Ostre stany skurczowe przewodu pokarmowego: skurcze przełyku, wpustu i odźwiernika, zaparcie kurczowe, nadruchliwa dyskineza żółciowa. Zapalenie żołądka i dwunastnicy oraz wrzód żołądka i dwunastnicy. Kolka żółciowa. Ostre stany skurczowe dróg moczowych, zwłaszcza w przebiegu kamicy nerkowej, kolka nerkowa, bolesne parcie na pęcherz moczowy. Pomocniczo w diagnostyce radiologicznej przewodu pokarmowego i dróg moczowych oraz po zabiegach operacyjnych. W położnictwie i ginekologii: skurcze kanału porodowego podczas porodu, połogowe zapalenie macicy, usuwanie łożyska, miesiączkowanie bolesne kurczowe, wspomagająco podczas aborcji (w początkowym etapie).

Lekarz prowadzący określa dobową dawkę leku w zależności od nasilenia objawów klinicznych oraz od towarzyszących schorzeń, jeśli takie występują. Dorośli: 1 amp. (20 mg) domięśniowo lub dożylnie, w razie konieczności co 30 minut można podawać kolejne dawki. Wstrzyk. dożylne powinno być wykonane „powoli” (może dojść do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, a nawet wstrząsu spowodowanego podaniem butylobromku hioscyny). Maks. dawka dobowa wynosi 100 mg. Produkt leczniczy można stosować w postaci dożylnego wlewu kroplowego. Dzieci powyżej 6 lat: podawać domięśniowo lub dożylnie w dawce 5-10 mg, 2-4x/dobę.

Produkt leczniczy należy podawać domięśniowo lub powoli dożylnie, a także jako dożylny wlew kroplowy. Podanie domięśniowe u dzieci powyżej 6 rż., należy przeprowadzać powoli, przez co najmniej 1 minutę.

Nadwrażliwość na butylobromek hioscyny, atropinę lub którykolwiek składnik leku. Nie należy pozajelitowo podawać leku pacjentom z jaskrą, przerostem gruczołu krokowego z zatrzymaniem moczu, przewężeniem w obrębie przewodu pokarmowego, tachykardią, dławicą piersiową, niewydolnością serca i rozszerzeniem okrężnicy. Nie zaleca się podawania leku przez 24 h przed badaniem wydzielania kwasu żołądkowego.

Butylobromek hioscyny może powodować zatrzymanie moczu lub pogorszenie stanu klinicznego, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku z następującymi schorzeniami: przerost gruczołu krokowego bez niedrożności, uropatia z niedrożności dróg moczowych, jak niedrożność szyi pęcherza spowodowana przerostem gruczołu krokowego. W takim przypadku należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku. Wskazana jest ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów cierpiących na niedrożność mechaniczną przewodu pokarmowego różnego pochodzenia, zwężenie odźwiernika, rozszerzenie okrężnicy, bowiem podawanie leku może prowadzić do zastoju treści żolądkowo-jelitowej, wzdęć i zatrucia, co w konsekwencji prowadzi do zaostrzenia przebiegu wspomnianych schorzeń. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u osób z chorobami serca, zwłaszcza arytmią serca (tachykardią, tachyarytmia). Leku nie należy podawać pacjentom chorym na jaskrę z zamkniętym kątem przesączania oraz chorym z wysoką gorączką, z uwagi na to, iż butylobromek hioscyny działa hamująco na gruczoły potowe, jego stosowanie może spowodować przegrzanie organizmu ze wszystkimi jego konsekwencjami. U pacjentów z objawami suchości ust, wysychającym nieżytem nosa, hipertonią oraz nadczynnością tarczycy należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku. W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów nadwrażliwości konieczne jest odstawienie leku. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci poniżej 6 lat. Ze względu na cholinolityczne działanie leku, jego długotrwałe stosowanie może prowadzić do zaburzeń akomodacji. Podczas leczenia preparatem nie należy zatem prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu, aż do uzyskania pełnej sprawności wzroku.

Preparaty cholinomimetyczne (pilokarpina) oraz leki przeciwcholinoesterazowe (galantamina, fizostygmina, pirydostygmina), antagonizują działanie butylobromku hioscyny. Amantadyna, chinidyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, wiązki przeciwhistaminowe oraz leki przeciw chorobie Parkinsona potęgują cholinolityczne działanie butylobromku hioscyny. Butylobromek hioscyny może osłabiać perystaltykę przewodu pokarmowego, co opóźnia wchłanianie i działanie farmakologiczne innych leków. Działanie butylobromku hioscyny powoduje w konsekwencji wzmożone wchłanianie i wzrost stężenia digoksiny w surowicy (o ok. 1/3), co może prowadzić do względnego przedawkowania. Jednoczesne przyjmowanie kortykosteroidów i butylobromku hioscyny prowadzi do zwiększonego ryzyka wzrostu ciśnienia śródgałkowego i prawdopodobieństwo rozwoju jaskry. Wydalanie leku może być osłabione w wyniku stosowania środków alkalizujących mocz, m. in. cytrynianów, itp. Równoczesne przyjmowanie butylobromku hioscyny z ketokonazolem lub metoklopramidem może prowadzić do zmniejszenia działania terapeutycznego tych ostatnich. Jednoczesne podawanie inhibitorów MAO może hamować metabolizm leków antycholinergicznych, w tym butylobromku hioscyny, przez co nasila się ich działanie terapeutyczne i działania niepożądane.

Mimo, że w badaniach na zwierzętach nie wykazano embriotoksycznego, czy teratogennego działania preparatu, powinien być on ostrożnie stosowany u kobiet w ciąży, zwłaszcza w jej I trymestrze. Butylobromek hioscyny przenika przez łożysko, częściowo przenika do mleka matki, zatem nie jest wskazane stosowanie leku w okresie karmienia piersią. Ponadto preparat może zmniejszać wydzielanie mleka, co jest związane z osłabieniem działania gruczołów zewnątrzwydzielniczych. Preparat może być stosowany jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu lub dziecka. Jeśli zastosowanie leku jest niezbędne, należy zaprzestać karmienia piersią w czasie przyjmowania leku.

Badania diagnostyczne: podwyższone ciśnienie tętnicze, podwyższone ciśnienie śródgałkowe. Zaburzenia serca: tachykardia, palpitacje serca. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, ból głowy, ataksja. Zaburzenia oka: rozszerzenie źrenic, porażenie akomodacji (cykloplegia), zaburzenia wydzielania płynu łzowego. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zagęszczenie wydzieliny oskrzelowej. Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w jamie ustnej, nudności, wymioty, zaparcia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: świąd, wysypka, zwiększone wydzielanie potu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: zaczerwienie, zmęczenie (uczucie zmęczenia). Zaburzenia układu immunologicznego: pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia psychiczne: chociaż butylobromek hioscyny jako związek czwartorzędowy nie przekracza bariery krew-mózg, bardzo rzadko może wywoływać niepokój, pobudzenie, bezsenność, nerwowość i omamy (w szczególności u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku).

Ostre zatrucie charakteryzuje się objawami ze strony centralnego układu nerwowego oraz spotęgowanym działaniem cholinolitycznym. W zależności od stopnia zatrucia obserwuje się następujące objawy: łagodne: zaczerwienienie i suchość skóry, rozszerzenie źrenic, arytmia serca, suchość błon śluzowych; ciężkie: silnie uwidocznione rozszerzenie źrenic oraz zaburzenia rytmu serca, intensywne zaczerwienienie twarzy, suchość błon śluzowych, trudności w połykaniu, ochrypły, dzbanowy głos, neuropsychiczne zaburzenia (majaczenie, omamy wzrokowe, pobudzenie i lęk, ataksja); bardzo ciężkie: utrata przytomności, rozszerzenie źrenic, zaburzenia rytmu serca, obrzmienie skóry, wysoka gorączka, zatrzymanie moczu, zapaść, śpiączka. W przypadku przedawkowania leku, pacjenta należy hospitalizować i zastosować leczenie objawowe. W tym celu należy podjąć działania zmierzające do zmniejszenia stężenia leku w surowicy, tj. wywołać wymioty i zastosować wlew dożylny roztworów soli i glukozy. Objawy przedawkowania leku zmniejsza podanie leków parasympatykomimetycznych, takich jak galantamina, fizostygmina. W stanach ciężkiego zatrucia: majaczenie, pobudzenie, niepokój, należy podać pacjentowi barbiturany i benzodiazepinę, oraz jeśli wskazane - reanimować chorego.

Czwartorzędowa pochodna skopolaminy - N-butylobromek hioscyny. Powoduje zmniejszenie napięcia mięśni gładkich, osłabia motorykę przewodu pokarmowego i wydzielanie żołądkowe, znosi skurcze dróg żółciowych i moczowych. Jest antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów muskarynowych, jest antagonistą nikotyny. Wykazuje podobną do atropiny aktywność parasympatykolityczną, jednak działając obwodowo pozbawiony jest ośrodkowych objawów jej oddziaływania. W stosunku do atropiny działa szybciej, ale krócej. N-butylobromek hioscyny jako czwartorzędowa pochodna amoniowa słabo przenika do płynów ustrojowych, nie przenika przez barierę krew-mózg, dlatego nie oddziałuje na centralny układ nerwowy.

1 amp. (1 ml roztworu do wstrzykiwań) zawiera 20 mg hioscyny butylobromku.