Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych (w wieku powyżej 18 lat) w leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku (ang. EoE).

Leczenie tym produktem leczniczym powinien rozpoczynać lekarz posiadający doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku. Indukowanie remisji. Zalecana dawka dobowa to 2 mg budezonidu w postaci jednej 1 mg tabl. rano i jednej 1 mg tabl. wieczorem. Okres leczenia indukcyjnego wynosi zazwyczaj 6 tyg. U pacjentów, którzy nie wykazują odpowiedniej reakcji na leczenie w ciągu 6 tyg., leczenie można wydłużyć do 12 tyg. Podtrzymywanie remisji. Zalecana dawka dobowa to 1 mg budezonidu w postaci jednej 0,5 mg tabl. rano i jednej 0,5 mg tabl. wieczorem lub 2 mg w postaci jednej 1 mg tabl. rano i 1 mg tabl. wieczorem w zależności od indywidualnych wymogów klinicznych pacjenta. Dawka podtrzymująca 1 mg budezonidu 2x/dobę jest zalecana u pacjentów z długotrwałą historią choroby i/lub z rozległym stanem zapalnym przełyku w przebiegu zaostrzenia choroby. Czas trwania leczenia podtrzymującego ustala lekarz prowadzący. Zaburzenia czynności nerek. Obecnie nie ma dostępnych danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ponieważ budezonid nie jest wydalany za pośrednictwem nerek, pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek można leczyć, z zachowaniem ostrożności, takimi samymi dawkami co pacjentów bez zaburzeń czynności nerek. Nie zaleca się stosowania budezonidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. W trakcie leczenia pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby innymi produktami leczniczymi zawierającymi budezonid, stężenie budezonidu wzrastało. Nie przeprowadzono jednak systematycznego badania uwzględniającego różne stopnie zaburzeń wątroby. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie należy leczyć produktem. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej należy przyjmować natychmiast po wyjęciu z blistra. Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej należy przyjmować po posiłku. Należy ją umieścić na koniuszku języka i delikatnie oprzeć ją o podniebienie, gdzie się rozpuści. Zazwyczaj zajmuje to co najmniej dwie minuty, ale może zająć do 20 minut. Proces musowania tabl. rozpoczyna się w momencie styczności produktu leczniczego ze śliną, co stymuluje dalszą produkcję śliny. Rozpuszczony materiał tabl. należy powoli połykać razem ze śliną, podczas gdy tabl. ulega rozpadowi w jamie ustnej. Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej nie należy przyjmować z płynami ani jedzeniem. Tabl. należy przyjąć z odstępem czasowym co najmniej 30 minut przed jedzeniem, piciem lub zabiegami higieny jamy ustnej. Wszelkie roztwory doustne, aerozole lub tabl. do rozgryzania i żucia należy przyjąć co najmniej 30 minut przed podaniem produktu leczniczego lub po jego podaniu. Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej nie należy rozgryzać ani połykać bez rozpuszczania. Takie postępowanie zapewnia optymalną ekspozycję błony śluzowej przełyku na substancję czynną.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Zahamowanie odpowiedzi zapalnej oraz czynności układu immunologicznego zwiększa podatność na zakażenia oraz stopień ciężkości ich przebiegu. Objawy zakażenia mogą być nietypowe lub maskowane. W badaniach klinicznych produktu leczniczego bardzo często obserwowano zakażenia grzybicze jamy ustnej, ustno-gardłowej i przełyku. Jeśli jest to wskazane, objawową kandydozę jamy ustnej i gardła można leczyć, stosując miejscowe lub ogólnoustrojowe leczenie przeciwgrzybicze, jednocześnie kontynuując stosowanie produktu leczniczego. Ospa wietrzna, półpasiec i odra mogą mieć cięższy przebieg u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, którzy nie chorowali wcześniej na te choroby, sprawdzić, czy są zaszczepieni, i unikać kontaktu z tymi chorobami. Należy unikać jednoczesnego stosowania żywych szczepionek i glikokortykosteroidów, ponieważ może to powodować osłabienie odpowiedzi układu immunologicznego na szczepionki. Odpowiedź przeciwciał na inne szczepionki może być zmniejszona. Pacjenci z gruźlicą, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, osteoporozą, chorobą wrzodową, jaskrą, zaćmą, wywiadem rodzinnym w kierunku cukrzycy lub wywiadem rodzinnym w kierunku jaskry mogą być narażeni na większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych i dlatego powinni być monitorowani pod kątem występowania takich działań. Zmniejszona czynność wątroby może wpływać na wydalanie budezonidu, powodując zwiększoną ekspozycję ogólnoustrojową. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (działań ze strony glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych) ulega zwiększeniu. Dane systematyczne nie są jednak dostępne. Z tego względu nie należy leczyć pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Mogą wystąpić ogólnoustrojowe objawy związane z działaniem glikokortykosteroidów (np. zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie wzrostu, zaćma, jaskra, zmniejszenie gęstości mineralnej kości oraz szeroki zakres zaburzeń psychicznych). Powyższe działania niepożądane zależą od okresu stosowania leczenia, jednoczesnego i wcześniejszego leczenia glikokortykosteroidami oraz indywidualnej wrażliwości. Stosowanie kortykosteroidów działających ogólnie lub miejscowo może powodować zaburzenia widzenia. Jeśli wystąpią objawy, takie jak niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie pacjenta do lekarza okulisty w celu przeprowadzenia oceny możliwych przyczyn, do których należą zaćma, jaskra lub rzadko występujące choroby, takie jak centralna retinopatia surowicza. Występowanie powyższych zgłaszano po stosowaniu kortykosteroidów działających ogólnie lub miejscowo. Glikokortykosteroidy mogą powodować zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i zmniejszać reakcje na bodźce stresowe. W związku z tym, w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego lub narażenia na inny rodzaj stresu zaleca się dodatkowe podanie glikokortykosteroidów działających ogólnoustrojowe. Należy unikać jednoczesnego podawania ketokonazolu lub innych inhibitorów CYP3A4. Leczenie budezonidem może hamować czynność nadnerczy, powodując zafałszowane wyniki (niskie wartości) testu stymulacji ACTH przeprowadzanego w celu zdiagnozowania niewydolności przysadki. Produkt leczniczy 0,5 mg i 1 mg tabl. uleg. rozp. w j. ustnej zawiera 52 mg sodu na dawkę dobową, co odpowiada 2,6% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Przewiduje się, że jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, kobicystat i sok grejpfrutowy może powodować istotne zwiększenie stężenia budezonidu w osoczu i będzie zwiększało ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. W związku z powyższym, należy unikać jednoczesnego stosowania z wyjątkiem, gdy korzyści przewyższają zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidu. W takim przypadku pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidu. Jednoczesne podawanie doustne ketokonazolu w dawce 200 mg raz/dobę zwiększało stężenie osoczowe budezonidu (3 mg w dawce pojedynczej) około 6-krotnie. W przypadku podawania ketokonazolu po około 12 h od podania budezonidu stężenie osoczowe budezonidu wzrastało około 3-krotnie. Podwyższone stężenia osoczowe oraz nasilenie działania glikokortykosteroidów obserwowano u kobiet stosujących jednocześnie estrogeny lub doustne środki antykoncepcyjne. Zjawisko to nie występowało w przypadku jednoczesnego przyjmowania budezonidu i małych dawek doustnych złożonych środków antykoncepcyjnych. Działanie glikozydów może być nasilone przez niedobór potasu, co jest potencjalnym i znanym działaniem niepożądanym glikokortykosteroidów. Jednoczesne stosowanie glikokortykosteroidów może powodować przyspieszone wydalanie potasu i nasiloną hipokaliemię.

Należy unikać podawania leku w okresie ciąży, chyba że istnieją istotne powody do leczenia produktem leczniczym Jorveza. Istnieje niewiele danych dotyczących kobiet po porodzie, które stosowały budezonid doustnie. Chociaż dane dotyczące stosowania budezonidu w postaci inhalacji u licznej grupy kobiet ciężarnych wskazują na brak działań niepożądanych, należy brać pod uwagę, że maks. stężenie budezonidu w surowicy krwi będzie większe po zastosowaniu produktu leczniczego w porównaniu do budezonidu w postaci inhalacji. U ciężarnych zwierząt wykazano, że budezonid, podobnie jak inne glikokortykosteroidy, powoduje nieprawidłowości w rozwoju płodu. Nie ustalono znaczenia tej obserwacji u ludzi. Budezonid przenika do mleka ludzkiego (dane dotyczące przenikania dotyczą stosowania produktu w postaci do inhalacji). Jednak przewiduje się, że doustne stosowanie produktu leczniczego w zalecanych dawkach terapeutycznych może mieć jedynie niewielki wpływ na dzieci karmione piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu leczniczego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak danych dotyczących wpływu budezonidu na płodność u ludzi. U badanych zwierząt nie wykazano zaburzeń płodności po zastosowaniu budezonidu.

Zakażenia grzybicze w jamie ustnej, gardle i przełyku były najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym w badaniach klinicznych produktu leczniczego.W badaniach klinicznych BUL-1/EEA i BUL-2/EER łącznie u 44 z 268 pacjentów (16,4%) przyjmujących produkt leczniczy wystąpiło podejrzenie zakażenia grzybiczego z towarzyszącymi objawami klinicznymi o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Łączna liczba zakażeń (w tym zakażenia bezobjawowe zdiagnozowane na podstawie badań endoskopowych lub histologicznych) wynosiła 92. Zakażenia obserwowano u 72 z 268 pacjentów (26,9%). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) kandydoza przełyku; (często) kandydoza jamy ustnej i/lub ustno-gardłowej. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zaburzenia snu, niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (niezbyt często) suche oko. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) kaszel, suchość w gardle, ból jamy ustno-gardłowej. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) choroba refluksowa przełyku, nudności, parestezje w obrębie jamy ustnej, niestrawność; (niezbyt często) ból brzucha, ból w górnej części brzucha, suchość w jamie ustnej, dysfagia, nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka, choroba wrzodowa żołądka, zespół pieczenia jamy ustnej, obrzęk warg. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, pokrzywka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) czucie obecności ciała obcego. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszenie stężenia kortyzolu we krwi. Podczas stosowania produktu leczniczego mogą również wystąpić poniższe działania niepożądane potwierdzone dla tej klasy terapeutycznej (kortykosteroidy, budezonid). Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) zwiększone ryzyko zakażeń. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie wzrostu u dzieci. Zaburzenia metabolizmu i odżywania: (nieznana) hipokaliemia, hiperglikemia. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) depresja, drażliwość, euforia, nadpobudliwość psychomotoryczna, agresja. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) guz rzekomy mózgu (w tym tarcza zastoinowa) u młodzieży. Zaburzenia oka: (nieznana) jaskra, zaćma (w tym zaćma podtorebkowa), niewyraźne widzenie, centralna retinopatia surowicza. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zwiększone ryzyko zakrzepicy, zapalenie naczyń (objaw odstawienia po leczeniu długotrwałym). Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) owrzodzenie dwunastnicy, zapalenie trzustki, zaparcie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka alergiczna, wybroczyny, wydłużone gojenie ran, kontaktowe zapalenie skóry, podbiegnięcia krwawe. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) ból mięśni i stawów, osłabienie i drżenie mięśni, osteoporoza, martwica kości. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) złe samopoczucie.

Przedawkowanie krótkoterminowe nie wymaga żadnego leczenia doraźnego. Nie istnieje żadna określona odtrutka. Następnie należy stosować leczenie objawowe i wspomagające.

Budezonid jest niehalogenowym glikokortykosteroidem, który wywiera swoje działanie przeciwzapalne głównie za pośrednictwem wiązania do receptora glikokortykosteroidowego. Podczas leczenia eozynofilowego zapalenia przełyku produktem leczniczym, budezonid hamuje pobudzane przez antygen wydzielanie wielu cząsteczek sygnałowych odpowiedzialnych za stan zapalny w nabłonku przełyku, takich jak limfopoetyna zrębu grasicy, interleukina-13 i eotaksyna-3, co prowadzi do znacznego zmniejszenia eozynofilowego nacieku zapalnego przełyku.

1 tabl. ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 0,5 mg lub 1 mg budezonidu.