W Senacie o opiece nad osobami starszymi w Polsce
Raport przedstawiły jej współautorki: Anita Abramowska-Kmon, Irena E. Kotowska, Zofia Szweda-Lewandowska i Irena Wóycicka. Zawiera on analizę potrzeb opiekuńczych osób starszych i niesamodzielnych oraz rekomendacje zmian w kontekście obecnego modelu opieki nad osobami starszymi w Polsce i trendów demograficznych. W raporcie stwierdzono, że dominujący w naszym kraju model rodzinnej opieki nad bliskim seniorem, czyli familizm pozbawiony wsparcia, będzie coraz mniej wydolny i należy go zastąpić modelem familizmu ze wsparciem. Konieczne jest znacznie mocniejsze niż dotychczas zaangażowanie instytucji państwa w rozwój usług opiekuńczych, ich finansowanie, koordynację i nadzór nad jakością. Autorzy raportu wskazali też na dysproporcję między potrzebami opiekuńczymi osób starszych a ich zaspokojeniem. Powstała luka jest znaczna, bo potrzeby opieki i wsparcia osób starszych nie są zaspokojone w ponad 50%. Konieczny jest zatem rozwój instytucjonalnych form pomocy udzielanej w domu osoby starszej, ale także usług opiekuńczych stacjonarnych ze względu na wzrost liczby osób samotnych.
Autorzy raportu rekomendują m.in.: rozwój usług formalnych i zwiększenie ich finansowania (wprowadzenie bonu opiekuńczego finansowanego z budżetu państwa, którego wartość powinna być uzależniona od potrzeb i dochodów wymagającej opieki osoby starszej, a także zwiększenie dotacji z budżetu państwa dla samorządów z przeznaczeniem na rozwój usług opieki długoterminowej o priorytetowym charakterze, innowacyjnych i o wysokim standardzie), opracowanie standardów usług opiekuńczych), wprowadzenie koordynacji opieki nad osobami starszymi (opracowanie spójnego systemu oceny stanu zdrowia i sytuacji życiowej osoby wymagającej pomocy w codziennym funkcjonowaniu, tak aby umożliwić optymalne dopasowanie usług opiekuńczych i pielęgnacyjnych oraz zapewnić jednorodne kryteria dostępu do nich osobom o podobnym zakresie potrzeb opiekuńczych; upowszechnienie stanowiska pracownika socjalnego w szpitalach i zawodu menedżera opieki oraz powołanie pełnomocnika rządu ds. opieki długoterminowej), wsparcie opiekunów nieformalnych (reforma świadczeń dla opiekunów; rozwój opieki wytchnieniowej; zapewnienie nieodpłatnego lub niskopłatnego wsparcia psychicznego i psychoterapeutycznego), zwiększenie kadry opiekunów formalnych.
Wybrane wyniki badania PolSenior2 omówił prof. Piotr Błędowski ze Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Jak podkreślił, badanie dotyczyło sytuacji zdrowotnej i społeczno-ekonomicznej osób powyżej 60. roku życia. Wynika z niego, że ponad połowa seniorów leczy się na przynajmniej 3 choroby i wymaga pomocy w czynnościach dnia codziennego, a wsparcie ze strony systemu opieki zdrowotnej i społecznej jest niewystarczające. Badanie wykazało też, że 10% biorących w nim udział seniorów miało kłopoty z zakupieniem leków z powodów finansowych. Jak podkreślił, prof. Piotr Błędowski, pilną koniecznością staje się utworzenie rynku świadczeń opiekuńczych finansowanych w podstawowym zakresie ze środków publicznych.
