Produkt jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży oraz dorosłych jako enzymatyczna terapia zastępcza w leczeniu objawów niedoboru kwaśnej sfingomielinazy (ang. ASMD) typu A/B lub B, niezwiązanych z ośrodkowym układem nerwowym (OUN).

Leczenie produktem powinno być prowadzone pod nadzorem fachowego personelu medycznego mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z ASMD lub innymi dziedzicznymi zaburzeniami metabolizmu. Infuzja produktu powinna być podana przez fachowy personel medyczny, z dostępem do odpowiedniego wsparcia medycznego, w przypadku wystąpienia potencjalnych ciężkich reakcji, takich jak ciężkie ogólnoustrojowe reakcje nadwrażliwości. Nagromadzona sfingomielina (ang. SM) jest szybko metabolizowana pod wpływem olipudazy α, wytwarzając produkty rozpadu o dzialaniu prozapalnym, które mogą wywoływać reakcje związane z infuzją i/lub przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych. Leczenie produktem należy zawsze rozpocząć w schemacie zwiększania dawki, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia reakcji związanych z inf., w tym reakcji ostrej fazy i zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych. Należy przestrzegać wszystkich instrukcji dotyczących dawkowania i sposobu podawania oraz przygotowania i postępowania z produktem leczniczym, aby uniknąć ryzyka przedawkowania. Należy pamiętać, że zwiększenie dawki u dzieci i młodzieży różni się od zwiększenia dawki u dorosłych. Oprócz schematu zwiększania dawki, każda dawka musi być podawana z szybkością inf. rozłożoną w czasie. Infuzję domową u pacjentów należy rozważyć dopiero po etapie zwiększania dawki. Dawkę produktu ustala się na podstawie rzeczywistej mc. u pacjenta ze wskaźnikiem mc. (ang. BMI) ≤30 lub optymalnej mc. u pacjenta z BMI >30. Dorośli. Etap zwiększania dawki. Zalecana dawka początkowa produktu wynosi 0,1 mg/kg mc. dla dorosłych, a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze schematem zwiększania dawki: pierwsza dawka (dzień 1/tydz. 0): 0,1 mg/kg mc.; druga dawka (tydz. 2): 0,3 mg/kg mc.; trzecia dawka (tydz. 4): 0,3 mg/kg mc.; czwarta dawka (tydz. 6): 0,6 mg/kg mc.; piąta dawka (tydz. 8): 0,6 mg/kg mc.; szósta dawka (tydz. 10): 1 mg/kg mc.; siódma dawka (tydz. 12): 2 mg/kg mc.; ósma dawka (tydz. 14): 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca). Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Etap leczenia podtrzymującego. Zalecana dawka podtrzymująca produktu wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg. Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Dzieci i młodzież. Etap zwiększania dawki. Zalecana dawka początkowa produktu dla dzieci i młodzieży wynosi 0,03 mg/kg mc., a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze schematem zwiększania dawki: pierwsza dawka (dzień 1/tydz. 0): 0,03 mg/kg mc.; druga dawka (tydz. 2): 0,1 mg/kg mc.; trzecia dawka (tydz. 4): 0,3 mg/kg mc.; czwarta dawka (tydz. 6): 0,3 mg/kg mc.; piąta dawka (tydz. 8): 0,6 mg/kg mc.; szósta dawka (tydz. 10): 0,6 mg/kg mc.; siódma dawka (tydz. 12): 1 mg/kg mc.; ósma dawka (tydz. 14): 2 mg/kg mc.; dziewiąta dawka (tydz. 16): 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca). Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Etap leczenia podtrzymującego. Zalecana dawka podtrzymująca produktu wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg. Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Pacjenci z BMI >30. U dorosłych oraz dzieci i młodzieży ze wskaźnikiem mc. (BMI) >30, mc. stosowana w celu obliczenia dawki produktu jest szacowana na podstawie następującej metody (dla etapu zwiększania dawki i leczenia podtrzymującego). Mc. (kg) stosowana do obliczenia dawki = 30 × (wzrost w m)². Przykład: dla pacjenta z: BMI - 38, mc. - 110 kg, wzrost - 1,7 m. Dawka, którą należy podać zostanie obliczona na podstawie mc. 30 × 1,72 = 86,7 kg. Pominięte dawki. Dawkę uważa się za pominiętą, jeśli nie zostanie podana w ciągu 3 dni od zaplanowanej daty. W przypadku pominięcia dawki produktu należy podać następną dawkę w sposób opisany niżej, tak szybko, jak to możliwe. Następne podania leku powinny być zaplanowane co 2 tyg. od daty ostatniego podania. Podczas etapu zwiększania dawki. W przypadku pominięcia 1 inf.: należy podać ostatnią tolerowaną dawkę przed wznowieniem zwiększania dawki, zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W przypadku pominięcia 2 kolejnych inf.: należy podać 1 dawkę mniejszą niż ostatnia tolerowana dawka (stosując minimalną dawkę 0,3 mg/kg mc.) przed wznowieniem zwiększania dawki. W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych inf.: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc. W kolejnej zaplanowanej inf. po pominięciu dawki, jeśli podana dawka wynosiła 0,3 lub 0,6 mg/kg mc., dawkę tę należy podać 2-krotnie. Podczas leczenia podtrzymującego. W przypadku pominięcia 1 inf. podtrzymującej: należy podać dawkę podtrzymującą i odpowiednio dostosować schemat leczenia. W przypadku pominięcia 2 kolejnych inf. podtrzymujących: należy podać 1 dawkę mniejszą niż dawka podtrzymująca (tj. 2 mg/kg mc.). W przypadku kolejnych inf. należy podawać dawkę podtrzymującą (3 mg/kg mc.) co 2 tyg. W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych inf. podtrzymujących: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc. Kontrolowanie aktywności aminotransferaz. Aktywność aminotransferaz (AspAT/AlAT]) należy określić przed rozpoczęciem leczenia i kontrolować podczas wszystkich etapów zwiększania dawki. Jeśli przed inf. aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza (GGN), można dostosować dawkę produktu (poprzez ponowne podanie poprzedniej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie w zależności od stopnia podwyższenia aktywności transaminaz. Jeśli pacjent wymaga dostosowania dawki lub przerwania leczenia, ponowne rozpoczęcie leczenia powinno odbywać się zgodnie ze schematem zwiększania dawki u dorosłych oraz dzieci i młodzieży oraz w zaleceniach w przypadku pominięcia dawek. Osoby w podeszłym wieku. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów powyżej 65 lat. Zaburzenia czynności wątroby. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Podczas inf. należy kontrolować objawy przedmiotowe i podmiotowe reakcji związanych z inf. (ang. IARs), takie jak: ból głowy, pokrzywka, gorączka, nudności i wymioty oraz inne objawy nadwrażliwości. W zależności od nasilenia objawów, infuzję można spowolnić, zatrzymać lub przerwać i w razie koniecznosci rozpocząć odpowiednie leczenie. W przypadku ciężkiej nadwrażliwości i/lub reakcji anafilaktycznej leczenie produktem należy natychmiast przerwać. Pod koniec inf. (po opróżnieniu strzykawki lub worka inf.) zestaw infuzyjny należy przepłukać 9 mg/ml (0,9%) roztw. chlorku sodu do wstrzykiwań, stosując tę samą szybkość inf. jak w przypadku ostatniego etapu inf. Infuzję domową prowadzoną pod nadzorem fachowego personelu medycznego, można rozważyć w przypadku pacjentów, którzy przyjmują dawkę podtrzymującą i dobrze tolerują inf. Decyzję o przejściu pacjenta na inf. domową należy podjąć po ocenie i zaleceniach lekarza prowadzącego. Odpowiednie wsparcie medyczne, w tym personel przeszkolony w zakresie środków stosowanych w stanach zagrożenia, powinno być łatwo dostępne podczas podawania produktu. W przypadku wystąpienia rekacji anafilaktycznych lub innych ostrych reakcji należy natychmiast przerwać inf. produktu, rozpocząć odpowiednie leczenie i zgłosić się po pomoc do lekarza. Jeżeli wystąpią ciężkie reakcje nadwrażliwości, kolejne inf. należy wykonać w warunkach, w których dostępne są środki resuscytacyjne. Dawka i szybkość inf. w warunkach domowych powinny pozostać stałe i nie należy ich zmieniać bez nadzoru lekarza prowadzącego. W przypadku pominięcia dawek lub opóźnienia w podaniu inf. należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na olipudazę α lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Nie wydaje się, aby produkt przechodził przez barierę krew-mózg lub modulował objawy choroby w OUN. IARs wystąpiły u ok. 58% pacjentów leczonych produktem w badaniach klinicznych. Reakcje te obejmowały reakcje nadwrażliwości i reakcje ostrej fazy. Najczęstszymi reakcjami związanymi z inf. były: ból głowy, pokrzywka, gorączka, nudności i wymioty. IARs występowały zwykle w czasie infuzji oraz do 24 h po jej zakończeniu. Ciężkie działania niepożądane, w tym śmierć, wystąpiły po przedawkowaniu podczas etapu zwiększania dawki. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne. W badaniach klinicznych reakcje nadwrażliwości wystąpiły u 7 (17,5%) dorosłych oraz u 9 (45%) pacjentów z grupy dzieci i młodzieży, w tym u jednego dziecka wystąpiła reakcja anafilaktyczna. Pacjentów należy dokładnie obserwować podczas inf. i przez odpowiedni czas po jej zakończeniu, w oparciu o ocenę kliniczną. Pacjentów należy poinformować o potencjalnych objawach nadwrażliwości/reakcji anafilaktycznych i poinstruować, aby w przypadku pojawienia się tych objawów natychmiast zgłosili się do lekarza. Postępowanie z reakcjami związanymi z infuzją zależy od nasilenia objawów podmiotowych i przedmiotowych i może obejmować tymczasowe przerwanie inf. produktu, zmniejszenie szybkości inf. i/lub odpowiednie leczenie. Jeżeli wystąpi ciężka nadwrażliwość lub reakcja anafilaktyczna, należy natychmiast przerwać inf. produktu i rozpocząć odpowiednie leczenie. W badaniu klinicznym u pacjenta, u którego wystąpiła reakcja anafilaktyczna, zastosowano odpowiedni schemat odczulania, który umożliwił mu ponowne długoterminowe leczenie produktem w zalecanej dawce podtrzymującej. Lekarz prowadzący powinien ocenić ryzyko i korzyści związane z ponownym podaniem produktu po wystąpieniu reakcji anafilaktycznej lub ciężkiej reakcji nadwrażliwości. Jeżeli rozważa się ponowne podanie produktu po wystąpieniu reakcji anafilaktycznej, lekarz prowadzący powinien skontaktować się z lokalnym przedstawicielem Sanofi w celu uzyskania porady dotyczącej ponownego podania leku. W przypadku takich pacjentów, należy zachować szczególną ostrożność, zapewniając odpowiednie środki resuscytacyjne, podczas ponownego podania produktu. Jeżeli wystąpią łagodne lub umiarkowane reakcje związane z inf. (IARs) to szybkość inf. można zmniejszyć lub tymczasowo zatrzymać, czas trwania każdego etapu inf. można wydłużyć, a dawkę produktu zmniejszyć. W przypadku, gdy pacjent wymaga zmniejszenia dawki, ponowne zwiększenie dawki leku powinno nastąpić zgodnie ze schematem zwiększania dawki, odpowiednio dla dorosłych oraz dzieci i młodzieży. Przed rozpoczęciem leczenia, u pacjentów można zastosować leki przeciwhistaminowe, przeciwgorączkowe i glikokortykosteroidy, aby zapobiec wystąpieniu reakcji alergicznych lub zmniejszyć ich nasilenie. Podczas badań klinicznych u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży zgłaszano przypadki występowania przeciwciał przeciwlekowych (ang. ADA) pojawiających się w trakcie leczenia. Reakcje związane z inf. i reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić niezależnie od rozwoju ADA. Większość IARs i reakcji nadwrażliwości miało charakter łagodny lub umiarkowany i były leczone zgodnie ze standardowymi praktykami klinicznymi. U pacjentów, u których wystąpiła ciężka reakcja nadwrażliwości na olipudazę α, można rozważyć badanie stężenia IgE ADA. W badaniach klinicznych nie zgłoszono utraty skuteczności, jednakże badanie stężenia przeciwciał IgG ADA można rozważyć w przypadku utraty odpowiedzi na leczenie. W badaniach klinicznych na etapie zwiększania dawki produktu zgłaszano przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) w ciągu 24-48 h po inf. W czasie następnej planowanej infuzji, zwiększona aktywność aminotransferaz powracała do poziomów obserwowanych przed inf. produktu. Aktywność aminotransferaz (AlAT i AspAT) należy oznaczyć w ciągu m-ca przed rozpoczęciem leczenia produktem. Podczas zwiększania dawki lub po wznowieniu leczenia po pominięciu dawek należy oznaczyć aktywność aminotransferaz w ciągu 72 h przed kolejną zaplanowaną inf. produktu. Jeżeli podczas zwiększania dawki aktywność wyjściowa aminotransferaz lub aktywność aminotransferaz przed inf. jest >2-krotnie większy od GGN, należy dodatkowo oznaczyć aktywność aminotransferaz w ciągu 72 h po zakończeniu inf. Jeżeli przed inf. aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza GGN, można dostosować dawkę produktu (poprzez ponowne podanie tej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie, w zależności od stopnia zwiększenia aktywności aminotransferaz. Po osiągnięciu zalecanej dawki można, w ramach rutynowego postępowania klinicznego w ASMD, wykonywać badanie aktywność aminotransferaz. Produkt leczniczy zawiera 0,60 mg sodu/fiol. 4 mg lub 3,02 mg sodu/fiol. 20 mg, co odpowiada odpowiednio 0,03 i 0,15% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych lub nastolatków i odpowiednio ≤0,08% i ≤0,38% maks. dopuszczalnej dobowej dawki sodu u dzieci <16 lat.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z innymi lekami. Ponieważ olipudaza α jest rekombinowanym białkiem ludzkim, nie wydaje się, aby wchodziła w interakcje z innymi produktami leczniczymi, katalizowanymi przez enzymy cytochromu P450.

Kobietom w wieku rozrodczym zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia oraz przez 14 dni po przyjęciu ostatniej dawki w przypadku przerwania stosowania produktu. Brak danych dotyczących stosowania olipudazy α u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się stosowania produktu w czasie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji, chyba że korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko, w tym ryzyko dla płodu. Nie wiadomo, czy olipudaza α przenika do mleka kobiecego. Olipudazę α wykryto w mleku myszy w okresie laktacji. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią lub czy przerwać leczenie produktem biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu olipudazy α na płodność mężczyzn i kobiet. Dane dotyczące zwierząt nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Do ciężkich działań niepożądanych zgłaszanych u pacjentów leczonych produktem należały: wystąpienie skurczów dodatkowych w związku z kardiomiopatią w wywiadzie u 1 (2,5%) dorosłego pacjenta oraz reakcja anafilaktyczna, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość i wzrost aktywności AlAT, każde u 1 (5%) pacjenta z grupy dzieci i młodzieży. Częstość występowania ciężkich IARs związanych z nadwrażliwością była większa u dzieci i młodzieży niż u dorosłych. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy (31,7%), gorączka (25%), pokrzywka (21,7%), nudności (20%), wymioty (16,7%), ból brzucha (15%), ból mięśni (11,7%), świąd (10%) i podwyższone stężenie białka C-reaktywnego (10%). Zbiorcza analiza bezpieczeństwa z 4 badań klinicznych (badanie tolerancji u pacjentów dorosłych, ASCEND, ASCEND-Peds oraz przedłużone badanie u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży) obejmowała łącznie 60 pacjentów (40 dorosłych i 20 pacjentów z grupy dzieci i młodzieży) leczonych produktem w dawkach do 3 mg/kg mc. podawanych co 2 tyg. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcja anafilaktyczna i nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy. Zaburzenia oka: (często) przekrwienie oka, dyskomfort w oku, świąd oka. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca, tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, nagłe zaczerwienienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) obrzęk gardła, opuchnięcie gardła, ucisk w gardle, świszczący oddech, podrażnienie krtani, duszność, podrażnienie gardła. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, ból brzucha, wymioty; (często) biegunka, ból w nadbrzuszu, dyskomfort w jamie brzusznej, ból żołądkowo-jelitowy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) ból wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) pokrzywka, świąd; (często) obrzęk naczynioruchowy, rumień trwały, wysypka, wysypka grudkowa, wysypka plamista, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka rumieniowa, wysypka ze świądem, wysypka odropodobna, grudki, plamki, rumień. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból mięśni; (często) ból kości, ból stawów, ból pleców. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka; (często) ból, dreszcze, ból w miejscu podania, reakcja w miejscu podania, świąd w miejscu podania, obrzęk w miejscu podania, zmęczenie, astenia. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone stężenie białka C-reaktywnego; (często) wzrost aktywności ApsAT/AlAT, wzrost stężenia ferrytyny w surowicy krwi, obecność nieprawidłowego białka C-reaktywnego, wzrost temperatury ciała. IARs zgłoszono u 55% dorosłych i u 65% pacjentów z grupy dzieci i młodzieży. Najczęściej zgłaszanymi objawami IAR u dorosłych pacjentów były: ból głowy (22,5%), nudności (15%), pokrzywka (12,5%), ból stawów (10%), ból mięśni (10%), gorączka (10%), świąd (7,5%), wymioty (7,5%) i ból brzucha (7,5%). Najczęściej zgłaszanymi objawami IAR u dzieci i młodzieży były: gorączka (40%), pokrzywka (35%), wymioty (30%), ból głowy (20%), nudności (20%) i wysypka (15%). IARs występowały zwykle w czasie inf. oraz do 24 h po jej zakończeniu. W badaniach klinicznych IARs związane z nadwrażliwością, w tym rekacje anafilaktyczne, wystapiły u 26,7% pacjentów, u 17,5% dorosłych oraz u 45% dzieci i młodzieży. Najczęściej zgłaszanymi objawami IARs związanymi z nadwrażliwością były: pokrzywka (20%), świąd (6,7%), rumień (6,7%) i wysypka (5%). U jednego pacjenta należącego do grupy dzieci i młodzieży w badaniach klinicznych wystąpiła ciężka rekacja anafilaktyczna. Ponadto, niezależnie od programu badań klinicznych, u 16-miesięcznego pacjenta z ASMD typu A leczonego produktem wystąpiły 2 reakcje anafilaktyczne. U obu pacjetów wykryto przeciwciała IgE przeciw olipudazie α. U 2 dorosłych i u 3 pacjentów z grupy dzieci i młodzieży, objawy IAR były związane ze zmianami parametrów laboratoryjnych (np. białka C-reaktywnego, stężenia ferrytyny) wskazujących na reakcję ostrej fazy. W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów leczonych produktem na etapie zwiększania dawki wystapiło przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) w ciągu 24-48 h po inf. Przed następną zaplanowaną infuzją zwiększenia te powracały na ogół do aktywności aminotransferaz sprzed inf. Ogółem, po 52 tyg. leczenia produktem, średnia wartość AlAT spadła o 45,9%, a średnia wartość AspAT spadła o 40,2% w stosunku do wartości wyjściowej. Wśród dorosłych pacjentów aktywność AlAT była w normalnym zakresie u wszystkich 16 pacjentów z podwyższoną wartością wyjściową AlAT, a aktywność AspAT była w normalnym zakresie u 10 z 12 pacjentów z podwyższoną wartością wyjściową AspAT. Ogółem, 16 z 40 (40%) dorosłych pacjentów i 13 z 20 (65%) pacjentów z grupy dzieci i młodzieży leczonych produktem wytworzyło przeciwciała przeciwlekowe (ADA) powstające podczas leczenia. Mediana czasu do serokonwersji od 1-szej inf. produktu wynosiła ok. 33 tyg. u dorosłych i 10 tyg. u dzieci i młodzieży. Większość pacjentów ADA-dodatnich (11 z 16 dorosłych i 8 z 13 pacjentów z grupy dzieci i młodzieży) miała niską odpowiedź ADA (≤400) lub powróciła do wartości ADA-ujemnych. Czterech z 16 dorosłych pacjentów ADA-dodatnich i 5 z 13 pacjentów ADA-dodatnich z grupy dzieci i młodzieży miało przeciwciała neutralizujące (ang. NAb), które hamowały aktywność olipudazy α. Sześciu pacjentów wytworzyło NAb w jednym momencie i 3 pacjentów miało przerywaną odpowiedź. Jeden pacjent z grupy dzieci i młodzieży otrzymał leczenie wspomagające odpowiedź ADA. U jednego pacjenta z grupy dzieci i młodzieży wystąpiła reakcja anafilaktyczna i wytworzył przeciwciała IgE ADA i IgG ADA o mianie maks. 1600. Nie stwierdzono wpływu ADA na farmakokinetykę i skuteczność produktu u dorosłych oraz dzieci i młodzieży. Odsetek pacjentów, u których wystąpiły reakcje związane z infuzją wynikające z leczenia (w tym reakcje nadwrażliwości) był wyższy u pacjentów, u których wytworzyły się przeciwciała ADA wynikające z leczenia, w porównaniu z tymi, u których przeciwciała się nie wytworzyły (75,9% wobec 41,9%). Profil bezpieczeństwa produktu u pacjentów z grupy dzieci i młodzieży oraz pacjentów dorosłych był podobny, z wyjątkiem większej częstości występowania IARs związanych z nadwrażliwością u dzieci i młodzieży, w porównaniu z dorosłymi. Ogółem, schemat zdarzeń niepożądanych obserwowanych u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży stosujących leczenie przez dłuższy czas był zgodny ze schematem obserwowanym podczas pierwszego roku leczenia.

Podczas zwiększania dawki u dzieci i młodzieży zgłaszano przypadki przedawkowania produktu. U niektórych z tych pacjentów w ciągu 24 h od rozpoczęcia leczenia wystąpiły ciężkie działania niepożądane, w tym śmierć. Główne wyniki badań klinicznych obejmowały niewydolność oddechową, niedociśnienie tętnicze, znaczne podwyższenie wyników w testach czynności wątroby i krwawienie z przewodu pokarmowego. Nie jest znane swoiste antidotum na przedawkowanie produktu. W przypadku przedawkowania należy natychmiast przerwać infuzję, a pacjent powinien być ściśle obserwowany w warunkach szpitalnych pod kątem wystąpienia IARs, w tym reakcji ostrej fazy.

Olipudaza α jest rekombinowaną ludzką kwaśną sfingomielinazą, która zmniejsza nagromadzenie sfingomieliny (SM) w narządach u pacjentów z niedoborem kwaśnej sfingomielinazy (ASMD). Skuteczność produktu oceniono w 3 badaniach klinicznych (badanie ASCEND z udziałem dorosłych pacjentów, badanie ASCEND-Peds z udziałem dzieci i młodzieży oraz przedłużone badanie z udziałem dorosłych oraz dzieci i młodzieży) obejmujących łącznie 61 pacjentów z ASMD.

1 fiol. zawiera 4 mg lub 20 mg olipudazy α. Olipudaza α jest rekombinowaną ludzką kwaśną sfingomielinazą wytwarzaną metodą rekombinacji DNA w linii komórkowej jajnika chomika chińskiego (CHO).