Leczenie węgorczycy przewodu pokarmowego (anguilluloza). Leczenie podejrzewanej lub potwierdzonej mikrofilaremii u pacjentów z filariozą limfatyczną spowodowaną nitkowcem ludzkim (Wuchereria bancrofti). Leczenie świerzbu wywoływanego przez świerzbowca ludzkiego. Leczenie jest uzasadnione, gdy rozpoznanie świerzbu zostało potwierdzone klinicznie i/lub badaniem parazytologicznym. Leczenie świądu jest nieuzasadnione, jeśli nie potwierdzono jego przyczyny. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne. Oficjalne wytyczne zazwyczaj obejmują wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i organów zdrowia publicznego.

Leczenie węgorczycy przewodu pokarmowego. Zalecana dawka to 200 µg iwermektyny na kg mc., podawana jednorazowo, doustnie. Jako wskazówka, dawka, określona na podstawie mc. pacjenta, wynosi: mc. 15-24 kg: dawka 1 tabl. 3 mg; mc. 25-35 kg: dawka 2 tabl. 3 mg; mc. 36-50 kg: dawka 3 tabl. 3 mg; mc. 51-65 kg: dawka 4 tabl. 3 mg; mc. 66-79 kg: dawka 5 tabl. 3 mg; mc. ≥80 kg; dawka 6 tabl. 3 mg. Leczenie mikrofilaremii, spowodowanej nitkowcem ludzkim (Wuchereria bancrofti). Zalecana dawka w ramach programów masowego leczenia mikrofilaremii spowodowanej przez Wuchereria bancrofti wynosi około 150-200 µg/kg mc., podawana jednorazowo, doustnie, co 6 m-cy. Na terenach endemicznych, gdzie leczenie można podawać tylko raz na 12 m-cy, zalecana dawka, zapewniająca utrzymanie wystarczającego zahamowania rozwoju mikrofilarii u leczonych pacjentów, wynosi 300-400 µg iwermektyny/kg mc. Jako wskazówka, dawka, określona na podstawie mc. pacjenta, wynosi: mc. 15-25 kg: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 1 tabl. 3 mg; dawka podawana jednorazowo co 12 m-cy - 2 tabl. 3 mg. Mc. 26-44 kg: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 2 tabl 3 mg; dawka podawana jednorazowo co 12 m-cy - 4 tabl. 3 mg. Mc. 45-64 kg: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 3 tabl. 3mg; dawka podawana jednorazowo co 12 m-cy - 6 tabl. 3 mg. Mc. 65-84 kg: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 4 tabl. 3 mg, dawka podawana jednorazowo co 12 m-cy - 8 tabl. 3 mg. Alternatywnie, jeśli nie jest możliwe ustalenie mc. pacjenta, dawkę iwermektyny do podawania w programach masowego leczenia można określić w oparciu o wzrost pacjenta w następujący sposób: wzrost 90-119 cm: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 1 tabl. 3 mg; dawka podawana jednorazowo co 12 m-cy - 2 tabl. 3 mg. Wzrost 120-140 cm: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 2 tabl. 3 mg; dawka podawana jednorazowo co 12 m-cy - 4 tabl. 3 mg. Wzrost 141-158 cm: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 3 tabl. 3 mg; dawka podawana jenorazowo co 12 m-cy - 6 tabl. 3 mg. Wzrost >158 cm: dawka podawana jednorazowo co 6 m-cy - 4 tabl. 3 mg; dawka poawana jednorazowo co 12 m-cy - 8 tabl. 3 mg. Leczenie świerzbu skórnego u ludzi. Zalecana dawka wynosi 200 µg iwermektyny/kg mc., podawana jednorazowo, doustnie. Świerzb zwyczajny: wyzdrowienie można uznać za definitywne wyłącznie po upływie 4 tyg. od podania leczenia. Przetrwały świąd lub zmiany skórne nie uzasadniają podania drugiej dawki przed upływem tego czasu. Podanie drugiej dawki po upływie 2 tyg. od wstępnej dawki można rozważyć tylko w następujących przypadkach: a) jeśli pojawią się swoiste, nowe zmiany, b) jeśli w tym czasie wynik badania parazytologicznego jest dodatni. Świerzb o znacznym nasileniu, ze zmianami w postaci skorupy na skórze: w takich ciężkich, postaciach zakażenia, w celu uzyskania wyleczenia może być konieczne podanie drugiej dawki iwermektyny pomiędzy 8. a 15. dniem i/lub zastosowanie leczenia miejscowego. Uwaga dla pacjentów chorujących na świerzb. Osoby pozostające w kontakcie z chorym, zwłaszcza członkowie rodziny i partnerzy, powinni być poddani badaniu lekarskiemu tak szybko jak to możliwe i jeśli to konieczne otrzymać właściwe leczenie przeciwko świerzbowi. Należy wdrożyć odpowiednie postępowanie higieniczne w celu zapobiegania nawrotowi zakażenia (np. utrzymywać paznokcie rąk krótkie i czyste) i postępować zgodnie z oficjalnymi zaleceniami dotyczącymi prania ubrań i bielizny pościelowej. Dzieci i młodzież. Dla wszystkich wskazań, nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży o mc. mniejszej niż 15 kg. Osoby w podeszłym wieku. Badania kliniczne z iwermektyną nie obejmowały wystarczającej liczby osób w wieku 65 lat i starszych, co nie pozwala określić, czy te osoby odpowiadają w inny sposób niż młodsi pacjenci. W innych doświadczeniach klinicznych nie stwierdzono różnic w odpowiedzi na leczenie pomiędzy osobami w podeszłym wieku i młodszymi pacjentami. Na ogół, leczenie osób w podeszłym wieku wymaga ostrożności, z uwagi na większą częstość występowania zmniejszonej czynności wątroby, nerek lub czynności serca, chorób współistniejących oraz przyjmowanie innych leków.

U dzieci w wieku poniżej 6 lat tabl. należy pokruszyć przed połknięciem. Leczenie polega na przyjęciu pojedynczej dawki doustnej, popijanej wodą na pusty żołądek. Dawkę produktu leczniczego można zażywać o dowolnej porze dnia, ale nie należy spożywać żadnych posiłków na 2 h przed lub po przyjęciu produktu leczniczego, ponieważ nie wiadomo, jak pokarm wpływa na jego wchłanianie.

1 tabl. zawiera 3 mg iwermektyny.