Chlorowodorek donepezylu jest wskazany do objawowego leczenia łagodnej do umiarkowanie ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera.

Dorośli/osoby w podeszłym wieku. Leczenie jest rozpoczynane od dawki 5 mg/dobę (dawkowanie raz/dobę). Dawka 5 mg/dobę powinna być utrzymywana przez co najmniej 1 m-c w celu umożliwienia oceny najwcześniejszej odpowiedzi klinicznej na leczenie i umożliwienia osiągnięcia stężeń chlorowodorku donepezylu w stanie stacjonarnym. Po dokonaniu klinicznej oceny leczenia w dawce 5 mg/dobę po 1 m-cu, dawka chlorowodorku donepezylu może być zwiększona do 10 mg/dobę (dawkowanie raz/dobę). Maks. zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg. Dawki większe od 10 mg/dobę nie były badane w badaniach klinicznych. W przypadku dawek, które nie mogą być zrealizowane/nie są praktyczne przy użyciu tej mocy tabl., dostępne są inne moce tego produktu leczniczego. Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza posiadającego doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu otępienia w chorobie Alzheimera. Diagnoza powinna być stawiana zgodnie z przyjętymi wytycznymi (np. DSM IV, ICD 10). Leczenie chlorowodorkiem donepezylu powinno być rozpoczynane jedynie wtedy, gdy dostępny jest opiekun, który będzie regularnie nadzorował przyjmowanie produktu leczniczego przez pacjenta. Leczenie podtrzymujące może być kontynuowane tak długo, jak długo istnieje korzyść terapeutyczna dla pacjenta. Dlatego korzyść kliniczna stosowania chlorowodorku donepezylu powinna być regularnie weryfikowana. W przypadku braku dowodów na dalsze działanie terapeutyczne leku należy rozważyć jego odstawienie. Nie można przewidzieć indywidualnej odpowiedzi na chlorowodorek donepezylu. W czasie odstawiania leku widoczne jest stopniowe zanikanie korzystnego działania chlorowodorku donepezylu. Niewydolność nerek i wątroby. Podobny schemat dawkowania może być zastosowany u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ ten stan chorobowy nie wpływa na klirens chlorowodorku donepezylu. Z uwagi na możliwe większe stężenia w przypadku łagodnej do umiarkowanej niewydolności wątroby, zwiększanie dawki powinno się odbywać zgodnie z indywidualną tolerancją. Nie ma danych dotyczących pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Dzieci i młodzież. Chlorowodorek donepezylu nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży.

Podanie doustne, wieczorem, tuż przed snem.

Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne piperydyny lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie chlorowodorku donepezylu u pacjentów z ciężką postacią otępienia w chorobie Alzheimera, innymi typami otępienia lub innymi typami zaburzeń pamięci (np. związane z wiekiem pogorszenie funkcji poznawczych) nie było badane. Chlorowodorek donepezylu, jako inhibitor cholinoesterazy, może nasilać zwiotczenie mięśni wywołane przez pochodne sukcynylocholiny w czasie znieczulenia. Z uwagi na swoje działanie farmakologiczne, inhibitory cholinoesterazy mogą wywierać działanie wagotoniczne na częstość akcji serca (np. bradykardia). Możliwość takiego działania może być szczególnie ważna w przypadku pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego lub innymi nadkomorowymi zaburzeniami przewodnictwa, tj.: blok zatokowo-przedsionkowy lub blok przedsionkowo-komorowy. Istnieją doniesienia na temat występowania omdlenia i drgawek. W wypadku badania takich pacjentów, należy brać pod uwagę możliwość bloku serca lub długich pauz wynikających z zahamowania zatokowego. Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia wrzodów, np. pacjenci z chorobą wrzodową w wywiadzie lub pacjenci otrzymujący jednocześnie NLPZ, powinni być monitorowani odnośnie wystąpienia objawów. Jednakże badania kliniczne z zastosowaniem chlorowodorku donepezylu nie wykazały zwiększenia częstości występowania choroby wrzodowej ani krwawienia żołądkowo-jelitowego w porównaniu do placebo. Cholinomimetyki mogą powodować zablokowanie odpływu moczu z pęcherza, chociaż nie obserwowano tego w badaniach klinicznych z chlorowodorkiem donepezylu. Uważa się, że cholinomimetyki mają pewien potencjał wywoływania drgawek uogólnionych. Jednakże aktywność drgawkowa może być także objawem choroby Alzheimera. Cholinomimetyki mogą mieć potencjał nasilania lub indukowania objawów pozapiramidowych. ZZN jest stanem potencjalnego zagrożenia życia, charakteryzującym się takimi objawami, jak bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni, niestabilność autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia świadomości oraz zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyninowej. Zgłaszano rzadkie przypadki ZZN związanego z przyjmowaniem donepezylu, szczególnie u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwpsychotyczne. Dodatkowe objawy mogą obejmować mioglobinurię (rabdomioliza) oraz ostrą niewydolność nerek. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na ZZN lub wysoka gorączka o niewyjaśnionej przyczynie, bez innych klinicznych objawów ZZN, należy przerwać leczenie. Z uwagi na działania cholinomimetyczne, należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania inhibitorów cholinoesterazy pacjentom z astmą oskrzelową lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie. Należy unikać podawania chlorowodorku donepezylu w skojarzeniu z innymi inhibitorami acetylocholinoesterazy, agonistami lub antagonistami układu cholinergicznego. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Śmiertelność w badaniach klinicznych nad otępieniem naczyniowym. Trzy badania kliniczne trwające 6 m-cy zostały przeprowadzone z udziałem osób spełniających kryteria NINDS-AIREN odnośnie prawdopodobnego lub możliwego otępienia naczyniowego. Kryteria NINDS-AIREN zostały opracowane w celu identyfikacji pacjentów, u których otępienie wydaje się mieć wyłącznie przyczyny naczyniowe i wyłączenia pacjentów z chorobą Alzheimera. W 1-szym badaniu częstość zgonów wynosiła 2/198 (1,0%) podczas stosowania chlorowodorku donepezylu w dawce 5 mg, 5/206 (2,4%) podczas stosowania chlorowodorku donepezylu w dawce 10 mg i 7/199 (3,5%) podczas stosowania placebo. W drugim badaniu częstość zgonów wynosiła 4/208 (1,9%) podczas stosowania chlorowodorku donepezylu w dawce 5 mg, 3/215 (1,4%) podczas stosowania chlorowodorku donepezylu w dawce 10 mg i 1/193 (0,5%) podczas stosowania placebo. W trzecim badaniu częstość zgonów wynosiła 11/648 (1,7%) podczas stosowania chlorowodorku donepezylu w dawce 5 mg i 0/326 (0%) podczas stosowania placebo. Częstość zgonów w trzech badaniach dotyczących otępienia naczyniowego w połączonej grupie chlorowodorku donepezylu (1,7%) była liczbowo większa niż w grupie placebo (1,1%), jednakże ta różnica nie była istotna statystycznie. Większość zgonów pacjentów przyjmujących chlorowodorek donepezylu lub placebo wydaje się wynikać z różnych przyczyn naczyniowych, których można się spodziewać w tej populacji osób w podeszłym wieku z podstawową chorobą naczyniową. Analiza wszystkich poważnych zdarzeń naczyniowych nie zakończonych i zakończonych zgonem nie wykazała różnic w częstości ich występowania w grupie chlorowodorku donepezylu w porównaniu do grupy placebo. W zebranych badaniach dotyczących choroby Alzheimera (n=4146) i po połączeniu tych badań nad chorobą Alzheimera z innymi badaniami dotyczącymi otępienia, w tym z badaniami nad otępieniem naczyniowym (ogółem n=6888), częstość zgonów w grupach placebo liczbowo była większa niż częstość zgonów w grupach chlorowodorku donepezylu. Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi problemami nietolerancji galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub złym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku. Chlorowodorek donepezylu wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Otępienie może spowodować zaburzenie zdolności prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Ponadto, chlorowodorek donepezylu może powodować zmęczenie, zawroty głowy i skurcze mięśni, głównie w przypadku rozpoczynania leczenia lub zwiększania dawki. Lekarz prowadzący powinien rutynowo oceniać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania złożonych urządzeń mechanicznych przez pacjentów otrzymujących chlorowodorek donepezylu.

Chlorowodorek donepezylu i/lub którykolwiek z jego metabolitów nie hamują metabolizmu teofiliny, warfaryny, cymetydyny ani digoksyny u ludzi. Na metabolizm chlorowodorku donepezylu nie wpływa jednoczesne podawanie digoksyny ani cymetydyny. Badania in vitro wykazały, że izoenzymy cytochromu P450, 3A4 i w małym stopniu 2D6, biorą udział w metabolizmie chlorowodorku donepezylu. Badania interakcji produktu leczniczego przeprowadzone in vitro wykazały, że ketokonazol i chinidyna, inhibitory odpowiednio CYP3A4 i CYP2D6, hamują metabolizm chlorowodorku donepezylu. Z tego względu te i inne inhibitory CYP3A4, tj.: itrakonazol i erytromycyna, oraz inhibitory CYP2D6, tj.: fluoksetyna, mogą hamować metabolizm chlorowodorku donepezylu. W badaniu z udziałem zdrowych ochotników ketokonazol zwiększał średnie stężenie chlorowodorku donepezylu o ok. 30%. Induktory enzymów, tj.: ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina i alkohol, mogą zmniejszać stężenie chlorowodorku donepezylu. Ponieważ wielkość efektu hamującego lub indukującego nie jest znana, takie skojarzenia produktu leczniczego powinny być stosowane ostrożnie. Chlorowodorek donepezylu ma możliwość interferowania z lekami o aktywności antycholinergicznej. Występuje również możliwość działania synergistycznego w przypadku jednoczesnego stosowania leków, tj.: sukcynylocholina, inne leki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową lub agoniści cholinergiczni lub leki β-adrenolityczne, które wywierają wpływ na przewodnictwo w sercu.

Brak odpowiednich danych odnośnie stosowania chlorowodorku donepezylu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego, lecz wykazały toksyczność około i poporodową. Potencjalne zagrożenie dla ludzi jest nieznane. Chlorowodorku donepezylu nie powinno się stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Chlorowodorek donepezylu jest wydzielany z mlekiem szczurów. Nie wiadomo, czy chlorowodorek donepezylu jest wydzielany z mlekiem kobiet i nie przeprowadzono badań u kobiet w okresie laktacji. Dlatego kobiety otrzymujące chlorowodorek donepezylu nie powinny karmić piersią.

Do najczęstszych działań niepożądanych należą biegunka, skurcze mięśni, zmęczenie, nudności, wymioty i bezsenność. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) przeziębienie. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) anoreksja, omamy, pobudzenie, agresywne zachowanie, nietypowe sny i koszmary senne. Zaburzenia układu nerwowego: (często) omdlenie, zawroty głowy, bezsenność; (niezbyt często) drgawki; (rzadko) objawy pozapiramidowe; (bardzo rzadko) złośliwy zespół neuroleptyczny. Zaburzenia serca: (niezbyt często) bradykardia; (rzadko) blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, nudności; (często) wymioty, zaburzenia brzuszne; (niezbyt często) krwotok żołądkowo-jelitowy; wrzody żołądka i dwunastnicy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia wątroby, w tym zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, świąd. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) skurcze mięśni; (bardzo rzadko) rabdomioliza. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) nietrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) bóle głowy; (często) zmęczenie, ból. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) niewielkie zwiększenie aktywności mięśniowej kinazy kreatynowej. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (często) wypadki. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych - patrz ChPL.

Szacowana średnia dawka śmiertelna chlorowodorku donepezylu po podaniu pojedynczej dawki doustnej u myszy i szczurów wynosi odpowiednio 45 i 32 mg/kg mc. lub około 225 i 160 razy więcej niż maks. zalecana dawka u człowieka, wynosząca 10 mg/dobę. U zwierząt obserwowano związane z dawką oznaki stymulacji cholinergicznej, do których należały zmniejszenie ruchów spontanicznych, pozycja leżąca na brzuchu, chwiejny chód, łzawienie, drgawki kloniczne, depresja oddechowa, ślinienie, zwężenie źrenic, drgania pęczkowe mięśni i obniżona temperatura powłok ciała. Przedawkowanie inhibitorów cholinoesterazy może powodować przełom cholinergiczny, charakteryzujący się nasilonymi nudnościami, wymiotami, ślinieniem, poceniem się, bradykardią, niedociśnieniem, depresją oddechową, zapaścią i drgawkami. Możliwe jest nasilone osłabienie mięśni i może to spowodować zgon, jeśli dotyczy mięśni oddechowych. Należy zastosować ogólne środki wspomagające. Trzeciorzędowe leki antycholinergiczne, tj.: atropina, mogą być zastosowane jako antidotum dla chlorowodorku donepezylu. Zalecane jest dożylne podawanie siarczanu atropiny w dawce dostosowanej do efektu: dawka początkowa to 1-2 mg i.v., kolejne dawki zależnie od odpowiedzi klinicznej. Atypowe odpowiedzi dotyczące ciśnienia krwi i częstości akcji serca opisywano w przypadku innych cholinomimetyków, gdy były podawane w skojarzeniu z czwartorzędowymi lekami antycholinergicznymi, tj.: glikopirolan. Nie wiadomo, czy chlorowodorek donepezylu i/lub jego metabolity mogą być usuwane drogą dializy (hemodializy, dializy otrzewnowej lub hemofiltracji).

Chlorowodorek donepezylu jest swoistym i odwracalnym inhibitorem acetylocholinoesterazy, głównej cholinoesterazy w mózgu. Chlorowodorek donepezylu jest in vitro ponad 1000 razy silniejszym inhibitorem tego enzymu niż butyrylocholinoesterazy - enzymu, który jest obecny głównie poza OUN.

1 tabl. powl. zawiera 5 mg lub 10 mg chlorowodorku donepezylu, co odpowiada 4,56 mg lub 9,12 mg donepezylu.