Leczenie hemodynamicznie istotnego przetrwałego przewodu tętniczego (ductus arteriosus) u noworodków urodzonych przed 34 tyg. ciąży.

Leczenie z użyciem produktu powinno być podejmowane wyłącznie w ośrodkach intensywnej terapii noworodków pod nadzorem doświadczonego neonatologa. Dawkowanie. Cykl leczenia obejmuje 3-krotne dożylne wstrzyknięcie produktu w odstępach 24-godz. Pierwsze wstrzyknięcie powinno nastąpić w ciągu 1-szych 6 h życia. Dawkę ibuprofenu należy dostosować do mc. dziecka w następujący sposób: 1. wstrzyknięcie: 10 mg/kg; 2. i 3. wstrzyknięcie: 5 mg/kg. Jeśli po podaniu 1-szej lub 2. dawki wystąpi bezmocz lub jawny skąpomocz, należy powstrzymać się od podania następnej dawki leku, do czasu osiągnięcia odpływu moczu w normalnych ilościach. Jeśli ductus arteriosus nie zostanie zamknięty w ciągu 48 h po wstrzyknięciu ostatniej dawki leku lub ulegnie ponownemu otwarciu, można zastosować drugi cykl wstrzyknięć 3 dawek leku, jak opisano powyżej. Jeśli warunki przepływu nie zmienią się po 2. cyklu terapii, może zajść konieczność leczenia chirurgicznego przetrwałego przewodu tętniczego.

Wyłącznie do podawania dożylnego. Produkt należy podawać w krótkim wlewie w ciągu 15 minut, najlepiej w postaci nie rozcieńczonej. W razie potrzeby objętość roztworu do wstrzykiwań można uzupełnić roztworem chlorku sodowego do wstrzykiwań 9 mg/ml (0,9%) lub roztworem glukozy do wstrzykiwań 50 mg/ml (5%). Wszelką nie zużytą objętość roztworu należy usunąć. Całkowitą objętość wystrzykniętego roztworu należy dostosować do całkowitej dobowej podaży płynów.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Zakażenie zagrażające życiu. Czynne krwawienie, zwłaszcza krwotok wewnątrzczaszkowy lub żołądkowo-jelitowy. Małopłytkowość lub zaburzenie krzepnięcia krwi. Znaczne zaburzenie czynności nerek. Wrodzona wada serca, w której przetrwały przewód tętniczy jest konieczny do zapewnienia dostatecznego przepływu krwi w krążeniu płucnym i ogólnoustrojowym (np. zarośnięcie zastawki pnia płucnego, ciężka tetralogia Fallota, zwężenie tętnicy głównej dużego stopnia). Potwierdzone lub podejrzewane martwicze zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy.

Przed podaniem produktu należy wykonać odpowiednie badanie EKG w celu wykrycia przetrwałego przewodu tętniczego istotnego hemodynamicznie i wykluczenia nadciśnienia płucnego, a także wrodzonej wady serca przewodozależnej. Ponieważ profilaktyczne zastosowanie leku w pierwszych 3 dniach życia (począwszy od 6 h po urodzeniu) u noworodków przedwcześnie urodzonych przed 28 tyg. ciąży prowadziło do wystąpienia przypadków szkodliwego oddziaływania na czynności płuc i nerek, produktu nie należy stosować profilaktycznie w żadnym momencie ciąży. W szczególności obserwowano ciężkie niedotlenienie z nadciśnieniem płucnym u 3 noworodków w ciągu pierwszej godziny po podaniu pierwszego wlewu, przy czym objawy ustępowały w ciągu 30 minut po rozpoczęciu wziewnej terapii tlenkiem azotu. Ponieważ wykazano, że w warunkach in vitro ibuprofen wypiera bilirubinę z jej miejsca wiązania z albuminą, może ulec zwiększeniu ryzyko encefalopatii bilirubinowej u dzieci przedwcześnie urodzonych. Z tego względu nie należy stosować ibuprofenu u niemowląt ze znacznie podwyższonym stężeniem bilirubiny. Jako NLPZ ibuprofen może maskować typowe objawy zakażeń. W związku z tym, w przypadku obecności zakażenia, konieczne jest zachowanie ostrożności podczas stosowania produktu. Produkt należy podawać ostrożnie, aby uniknąć wynaczynienia krwi oraz związanego z tym podrażnienia tkanek. Ponieważ ibuprofen może hamować agregację płytek krwi, noworodki przedwcześnie urodzone należy monitorować w kierunku wystąpienia objawów krwawień. Ibuprofen może zmniejszać klirens aminoglikozydów, dlatego zaleca się ścisłe monitorowanie ich poziomów w surowicy w sytuacji, gdy są stosowane razem z ibuprofenem. Zalecane jest staranne monitorowanie czynności nerek oraz żołądka i jelit. U noworodków przedwcześnie urodzonych przed 27 tyg. ciąży, współczynnik zamykania przetrwałego przewodu tętniczego (33-50%) był mały przy zalecanym schemacie dawkowania. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (15 mg) w 2 ml, tj. może być uznawany za wolny od sodu.

Równoczesne stosowanie produktu z wymienionymi poniżej produktami leczniczymi jest przeciwwskazane. Leki moczopędne: ibuprofen może zmniejszać działanie leków moczopędnych; leki moczopędne mogą zwiększać niebezpieczeństwo działania uszkadzającego nerki przez NLPZ u pacjentów w stanie odwodnienia organizmu. Leki przeciwzakrzepowe: ibuprofen może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych i zwiększyć niebezpieczeństwo krwawień. Kortykosteroidy: ibuprofen może zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawień żołądkowo-jelitowych. Tlenek azotu: ponieważ oba te produkty lecznicze hamują czynności płytek krwi, ich jednoczesne stosowanie może teoretycznie zwiększyć niebezpieczeństwo występowania krwawień. Inne NLPZ: należy unikać skojarzonego stosowania więcej niż jednego NLPZ ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Aminoglikozydy: ibuprofen może zmniejszać klirens aminoglikozydów, dlatego ich stosowanie razem z ibuprofenem może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności i ototoksyczności.

Nie dotyczy.

Aktualnie dostępne są dane obejmujące około 1000 noworodków przedwcześnie urodzonych, pochodzące z piśmiennictwa dotyczącego ibuprofenu oraz z badań klinicznych z użyciem produktu. Przyczyny występowania działań niepożądanych obserwowane u noworodków przedwcześnie urodzonych są trudne do oceny, ponieważ mogą być związane zarówno z hemodynamicznymi konsekwencjami przetrwałego przewodu tętniczego, jak i z bezpośrednim działaniem ibuprofenu. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) małopłytkowość, neutropenia. Zaburzenia układu nerwowego: (często) krwotok dokomorowy, leukomalacja okołokomorowa. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) dysplazja oskrzelowo-płucna; (często) krwotok płucny; (niezbyt często) hipoksemia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) martwicze zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, perforacja jelita: (niezbyt często) krwotok żołądkowo-jelitowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) skąpomocz, zatrzymywanie płynów, krwiomocz; (niezbyt często) ostra niewydolność nerek. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zmniejszenie stężenia sodu we krwi. W klinicznej próbie leczenia obejmującej 175 noworodków urodzonych przedwcześnie przed 35 tyg. ciąży częstość występowania dysplazji oskrzelowo-płucnej w 36 tyg. od poczęcia wynosiła 13/81 (16%) po podaniu indometacyny w porównaniu do 23/94 (24%) po podaniu ibuprofenu. W badaniach klinicznych, w czasie których produkt był podawany profilaktycznie w ciągu pierwszych 6 h życia, u 3 noworodków urodzonych przedwcześnie do 28 tyg. ciąży wystąpiło ciężkie niedotlenienie z nadciśnieniem płucnym. Reakcja ta wystąpiła w ciągu pierwszej godziny od podania pierwszego wlewu, przy czym objawy ustępowały w ciągu 30 minut po rozpoczęciu wziewnej terapii tlenkiem azotu.

Nie zanotowano żadnego przypadku przedawkowania po dożylnym podaniu ibuprofenu u noworodków przedwcześnie urodzonych. Opisano natomiast przypadki przedawkowania u niemowląt i dzieci po doustnym podaniu ibuprofenu. Obserwowane były zahamowanie czynności OUN, napady padaczkowe, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bradykardia, niedociśnienie tętnicze, bezdech, zaburzenie czynności nerek, krwiomocz. W znacznych przedawkowaniach (rzędu ponad 1000 mg/kg mc.) obserwowano śpiączkę, kwasicę metaboliczną oraz przemijającą niewydolność nerek. U wszystkich pacjentów objawy ustąpiły po zastosowaniu leczenia konwencjonalnego. W literaturze cytowany jest tylko jeden przypadek zgonu: u 16 miesięcznego dziecka, któremu podano nadmierną dawkę leku wynoszącą 469 mg/kg wystąpił nagły bezdech z napadem padaczkowym i zachłystowym zapaleniem płuc zakończony zgonem. Postępowanie po przedawkowaniu ibuprofenu obejmuje przede wszystkim leczenie objawowe.

Ibuprofen jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym, który oprócz działania przeciwzapalnego wykazuje także właściwości przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Ibuprofen jest racemiczną mieszaniną enancjomerów S(+) i R(-). Wyniki badań in vivo i in vitro wskazują, że za leczniczą aktywność leku odpowiedzialny jest izomer S(+). Ibuprofen jest nieselektywnym inhibitorem COX, powodującym zmniejszenie syntezy prostaglanydyn. Ponieważ prostaglandyny przyczyniają się do utrzymywania drożnego przewodu tętniczego po urodzeniu, przyjmuje się, że jest to główny mechanizm działania ibuprofenu w tym wskazaniu.

1 ml roztworu zawiera 5 mg ibuprofenu. 1 amp. (2 ml) zawiera 10 mg ibuprofenu.