osoczu. Wstępne postępowanie powinno objąć nawodnienie, a w ciężkiej hiperkalcemii może być konieczne podanie chlorku sodu we wlewie dożylnym w celu zwiększenia objętości płynu pozakomórkowego. Można podawać kalcytoninę w celu zmniejszenia podwyższonego stężenia wapnia w osoczu. Można podawać furosemid w celu zwiększenia wydalania wapnia, ale należy unikać diuretyków tiazydowych, ponieważ mogą one zwiększać wchłanianie wapnia przez nerki. Należy rozważyć przeprowadzenie hemodializy lub dializy otrzewnowej, gdy zawiodły inne metody i gdy pacjent nadal wykazuje ostre objawy przedawkowania. Podczas leczenia przedawkowania należy starannie monitorować stężenie elektrolitów w osoczu.

Wapń jest niezbędnym elektrolitem w organizmie. Jest konieczny do prawidłowego działania nerwów i mięśni i jest niezbędny w skurczu mięśni, pracy serca i krzepnięciu krwi. Homeostaza wapniowa jest regulowana głównie przez trzy czynniki endokrynologiczne: hormon przytarczyc, który jest wydzielany w odpowiedzi na spadek stężenia wapnia w osoczu i działa przez przyspieszenie uwalniania wapnia z kości oraz zwiększenie jego wchłaniania z jelit i wchłaniania zwrotnego w nerkach; kalcytoninę obniżającą stężenie wapnia w osoczu, zmniejszającą resorpcję kości i zwiększającą wydalanie jonów przez nerki; wit. D stymulującą wchłanianie wapnia w jelitach i zmniejszającą jego wydalanie przez nerki. Wapń jest najczęściej występującym składnikiem mineralnym w organizmie człowieka (ok. 1,5% całkowitej mc.). Ponad 99% całkowitego wapnia w organizmie znajduje się w kościach i zębach. 1% jest rozpuszczony w płynie wewnątrz- i zewnątrzkomórkowym.

1 ml roztw. zawiera 95 mg wapnia glukonianu do wstrzykiwań, co odpowiada 0,21 mmol wapnia.