Leczenie epizodów krwawienia i profilaktyka okołooperacyjna u pacjentów z wrodzoną hipo- lub afibrynogenemią ze skłonnością do krwawień. Jako leczenie uzupełniające do leczenia niekontrolowanego ciężkiego krwotoku u pacjentów z hipofibrynogenemią nabytą w przebiegu interwencji chirurgicznej.

Leczenie powinno zostać rozpoczęte pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeń krzepnięcia. Dawkowanie i czas trwania terapii zastępczej zależą od stopnia ciężkości zaburzenia, lokalizacji i intensywności krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta. Należy oznaczać stężenie (czynnościowe) fibrynogenu w celu wyliczenia indywidualnego dawkowania oraz ilości i częstości podawanych dawek u każdego pacjenta poprzez regularne pomiary stężenia fibrynogenu w osoczu i ciągłe monitorowanie stanu klinicznego pacjenta i innych stosowanych terapii zastępczych. W przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych konieczne jest dokładne monitorowanie terapii zastępczej przez oznaczanie parametrów krzepnięcia. Profilaktyka u pacjentów z wrodzonym niedoborem fibrynogenu lub afibrynogenemią i znaną skłonnością do krwawień. Aby zapobiec nadmiernemu krwawieniu podczas zabiegów chirurgicznych zaleca się podawanie profilaktyczne w celu zwiększenia stężenia fibrynogenu do 1 g/l i utrzymania go na tym poziomie do czasu osiągnięcia hemostazy i ponad 0,5 g/l do czasu zagojenia się ran(y). W przypadku zabiegu chirurgicznego lub leczenia epizodu krwawienia należy wyliczyć dawkę w następujący sposób: dawka (mg/kg mc) = [Stężenie docelowe (g/l) - stężenie oznaczone (g/l)] 0,018 (g/l na mg/kg mc.) Dalsze dawkowanie (dawki i częstość wstrzykiwań) powinno być dostosowane do stanu klinicznego pacjenta i wyników testów laboratoryjnych. Biologiczny okres półtrwania fibrynogenu wynosi 3-4 dni. W związku z tym, przy braku zużycia zwykle ponowne leczenie ludzkim fibrynogenem nie jest wymagane. Biorąc pod uwagę akumulację, do której dochodzi w przypadku ponownego podawania w celach profilaktycznych, dawkę i częstość należy ustalać w zależności od celów terapeutycznych określonych przez lekarza dla konkretnego pacjenta. Dzieci i młodzież. W przypadku zabiegu chirurgicznego lub leczenia epizodu krwawienia dawkę dla młodzieży należy wyliczyć na podstawie podanego powyżej wzoru dla dorosłych, natomiast dawkę dla dzieci w wieku <12 lat należy wyliczyć w następujący sposób: dawka (mg/kg mc) = [Stężenie docelowe (g/l) - stężenie oznaczone (g/l)] 0,014 (g/l na mg/kg mc.). Dalsze dawkowanie powinno być dostosowane do stanu klinicznego pacjenta i wyników testów laboratoryjnych. Osoby w podeszłym wieku. Badania kliniczne produktu leczniczego nie obejmowały pacjentów w wieku 65 lat i starszych w celu przedstawienia rozstrzygających dowodów, czy występowały u nich różnice w odpowiedzi na leczenie porównaniu do młodszych pacjentów. Leczenie krwawienia. Krwawienie u pacjentów z wrodzonym niedoborem fibrynogenu lub afibrynogenemią. Leczenie epizodów krwawienia należy prowadzić zgodnie z podanymi powyżej wzorami odpowiednio dla dorosłych/młodzieży i dzieci w celu osiągnięcia zalecanego docelowego stężenia fibrynogenu w osoczu wynoszącego 1 g/l. Stężenie to należy utrzymywać do czasu osiągnięcia hemostazy. Krwawienie u pacjentów z nabytym niedoborem fibrynogenu. Dorośli: zwykle początkowo podaje się 1-2 g, a kolejne wlewy w razie potrzeby. W przypadku ciężkiego krwotoku, np. podczas poważnego zabiegu chirurgicznego, wymagana może być większa ilość fibrynogenu (4-8 g). Dzieci i młodzież. Dawkowanie należy ustalić na podstawie mc. i wskazań klinicznych, ale zwykle wynosi 20-30 mg/kg.

Produkt leczniczy należy podawać powoli dożylnie przy zalecanej maksymalnej szybkości 5 ml/minutę u pacjentów z wrodzoną hipo- lub afibrynogenemią i przy zalecanej maksymalnej szybkości 10 ml na minutę u pacjentów z nabytym niedoborem fibrynogenu.

Nadwrażliwość na substancje aktywne lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i nr serii podawanego produktu. Przy podawaniu ludzkiego fibrynogenu pacjentom z wrodzonym lub nabytym niedoborem istnieje ryzyko wystąpienia zakrzepicy, zwłaszcza przy dużej dawce leku lub jego wielokrotnym podawaniu. Pacjenci otrzymujący ludzki fibrynogen powinni być dokładnie obserwowani w kierunku przedmiotowych i podmiotowych objawów zakrzepicy. W przypadku pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie, pacjentów z chorobą wątroby, pacjentów w okresie ok.- i pooperacyjnym, u noworodków oraz u pacjentów z ryzykiem zdarzeń zakrzepowo-zatorowych lub rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, należy rozważyć możliwe korzyści z leczenia ludzkim fibrynogenem wobec ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych. Należy postępować z ostrożnością i dokładnie monitorować stan pacjenta. Nabyta hipofibrynogenemia jest związana z niskim stężeniem wszystkich czynników krzepnięcia (nie tylko fibrynogenu) oraz inhibitorów w osoczu, należy zatem rozważyć leczenie produktami krwiopochodnymi zawierającymi czynniki krzepnięcia. Konieczne jest staranne monitorowanie układu krzepnięcia. W razie wystąpienia reakcji alergicznej lub typu anafilaktycznego, należy natychmiast przerwać wstrzyknięcie/infuzję. W razie wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego należy zastosować odpowiednie standardowe postępowanie lecznicze. Ten produkt leczniczy zawiera sód w ilości do 132 mg/but., co odpowiada 6,6% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia 2 g sodu przez dorosłych. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Standardowe środki ostrożności zapobiegające zakażeniom wynikającym ze stosowania produktów leczniczych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe poszczególnych donacji i całych pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz wprowadzenie skutecznych etapów procesu wytwarzania w celu inaktywacji/usunięcia wirusów. Mimo to, w przypadku podawania produktów leczniczych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych. Dotyczy to również nieznanych lub pojawiających się od niedawna wirusów i innych patogenów. Podejmowane środki ostrożności są uważane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV, jak również wirusa bezotoczkowego HAV. Podejmowane środki ostrożności mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może być poważne w przypadku kobiet w ciąży (zakażenie płodu) oraz osób z upośledzeniem odporności lub nasiloną erytropoezą (np. anemia hemolityczna). W przypadku pacjentów przyjmujących regularnie/wielokrotnie produkty pochodzące z ludzkiego osocza należy rozważyć odpowiednie szczepienia (przeciwko WZW typu A i B). W przypadku terapii zastępczej czynnikami krzepnięcia przy występowaniu innych wrodzonych niedoborów obserwowano reakcje ze strony przeciwciał, jednakże aktualnie nie ma danych dotyczących koncentratu fibrynogenu. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie ma znanych interakcji produktów zawierających ludzki fibrynogen z innymi produktami leczniczymi.

W kontrolowanych badaniach klinicznych nie określono bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania produktów zawierających fibrynogen w leczeniu powikłań położniczych sugeruje, że nie należy oczekiwać działań szkodliwych dla przebiegu ciąży ani dla płodu czy noworodka. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących wpływu produktu leczniczego na reprodukcję. Ponieważ substancja czynna jest pochodzenia ludzkiego, jest katabolizowana w takich sam sposób, jak własne białko pacjenta. Nie oczekuje się, aby takie fizjologiczne składniki krwi ludzkiej wywierały niekorzystny wpływ na reprodukcję ani na płód. Należy ocenić korzyści ze stosowania produktu leczniczego podczas ciąży, biorąc pod uwagę to, że dostępne są dane kliniczne dotyczące stosowania koncentratów fibrynogenu, brakuje jednak danych pochodzących z kontrolowanych badań klinicznych. Nie wiadomo, czy produkt leczniczy przenika do mleka ludzkiego. Jednak ze względu na właściwości substancji nie przewiduje się, by miała ona wpływ na karmione piersią noworodki/niemowlęta. Z tego względu należy podjąć decyzję, czy stosowanie produktu leczniczego jest wskazane podczas karmienia piersią, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikające z leczenia. Nie ma dostępnych danych dotyczących wpływu na płodność.

Nie ma wyczerpujących danych dotyczących częstości występowania działań niepożądanych w badaniach klinicznych tego produktu. W badaniach klinicznych zgłoszono występowanie następujących działań niepożądanych: gorączka, wysypka polekowa, zapalenie żył i zakrzepica. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje alergiczne i typu anafilaktycznego, reakcje skórne. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (w tym zawał mięśnia sercowego i zatorowość płucna), zakrzepowe zapalenie żył. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) Wzrost temperatury ciała (gorączka). Częstość jest nieznana, ponieważ nie można było jej obliczyć na podstawie dostępnych danych. Podczas badań klinicznych wystąpiły pojedyncze przypadki niewielkiej gorączki i reakcji skórnych. Reakcje alergiczne i reakcje typu anafilaktycznego, zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (w tym zawał mięśnia sercowego i zatorowość płucna) oraz zakrzepowe zapalenie żył to działania niepożądane wynikające ze stosowania tej grupy leków. Dzieci i młodzież. Do analizy bezpieczeństwa stosowania w przypadku wrodzonego niedoboru fibrynogenu włączono dwadzieścioro sześcioro pacjentów w wieku od 1 do <18 lat, w tym 12 nastolatków w wieku od 12 do <18 lat, 8 dzieci w wieku od 6 do <12 lat i 6 dzieci w wieku od 1 do <6 lat. Nie stwierdzono różnic w zakresie ogólnego profilu bezpieczeństwa pomiędzy dorosłymi, młodzieżą i dziećmi. Nie ma danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci z nabytym niedoborem fibrynogenu.

Wskazane jest regularne monitorowanie stężenia fibrynogenu w osoczu podczas leczenia, aby uniknąć przedawkowania. W przypadku przedawkowania zwiększone jest ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych.

Fibrynogen ludzki (czynnik krzepnięcia I), w obecności trombiny, aktywowanego czynnika krzepnięcia XIII (FXIIIa) oraz jonów wapnia jest przekształcany w stabilny i elastyczny, trójwymiarowy hemostatyczny skrzep fibryny. Podanie fibrynogenu ludzkiego zapewnia wzrost stężenia fibrynogenu w osoczu i może czasowo ograniczać upośledzenie krzepnięcia u pacjentów z niedoborem fibrynogenu.

1 but produktu zawiera 1 g fibrynogenu ludzkiego. Po rekonstytucji w 50 ml wody do wstrzykiwań produkt zawiera w przybliżeniu 20 mg/ml fibrynogenu ludzkiego. Zawartość białka krzepliwego oznaczana jest zgodnie z monografią ludzkiego fibrynogenu podaną w Farmakopei Europejskiej. Wyprodukowany z ludzkiego osocza pochodzącego od dawców.